iyi günler bayanlar.
yaklaşık 3-4 aydır yaşadığım bi sorunu sizlerle paylaşmak istiyorum. bir arkadaşım var ve yaşlaşık 7 yıldır tanıyoruz birbirimizi. en iyi arkadaşım dostum diye tabir edilen cinsten yani ama 3-4 aydır öyle olmadığını görüyorum. kendisi "dost acı söyler" lafını yanlış anlamış ve hayatındaki herşey gibi abartmış. saçımı boyadıktan sonra gördüğü anda "aaaa iğrenç olmuş ne o öyle gökkuşağı gibi rengarek" tarzında şeyler söylüyo. cildim biraz problemli arada sivilcelerim azıyo "ne yaptın ya sen bu suratına pancar gibi olmuşsun" falan diyo. asabım ciddi anlamda bozuluyo ben görüyorum saçımın ve ya cildimin problemli olduğunu o bana bu şekilde söylediğinde egosunu tatmin etmiş oluyo çünkü kompleksleri var kısa boylu ve kilolu olduğu için yanımda kendini kötü hissediyo. ben bu güne kadar ona ağzımı açıp hiç bi zaman sen kilo mu aldın yine demiyorum ama ben 2 kilo alıyım veya almıyım hemen sen kilo mu aldın diyo. artık çıldırma evresine geldim. arkadaş ortamında sürekli aldıklarını gittiğini anlatıyo. yok işe başlayınca her gün taksiyle gidip gelicekmiş servis olmazsa. üniversite ortamında her çeşit insan var ailesinden ayrı, akrabaları yanında kalmak zorunda olanlar, yurtta olanlar, akbil basmaya parası olmayanlar var onlar da haliyle diyo ki ya saçmalama hergün taksiye para mı yetişir bu hala kendi düşüncesinin doğru olduğunu savunuyo. sonradan görmüş de değil ailesinin durumu hep iyiymiş. ama bu ne amaçla böyle davranıyo beynim almıyo. zaten eski samimiyetim de yok artık elimde olsa tamamen bitiricem ama işte kesip atılmıyo.
yaklaşık 3-4 aydır yaşadığım bi sorunu sizlerle paylaşmak istiyorum. bir arkadaşım var ve yaşlaşık 7 yıldır tanıyoruz birbirimizi. en iyi arkadaşım dostum diye tabir edilen cinsten yani ama 3-4 aydır öyle olmadığını görüyorum. kendisi "dost acı söyler" lafını yanlış anlamış ve hayatındaki herşey gibi abartmış. saçımı boyadıktan sonra gördüğü anda "aaaa iğrenç olmuş ne o öyle gökkuşağı gibi rengarek" tarzında şeyler söylüyo. cildim biraz problemli arada sivilcelerim azıyo "ne yaptın ya sen bu suratına pancar gibi olmuşsun" falan diyo. asabım ciddi anlamda bozuluyo ben görüyorum saçımın ve ya cildimin problemli olduğunu o bana bu şekilde söylediğinde egosunu tatmin etmiş oluyo çünkü kompleksleri var kısa boylu ve kilolu olduğu için yanımda kendini kötü hissediyo. ben bu güne kadar ona ağzımı açıp hiç bi zaman sen kilo mu aldın yine demiyorum ama ben 2 kilo alıyım veya almıyım hemen sen kilo mu aldın diyo. artık çıldırma evresine geldim. arkadaş ortamında sürekli aldıklarını gittiğini anlatıyo. yok işe başlayınca her gün taksiyle gidip gelicekmiş servis olmazsa. üniversite ortamında her çeşit insan var ailesinden ayrı, akrabaları yanında kalmak zorunda olanlar, yurtta olanlar, akbil basmaya parası olmayanlar var onlar da haliyle diyo ki ya saçmalama hergün taksiye para mı yetişir bu hala kendi düşüncesinin doğru olduğunu savunuyo. sonradan görmüş de değil ailesinin durumu hep iyiymiş. ama bu ne amaçla böyle davranıyo beynim almıyo. zaten eski samimiyetim de yok artık elimde olsa tamamen bitiricem ama işte kesip atılmıyo.