- 11 Kasım 2014
- 582
- 2.460
- 63
- Konu Sahibi salinamunhasir
- #1
herkese selamlar..
uzun olabilir ama lütfen okuyun gerçekten yardıma ihtiyacım var.
saçma sapan bir ilişki yaşadım. her günü kavga gürültü, hakaretler küfürler.. buna neden katlandın diyorum kendi kendime. kendine hiç mi saygın yoktu
bu süreçte beni fazlasıyla ezdi, arkadaşlarımla görüştürmedi, yediğime karıştı, içtiğime karıştı, gezdiğime karıştı kısacası herşeyime... ve aptal gibi onun peşinde koşuyordum kızlar düşünün size hayatı zehir eden insana ayrılmaması için yalvarıyorsunuz. çünkü ona mecbur bırakmıştı çevremde ne bi arkadaşım kaldı ne de bir dostum sosyal hayatımı sıfıra çekti resmen kimseyle bi bağlantım kalmadı onu hayatımın merkezi yaptım resmen... ve sonunda bitti aptallığımı anladım ve bitirdim...
Şu an yeni bir ilişkim var. önceki ilişkimden kısa bi süre sonra çıktı karşıma. ondan önceki erkek arkadaşımın tam tersi resmen. anlayışlı, iyi kalpli, saygılı, her konuda destekçim... önceki ilişkimdeki hataları yapmayayım istedim ezdirme kendini dedim. en ufak tepkisinde bağırdım çağırdım kavgalar ettik onun sinirini şu an ki sevgilimden çıkarıyordum. zaman geçtikçe bazı şeyler rayına oturdu çok şükür ama gelin görün ki kızlar bu tartışmalar nedeniyle ona çok taviz verdiğimi düşünüyorum maalesef onun hatası olsa da ben gidiyorum düzeltmek için ben yazıyorum ben arıyorum hep pişmanım diyorum ki onun tahammülünü zorladın o yüzden böyle oldu sen şöyle yapmasaydın o böyle yapmazdı. sanki rolleri değişmiş gibiyiz o kız naz yapıyo küsüyo ben peşinden koşuyorum. yeri gelince alttan alıyo özür diliyo ama bi kavga etsek hep o haklı sanki susuyo o sustukça ben deliriyorum defalarca mesaj atıyorum sayıyorum ne varsa haklıyken haksız durumuna düşüyorum ve o kadar saçma bi insandan sonra şimdiki sevgilim kadar düzgün bi insan çıkınca karşıma fazla taviz verdim senden vazgeçememler sen şöylesin böylesinler diye diye kaybetme korkusu kalmadı sanırım..
bu arada bundan bi süre önce yaygın kaygı bozukluğu (anksiyete) olduğumu öğrendim sanırım onunda etkisiyle kafamda kurduğum senaryolarla sevgilime bağımlı hale geldim. (o olmazsa şöyle olur o giderse kimsen kalmaz v.b)
özgüvenimi geri istiyorum kızlar yardım edin bana, eskiye dönmek istiyorum kavga edince dayanamayıp arayan bana kıyamayan kaybetmekten korkan sevgilimi istiyorum..hayatımın merkezinde olmadığını onsuz da yapabileceğimi anlasın istiyorum. ama boşluktan mıdır nedendir (hiç bi sosyal hayatım yok resmen) atmıcam mesaj diyorum telefonu elimde buluyorum lütfen beni kendime getirin.....
uzun olabilir ama lütfen okuyun gerçekten yardıma ihtiyacım var.
saçma sapan bir ilişki yaşadım. her günü kavga gürültü, hakaretler küfürler.. buna neden katlandın diyorum kendi kendime. kendine hiç mi saygın yoktu
bu süreçte beni fazlasıyla ezdi, arkadaşlarımla görüştürmedi, yediğime karıştı, içtiğime karıştı, gezdiğime karıştı kısacası herşeyime... ve aptal gibi onun peşinde koşuyordum kızlar düşünün size hayatı zehir eden insana ayrılmaması için yalvarıyorsunuz. çünkü ona mecbur bırakmıştı çevremde ne bi arkadaşım kaldı ne de bir dostum sosyal hayatımı sıfıra çekti resmen kimseyle bi bağlantım kalmadı onu hayatımın merkezi yaptım resmen... ve sonunda bitti aptallığımı anladım ve bitirdim...Şu an yeni bir ilişkim var. önceki ilişkimden kısa bi süre sonra çıktı karşıma. ondan önceki erkek arkadaşımın tam tersi resmen. anlayışlı, iyi kalpli, saygılı, her konuda destekçim... önceki ilişkimdeki hataları yapmayayım istedim ezdirme kendini dedim. en ufak tepkisinde bağırdım çağırdım kavgalar ettik onun sinirini şu an ki sevgilimden çıkarıyordum. zaman geçtikçe bazı şeyler rayına oturdu çok şükür ama gelin görün ki kızlar bu tartışmalar nedeniyle ona çok taviz verdiğimi düşünüyorum maalesef
onun hatası olsa da ben gidiyorum düzeltmek için ben yazıyorum ben arıyorum hep pişmanım diyorum ki onun tahammülünü zorladın o yüzden böyle oldu sen şöyle yapmasaydın o böyle yapmazdı. sanki rolleri değişmiş gibiyiz o kız naz yapıyo küsüyo ben peşinden koşuyorum. yeri gelince alttan alıyo özür diliyo ama bi kavga etsek hep o haklı sanki susuyo o sustukça ben deliriyorum defalarca mesaj atıyorum sayıyorum ne varsa haklıyken haksız durumuna düşüyorum ve o kadar saçma bi insandan sonra şimdiki sevgilim kadar düzgün bi insan çıkınca karşıma fazla taviz verdim senden vazgeçememler sen şöylesin böylesinler diye diye kaybetme korkusu kalmadı sanırım..bu arada bundan bi süre önce yaygın kaygı bozukluğu (anksiyete) olduğumu öğrendim sanırım onunda etkisiyle kafamda kurduğum senaryolarla sevgilime bağımlı hale geldim. (o olmazsa şöyle olur o giderse kimsen kalmaz v.b)
özgüvenimi geri istiyorum kızlar yardım edin bana, eskiye dönmek istiyorum kavga edince dayanamayıp arayan bana kıyamayan kaybetmekten korkan sevgilimi istiyorum..hayatımın merkezinde olmadığını onsuz da yapabileceğimi anlasın istiyorum. ama boşluktan mıdır nedendir (hiç bi sosyal hayatım yok resmen) atmıcam mesaj diyorum telefonu elimde buluyorum
lütfen beni kendime getirin.....
Son düzenleme:
