Benim derdim de bu

Parolaben .!.:

Eğer çekilemeyecek gibi değilse bir hafta idare edebilirsiniz sanki. Duymayın söylediklerini. Şimdi evde bir çocuk daha olduğundan onunla ilgilenen biri gerekebilir

Genişletmek için tıkla...

Kadininsesiii .!.:

Bir hafta duramaz ki, bir olay çıkartır kaçar bir gün sonra. Çocuğumla ilgilenmeyi de beceremez çünkü pandemi ve öncesinden beri iki senedir görüntülü arama dışında görmedi çocuğumu. Çocuk onun bıraktığı çocuk değil artık. Ben şöyle düşündüm, iki üç günlük yemek börek kek vs yapıp kaldirsam acaba nasıl olur? Oğlum akıllı bir çocuk, zorluk çıkartmaz bize. Babası da bir hafta evde olacak.

Benim derdim hastanede ki o ilk gün nasıl olur acaba? İlk günü atlatsam yeter bana.

Genişletmek için tıkla...

Kadininsesiii .!.:

İçim rahatladı inanın. Neyse ki, kesin biri lazım, tek olmaz diyeniniz olmadı. Ben de kendime güveniyorum. Akrabalarımdan çok ısrar olmadığı sürece ben ve eşim yeteriz gibime geliyor.

Genişletmek için tıkla...

Oydar .!.:

Güle oynaya geçmez belki yorulursunuz ama kafa olarak da rahat olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Kadininsesiii .!.:

Mune, konumu taşıma lütfen çünkü bu konu gerçekten dert ettiğim bir konu ve birçok kişinin düşüncesini merak ediyorum.

Arkadaşlar, kayınvalidem ile aram iyi değil, görünüşte bir şey yok ama aramızda tek taraflı bir soğuk savaş var sanki. İlk dogumuma iki gün önce gelmiş ve doğumdan bir gün sonra saçma sapan bir sınır kriziyle ortalığı birbirine katıp gitmişti. İyi ki de öyle oldu, çok rahatladım o gittikten sonra ki kadin o kadar surede bile bunalıma soktu beni. En küçük örnek, mesela sofraya oturuyoruz, iyi beslenmem lazım, kadının gözü üzerimde, çabuk ye, çocuğu emzir, oyalanma, hadi hadi, bekleme...

Şimdi benim annem olmadığı icin yine gelmek istiyor ama ben istemiyorum. Gelmek isteyen akrabalarım var ama onları da istemiyorum. Sezeryan doğum yapacağım. İlkinde akşama doğru yürümeye başlamıştım. Sizce yanımda sadece eşim olsa idare edebilir miyim? Kimseyi istemiyorum artık, uğraşmak istemiyorum kimseyle.

Genişletmek için tıkla...

Kadininsesiii .!.:

Mune, konumu taşıma lütfen çünkü bu konu gerçekten dert ettiğim bir konu ve birçok kişinin düşüncesini merak ediyorum.

Arkadaşlar, kayınvalidem ile aram iyi değil, görünüşte bir şey yok ama aramızda tek taraflı bir soğuk savaş var sanki. İlk dogumuma iki gün önce gelmiş ve doğumdan bir gün sonra saçma sapan bir sınır kriziyle ortalığı birbirine katıp gitmişti. İyi ki de öyle oldu, çok rahatladım o gittikten sonra ki kadin o kadar surede bile bunalıma soktu beni. En küçük örnek, mesela sofraya oturuyoruz, iyi beslenmem lazım, kadının gözü üzerimde, çabuk ye, çocuğu emzir, oyalanma, hadi hadi, bekleme...

Şimdi benim annem olmadığı icin yine gelmek istiyor ama ben istemiyorum. Gelmek isteyen akrabalarım var ama onları da istemiyorum. Sezeryan doğum yapacağım. İlkinde akşama doğru yürümeye başlamıştım. Sizce yanımda sadece eşim olsa idare edebilir miyim? Kimseyi istemiyorum artık, uğraşmak istemiyorum kimseyle.

Genişletmek için tıkla...