Benimle dertlesecek var mi?

H

Hyuga hinata

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
14 Şubat 2017
626
392
103
Şimdi içimi bosaltmak istiyorum,belki bana yol gosterecek veya neden bu halde olduğumu veya ne yapmam gerektiğini söyleyeceksiniz.
Kimseye amlatmadigim icin ve anlatsamda tatmin edici cevap alamayacağım icin buraya yazıyorum.

Neden şikayetçi olduğumu anlatayim kısaca..
Hayatımda esnek bi insan degilim, kasılıyorum sürekli , kendimi ortaya koyamiyorum , içime cekiliyorum ve hemen ağlayacak gibi oluyorum. Bazen iyi hissettigim zaman cok sey kaçırıyorum diyorum ama bu durum hep var. 21 yasindayim ve bunu atlatamıyorum böyle suruyor bu durum. Ama cidden yapayalnizim. Ve hayatim biraz düz. Bu zamana kadsr kendime kattigim bisey olmamış.
Hicbiseyden zevk almiyorum motive olamiyorum. Uni okuyorum ama boş yani. İnsanlardan da sıkıldım artik.. çok insanlara karışmadan yakinlasmadan soğudum resmen hayattan.
 
Burada dertlesmek ne kadar faydali olabilir sana bilmiyorum ama bence psikolojik bi destek almalisin.Özguvenle alakali sıkıntilarin olabilir ki bu insani gittikce yanlizlastirir.
 
Bahsettigin durumlarin altinda yatan sebepler olabilir, psikolojik destek almak isinize yarayacaktir.
 
Küçüklüğünde yaşadığın sorunlardan dolayı ola bilir bende çocuklukta bazı sorunlar yaşadım ve hala travmasını atlatamıyorum bende çok içime kapanık biriyim en ufak şeyde ağlıyorum tv de izlediğim film dizi sarki hic fark etmez en ufak uzuntude agliyorum sevinirken korkarken uzulurek hep agliyorum ufak sorunlara büyük tepkiler gösteriyorum delirecek gibi sinirleniyorum takinti yapiyorum yani yalnız değilsin üzülme sanırım bu tavirlar artik karakterimize işlemiş
 
21 yaş hayat enerjisiyle tüm zorlukların üstesinden gelebileceğin bir yaştır
Yeterki buna inan gül ağla kız sev öfkelen hiçbir duygunu bastırma
 
Gecmiste yasadigin birseyin travmasini yasiyorsun bence kesinlikle. Ben ilk okuldan beri hep icime kapanik, asosyal biriydim. Hàla öyleyim suan üniversite okuyorum. Cevremdeki yapmacik insanlardan nefret ediyorum ve hepsinden uzaklastim. Siniftakiler bana ne kadar soguksun diyolar. Soguk deilim aslinda ama onlar öyle dusundugu icin benimle takilmiyolar, konusmuyolar. Zaten bende onlarla takilmak istemiyorum cok havali davraniyolar sürekli gezme pesindeler. Okula bile gelmiyolar dogru durust. Ben yalnizligi tercih ettim cunku dersleri daha iyi dinleyebiliyorum. Ayrica disardaki arkadaslarimla cok mutluyum hic cekingen deilim cok konusurum. Benim okulda arkadas yonunden hic şansim olmadi maalesef. Ama hayattan hic bir zaman soguma. Zevk almasini bil. Okul bitince o samimi olan yalaklar birbirlerinin yuzune bakmicaklar. Gelecegi düsün ve öyle devam et hayatina. Psikojik destek al diyenler olmus faydasi olacagini sanmiyorum. Hersey sende bitiyor
 
Hayatim boyunca yalniz kalacağım gakiba, hic biryere uyum sağlayamiyorum. Kendime guvenim falan yok. İs bende bitiyor ama neler yapicam bilmiyorum o yüzden böyle oluyor sanırım
 
Hayatim boyunca yalniz kalacağım gakiba, hic biryere uyum sağlayamiyorum. Kendime guvenim falan yok. İs bende bitiyor ama neler yapicam bilmiyorum o yüzden böyle oluyor sanırım
Ama bunu degistirmek istiyorum. Gelecekte böyle cok zorluk yasicam suan da yasiyorum zateb
 
Sebepsiz depresyon belirtisi gosteriyorsan, ümit aktaş in mutluluk kürleri kitabını tavsiye ederim
 
anneyim83 .!.:
Sebepsiz depresyon belirtisi gosteriyorsan, ümit aktaş in mutluluk kürleri kitabını tavsiye ederim
Genişletmek için tıkla...
Sebebi var sanirim, hayatim istedigim gibi degill bu yüzden. Kendimi hayat tecrübesi yönünden eksik hissediyorum, cevremde kendim gibi arkadaslarim yok. Kafa yapim uydugu arkadaşlarımda maddi yonden kendimi düşük görüyorum, aile yapim zaten bozuk.
 
Hem yalnızlıktan yakınıyorsunuz, hem insanlardan sıkıldığınızı söylüyorsunuz.

Üniversite boş iş ise ona da onca yıl vermek ne kadar mantıklı?

Çok çelişkili haller. Sanki asıl sorun burada dillendirdiğinizden çok farklı gibi.
 
Sorun tamamen benim kendime guvenmemem. Ne istedigimi bilmemem. Surekli aşağılık hissetmem. Hayat tecrubemin olmamasi ve benimde hayatima yön verememem. Hic örnek yok önümde ailemden vs. Bunlari dusundukce kötü oluyorum.
 
Hyuga hinata .!.:
Sorun tamamen benim kendime guvenmemem. Ne istedigimi bilmemem. Surekli aşağılık hissetmem. Hayat tecrubemin olmamasi ve benimde hayatima yön verememem. Hic örnek yok önümde ailemden vs. Bunlari dusundukce kötü oluyorum.
Genişletmek için tıkla...
Bak canım, senin yaşında gençlerin çoğunun kafası net değil ve aynı şekilde hayat tecrübeleri yok. O yüzden öncelikle kimsenin senden bir üstünlüğü olmadığını hatırlayarak güne başla.
Sabahları normal saatinden bir 30 dk önce kalk ve ileride ne yapmak isterim diye düşün. Atıyorum dil mi lazım, master mı, okul bitince iş mi, istediğin işe göre kurs mu? Hedeflerine göre küçük küçük adımlar atmaya başladıkça, kafan daha huzurlu olacaktır.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…