- Konu Sahibi mutluolmak
- #1
Herkese merhaba;
Annem ama ağzından benimle ilgili bir güzel söz çıkmıyor hiç mi iyi yönüm yok benim ama kötü bişey söyleyeceğinde bağıracağında çığıracağında ağız on karış açık.Ben bağıran,çağıran bir insan değilim meramımı doğru düzgün anlatmaya çalışırım,küfretmem,kötü söz söylemem ama annem ben kendimi bildim bileli çocukluğumdan beri bana böyle davranıyor dayanamıyorum artık küçükkken hep kendimi suçlardım naptım ben bu kadna deyince bana böyle davranınca söylüyorum böyle yapıyosun yapma diye düzgünce hemen laflaıyla kişiliğime saldırmaya başlıyor diyorum yaptığım davranışı eleştir kişiliğimi değil diye.İlla onlar gibi bağırmam mı lazım,sövmem,vurmam mı lazım.Birkaç defa bağırdım oda üstümden atamadığım için çünkü her defasında kendini haklı çıkartıyor düzgün ses tonunu yükseltmeden dediğin anlamıyor ve sürekli kendini haklı görüyor yaptıklarını yanlış olduğunu bana zarar verdiğini nası lgösterebilirim.Gösteremiyorsam da nasıl kendimi ve akıl sağlığımı onun bu davranışlarından koruyabilirim.Tüm bu sorunlarımdan kurtulmak için nereye gitmeliyim napmalıyım.nereye başvurmalıyım artık bu düşüncelerden bana yapılan bu sağlıksız harektlerden kurtumak istiyorum düzgün bir anne-kız ilişkim olsun istiyorum bunu defalarca annem dedim gidelim psikoloğa dedim ama ben bu yaştan sonra kendimi değiştiremem değiştirmicem sennn değiştireceksin diye defalarca bağırdı bana her defasında da bunu böyle yüzüme söyledi.ben bişey demedim zaten insanlara bana yaptığı haksız davranışlarda kızmıyorum sadece üzülüyorum.Onlar o hareketleri bana yaptığı anda zaten onları affediyorum sen bana kinlenmişsin diyor nerden bilecek içimi ben kimseye kin tutmuyorum.beni de kendisi gibi zannediyor.Belki siz de inanmayacksınız kin tutmadığıma.Kin tutamıyorum ama annem bana kin tutmuş belli.Ben ona ne yaptım niye böyle davranıyor ben anlam veremiyorum.Yemeği yaparım.Ona fazla iş düşürmemeye çalışırım.Halini hatrını sorarım okulda ne oldu falan diye.Gider sarılırım severim.Dier kardeşim doğru düzgün bi iş yapmaz sadece sarılır,öper annem onu çok sever.Hep bişey oldu mu onu haklı bulur.Haksız olsa bile kardeşimde üstüme gelir,bana vurur,döver,söver.Ona hiçbir şey demez.Yaptıklarını söyleyince kendi meselenizi kendiniz halledin der ee anne vuruyo derim sen de vur der ama benim vurma gibi bir huyum yok çocuğunun yaptığı yanlışı düzeltmeye çalışmaz bana vur der çünkü bilir benim vurmayacağımı ama ona bişey yapılınca(çoğu zaman üstümden atamayıp bağırmışımdır o vurduğu için bana ben de ona vurmuşumdur) niye böyle yapıyosun melek der suratını on karış asar.Yine ben suçlu olurum.Kardeşime yine bişey demez.Annemin ben kendimi bildim bileli bana kendi isteğiyle bana sarıldığını sevdiğini,beni öptüğünü hatırlamıyorum.Hep ittirdi beni.hüçükken bunu dile getirdiğimde benim annem bana sarılmaış öpmemiş ben niye öpeyim seveyim der.O bana böyle yapınca ben bişey diyemiyorum.sadece üzülüyorum,ağlıyorum.kendimi hırpalıyorum.Bunları yazarkn bile ağlıyorum.Akıl verin bana napabilim annemin bu harektlerinden kendimi korumak için.O böyle yaptığında kızmamayı,akıl melekelerimi korumayıı nasıl başarabilirim.Ben de sayesinde onun gibi oldum birşey dmek istediğimde bağıran çağıran onun gibi böyle onu unutumuyosun bunu unutuyosun diyen duran bi insan.Çok üzülüyorum ben böyle davranmak istemiyorum ama başka türlü laftan anlamıyor sürekli insanı laflarıyla,sözleriyle hırpalıyor.Yaşamak istemiyorum gerçekten.
