Selam hanımlar
Mesele şu, 27 yaşımı dolduracağım uzun zamandır ciddi bir ilişki düşünüyorum. Karşıma çıkan insanlar oldu olmadı değil. Birileriyle tanışmak için fazla geniş bir çevrem yok ama yine de iş ortamında vs tanıştığım kişiler oldu. Bu görüşmelerim oldukça kısa sürdü, olmayacağını anlayınca uzatmadan bitirmeyi tercih ettim. Nedense her seferinde olmaması için geçerli bir neden görüp, sürdüremedim. Sorun şu ki nihayetinde yalnız bir insan olarak kaldım. İstediğim sonuç bu değildi. Ve artık kendimi sorunlu kimseyle anlaşamayan bir ilişkiyi bile yürütemeyen problemli bir insan gibi hissediyorum
Bu gerçekten canımı sıkıyor. Hayatımda biri olmaması değil bu canımı sıkıyor geleceğe dair umutlarımı da kırıyor tabi bu durum. Duygulara çok önem verirken nasıl oldu da kimseyle duygusal bir şey yaşayamaz bir insan oldum çözemiyorum. Biraz fevri davranıyorum kesip atıyorum çünkü uzaması sırtımda yük oluyor umutsuz baktığım bir ilişkinin ve uzayınca bağlanıp acı çekmekten korkuyorum bu yüzden hep olup olmayacağına karar vermeye çalışır bir halde buluyorum kendimi. Gayet istekli olduğum görüşmelerim de olduğum o zaman da karşı tarafın tavırları kabullenemeyeceğim şekilde oldu ilgisizlik umursamazlık gibi. Nihayetin de olmadı olmadı..
yakında ismail yk dan yoksa ben zurna mıyım ha?! dinleyeceğim
Mesele şu, 27 yaşımı dolduracağım uzun zamandır ciddi bir ilişki düşünüyorum. Karşıma çıkan insanlar oldu olmadı değil. Birileriyle tanışmak için fazla geniş bir çevrem yok ama yine de iş ortamında vs tanıştığım kişiler oldu. Bu görüşmelerim oldukça kısa sürdü, olmayacağını anlayınca uzatmadan bitirmeyi tercih ettim. Nedense her seferinde olmaması için geçerli bir neden görüp, sürdüremedim. Sorun şu ki nihayetinde yalnız bir insan olarak kaldım. İstediğim sonuç bu değildi. Ve artık kendimi sorunlu kimseyle anlaşamayan bir ilişkiyi bile yürütemeyen problemli bir insan gibi hissediyorum
Bu gerçekten canımı sıkıyor. Hayatımda biri olmaması değil bu canımı sıkıyor geleceğe dair umutlarımı da kırıyor tabi bu durum. Duygulara çok önem verirken nasıl oldu da kimseyle duygusal bir şey yaşayamaz bir insan oldum çözemiyorum. Biraz fevri davranıyorum kesip atıyorum çünkü uzaması sırtımda yük oluyor umutsuz baktığım bir ilişkinin ve uzayınca bağlanıp acı çekmekten korkuyorum bu yüzden hep olup olmayacağına karar vermeye çalışır bir halde buluyorum kendimi. Gayet istekli olduğum görüşmelerim de olduğum o zaman da karşı tarafın tavırları kabullenemeyeceğim şekilde oldu ilgisizlik umursamazlık gibi. Nihayetin de olmadı olmadı.. yakında ismail yk dan yoksa ben zurna mıyım ha?! dinleyeceğim
