Merhaba herkese...
Kendimi çok kötü hissediyorum çünkü artik ne yapicagimi bilmiyorum. 5 aydir nisanliyim. Ben yurtdisindayim nisanlim Tr'de. Onun yanindayken bana iyi davraniyor. Normal davraniyor, yani deli divane asik degil, sanirim fazla sevmiyorda, ama bir görev olaraktir diye gibi davraniyor. Biz apar topar nisanlandik, babam cok karsi cikti. Onun karsi cikmasina ragmen ben nisanlandim. Halada kabul etmiyor. . Suan pisman olmadim degil, cunku o kendisi yanimda, ama ruhu ve akli sanki baska bir yerde.
Bir kiz arkadasi varmis. Ama hic bir zaman bana anlatmadi. Var oldugunuda ailesinden biliyorum. Onlar anlatmisti.
Cok cabuk karar verdik ve nisanlandik. Suan dusunuyorum, neden bukadar cabuk ettim.
Neden bu aptaligi yaptim. Akil edemiyorum. Ama bir defa olmus...
Ve sanirim oda böyle dusununuyor.
Zaten olmus diye.. benim onu terk edemeyecegimi dusunuyor. Ve hic bir sekilde ilgi göstermiyor. Ben aramasam o hic aramiyor. 5 ay boyunca ben hep aradim, ben hep mesaj attim, mail attim. O kendiliginen hic yapmaz. Telefon actigimdada sanki onu rahatsiz ediyormussum gibi kendimi öyle hissediyorum. Ne birsey anlatiyor. Ne birsey söyliyor. Bos bos konulardan bahs ediyor.
Bazen onu 10 defa arka arkaya aramissim telefonu bile kaldirmiyor olmustur.
Bende simdi son 2 haftadir, ondan sogumussum. Bende artik aramiyorum. Mesaj göndermiyorum. Bazen facede karsilasirsak nasilsin falan'dan baska birsey yok. Ama sanirim onun umrusunda bile degil. Yani ben bunu görmüyorum.
Ama düsünüyorumda .... acaba ben mi yalnisim? Ben mi abartiyorum? Kafam cok karisik... Iki defa agir bu konuyu tartistik, ve abartigimi söyliyor... bende kendimle terredüt ediyorum.. acaba dogrumu?
Ve bu konuyu sizinle danismak istedim. Ben 23 yasindayim.. Univ. de okuyorum Ilac. biliminde. Lütfen sizin düsünceleriniz almak istiyorum. Siz ne yapardiniz bu durumda?
Simdiden cok tesekkür ederim!
Kendimi çok kötü hissediyorum çünkü artik ne yapicagimi bilmiyorum. 5 aydir nisanliyim. Ben yurtdisindayim nisanlim Tr'de. Onun yanindayken bana iyi davraniyor. Normal davraniyor, yani deli divane asik degil, sanirim fazla sevmiyorda, ama bir görev olaraktir diye gibi davraniyor. Biz apar topar nisanlandik, babam cok karsi cikti. Onun karsi cikmasina ragmen ben nisanlandim. Halada kabul etmiyor. . Suan pisman olmadim degil, cunku o kendisi yanimda, ama ruhu ve akli sanki baska bir yerde.
Bir kiz arkadasi varmis. Ama hic bir zaman bana anlatmadi. Var oldugunuda ailesinden biliyorum. Onlar anlatmisti.
Cok cabuk karar verdik ve nisanlandik. Suan dusunuyorum, neden bukadar cabuk ettim.
Neden bu aptaligi yaptim. Akil edemiyorum. Ama bir defa olmus...
Ve sanirim oda böyle dusununuyor.
Zaten olmus diye.. benim onu terk edemeyecegimi dusunuyor. Ve hic bir sekilde ilgi göstermiyor. Ben aramasam o hic aramiyor. 5 ay boyunca ben hep aradim, ben hep mesaj attim, mail attim. O kendiliginen hic yapmaz. Telefon actigimdada sanki onu rahatsiz ediyormussum gibi kendimi öyle hissediyorum. Ne birsey anlatiyor. Ne birsey söyliyor. Bos bos konulardan bahs ediyor.
Bazen onu 10 defa arka arkaya aramissim telefonu bile kaldirmiyor olmustur.
Bende simdi son 2 haftadir, ondan sogumussum. Bende artik aramiyorum. Mesaj göndermiyorum. Bazen facede karsilasirsak nasilsin falan'dan baska birsey yok. Ama sanirim onun umrusunda bile degil. Yani ben bunu görmüyorum.
Ama düsünüyorumda .... acaba ben mi yalnisim? Ben mi abartiyorum? Kafam cok karisik... Iki defa agir bu konuyu tartistik, ve abartigimi söyliyor... bende kendimle terredüt ediyorum.. acaba dogrumu?
Ve bu konuyu sizinle danismak istedim. Ben 23 yasindayim.. Univ. de okuyorum Ilac. biliminde. Lütfen sizin düsünceleriniz almak istiyorum. Siz ne yapardiniz bu durumda?
Simdiden cok tesekkür ederim!