26 yasindayim, elimde bir meslegim bile yok. Zar zor masrafli bir özel üniversitede kismen acikögretim, kismen örgün ögretimle üniversite mezunu olmaya calisiyorum su an. Yasadigim ülkede bu diploma gecerli olur mu onu da bilmiyorum. 16 ay istanbulda yasadim, özel sektörde calistim. sonra pat diye sirket kapandi ve issiz kaldim. Daha yeni ev tutmustumoysa ki, kira ve fatura ödemek zorundaydim. En az 20 yere basvurdum is icin am kimse geri dönmedi. Dayanamadim ve istanbulu/türkiyeyi terk edip ailemin yanina döndüm. Haliyle burda da issizim su an. Paraya ihtiyacim var, okulumun taksitini ödeyemiyorum.
Hayatim hic te istedigim gibi gitmiyor. Hedefim medya sektöründe güzel (hangi alan oldugu fark etmez) bir is bulup kendime meslek edinmekti. Okudugum bölüm "medya ve iletisim yöneticiligi". Ama pratik yok. Bulamadim bir türlü. Kimse bana o sansi tanimadi.
Yazin evleniyorum, tekrar istanbula yerlesecegim, hayatimi orada sürdürecegim. Maddi yönden kendimi hazirlayamadim. Bir dünya masraf bekliyor bizi, benim de katkim olsun istiyorum. Yaza kadar burada calisip para biriktirmeyi düsünüyorum.
Bugün bir pastanede ise basladim. Hem para kazanirim hem sigortam olur diye düsündüm, nasil olsa gecici olarak, yaz'a dügünüm var ve buralardan cekip gidecegim. Ama icimden sadece aglamak geliyor, hayalim neydi ve ben nerdeyim, düstügüm duruma bak...kafamdaki sesleri susturamiyorum bir türlü. Aynada kendime, ailem yüzüne, nisanlima bir pastanede is buldum demeye utaniyorum. 26 yasindayim ve hala sürünüyorum...Ben elimden geleni yaptim, karsima cikan tüm firsatlara dört elle sarildim, cabaladim, ama hayat beni hep baska bir tarafa sürükledi. Artik sadece keskelerle bogusuyorum. Keske zamaninda k*c*m*n üstüne oturup bir devlet üniversitesinde adam gibi okusaydim, keske zamaninda is hayatina atilmak icin cabalasaydim, keske zamaninda birtek hedefe yönelip o hedefe ulasmak icin cirpinsaydim. Ama iste zamaninda...
Kendimden utaniyorum garip bir sekilde. Kac yasina gelmissin, elinde ne var? Koca bir HIC!
