hayata hep pozitif bakan bir insanım ben.kendimden önce karşımdakini düşünürüm.kendi yaşantımda bile hep etrafımda değer verdiğim insanları kıırarım endişesiyle yaşadım durdum.kendi tarafımdır,eşimin tarafıdır aman dengede tutayım,aman yanlış anlarlar aman gücenirler diye diye benim hayatım gidiyor.farkettim de ne kadar uzun zaman olmuş kendim için bir şeyler yapmayalı (en son kendim için ne yaptığımı bile hatırlamıyorum ya..)
yarına sağ çıkabiliceğimin bile garantisi yokken,...meğer ben etrafı düşünürken kendimi unutmuşum.:a015::a015::a015:
yarına sağ çıkabiliceğimin bile garantisi yokken,...meğer ben etrafı düşünürken kendimi unutmuşum.:a015::a015::a015:
klava:sevgi84 arkadasım bende tam anlamıyla senin anlattıgın gibi bir karakterdeyim ama artık yoruldum canım ya 3 yıldır evliyim ve hep esimin ailesi kendi ailem yok arakadas cevrem herkezin sorunu dinler kafam kazan oldu ve kandim için hiç bir sey yok bakınca ve öylede alıstırmısımki insanları eger bir kere düsüncesiz davranayım hemen karsıma tartısma yada sorun olarak cıkıyo hep öz verili olmak benim basımı hele bu son günlerde cok agrıtır oldu dilerim senin öle olmaz değiştşr jendinin desem...
