merhaba arkadaşım; konunuzu okudum. öncelikle adınıza üzüldüğümü belirteyim. fakat nacizane fikrimi iletmek isterim. ve olayı da psikolojik açıdan değerlendirdiğimi hatırlatmak isterim. bence eşinize karşı tutumunuz yanlış. yani bu davranışı kabul edilemez ve sizin ona çok kızmanız ve kırılmanız normal fakat bu tavrınızı ona belli etmemelisiniz. çünkü verdiğiniz tepki şöyle bir tablo ortaya çıkarıyor: "bunu yapmanı istemiyorum, bu davranışın beni üzüyor, benim için bunu yapmamalısın" halbuki eşiniz bu tavrın sizin açınızdan değil toplum ve ahlaki açıdan yanlış olduğunu anlamalı. benim nacizane tavsiyem ona tepkinizi duygularınız minvalinde vermeyin. onurunu kırmadan ahlaki açıdan kabul edilemez bir davranış yaptığını, sizin kocanız sıfatı ile değil evli bir erkek sıfatı ile bu tavrın kabul edilemeyeciğini ona anlatın. davranışı gördüğünüzde ona küsmeyin fakat samimi de olmayın. onu ayıpladığınızı belli edin, utandırın. ve her şeyden öte kendisine saygısı olan bir adam olarak kendi tavrından kendinin utanmasını sağlayın. ayrıca bu tarz davranışlar sergileyerek sokaktaki herhangi bir adamdan farkı klmayacağını direkt olarak değil ama dolaylı olarak belli edin. korkusu sizin gözünüzdeki değerini yitirmek olsun... umarım işe yarar... sevgiler..
haklısınız aslında.benim ne istediğim bu zamana kadar hiç önemli olmadı onun için.bencil bir kocam var.birde bu yönlü konusmayı denerim.