Annem ama ağzından benimle ilgili bir güzel söz çıkmıyor hiç mi iyi yönüm yok benim ama kötü bişey söyleyeceğinde bağıracağında çığıracağında ağız on karış açık.Ben bağıran,çağıran bir insan değilim meramımı doğru düzgün anlatmaya çalışırım,küfretmem,kötü söz söylemem ama annem ben kendimi bildim bileli çocukluğumdan beri bana böyle davranıyor dayanamıyorum artık küçükkken hep kendimi suçlardım naptım ben bu kadna deyince bana böyle davranınca söylüyorum böyle yapıyosun yapma diye düzgünce hemen laflaıyla kişiliğime saldırmaya başlıyor diyorum yaptığım davranışı eleştir kişiliğimi değil diye.İlla onlar gibi bağırmam mı lazım,sövmem,vurmam mı lazım.Birkaç defa bağırdım oda üstümden atamadığım için çünkü her defasında kendini haklı çıkartıyor düzgün ses tonunu yükseltmeden dediğin anlamıyor ve sürekli kendini haklı görüyor yaptıklarını yanlış olduğunu bana zarar verdiğini nası lgösterebilirim.Gösteremiyorsam da nasıl kendimi ve akıl sağlığımı onun bu davranışlarından koruyabilirim.Tüm bu sorunlarımdan kurtulmak için nereye gitmeliyim napmalıyım.nereye başvurmalıyım artık bu düşüncelerden bana yapılan bu sağlıksız harektlerden kurtumak istiyorum düzgün bir anne-kız ilişkim olsun istiyorum bunu defalarca annem dedim gidelim psikoloğa dedim ama ben bu yaştan sonra kendimi değiştiremem değiştirmicem sennn değiştireceksin diye defalarca bağırdı bana her defasında da bunu böyle yüzüme söyledi.ben bişey demedim zaten insanlara bana yaptığı haksız davranışlarda kızmıyorum sadece üzülüyorum.Onlar o hareketleri bana yaptığı anda zaten onları affediyorum sen bana kinlenmişsin diyor nerden bilecek içimi ben kimseye kin tutmuyorum.beni de kendisi gibi zannediyor.Belki siz de inanmayacksınız kin tutmadığıma.Kin tutamıyorum ama annem bana kin tutmuş belli.Ben ona ne yaptım niye böyle davranıyor ben anlam veremiyorum.Yemeği yaparım.Ona fazla iş düşürmemeye çalışırım.Halini hatrını sorarım okulda ne oldu falan diye.Gider sarılırım severim.Dier kardeşim doğru düzgün bi iş yapmaz sadece sarılır,öper annem onu çok sever.Hep bişey oldu mu onu haklı bulur.Haksız olsa bile kardeşimde üstüme gelir,bana vurur,döver,söver.Ona hiçbir şey demez.Yaptıklarını söyleyince kendi meselenizi kendiniz halledin der ee anne vuruyo derim sen de vur der ama benim vurma gibi bir huyum yok çocuğunun yaptığı yanlışı düzeltmeye çalışmaz bana vur der çünkü bilir benim vurmayacağımı ama ona bişey yapılınca(çoğu zaman üstümden atamayıp bağırmışımdır o vurduğu için bana ben de ona vurmuşumdur) niye böyle yapıyosun melek der suratını on karış asar.Yine ben suçlu olurum.Kardeşime yine bişey demez.Annemin ben kendimi bildim bileli bana kendi isteğiyle bana sarıldığını sevdiğini,beni öptüğünü hatırlamıyorum.Hep ittirdi beni.hüçükken bunu dile getirdiğimde benim annem bana sarılmaış öpmemiş ben niye öpeyim seveyim der.O bana böyle yapınca ben bişey diyemiyorum.sadece üzülüyorum,ağlıyorum.kendimi hırpalıyorum.Bunları yazarkn bile ağlıyorum.Akıl verin bana napabilim annemin bu harektlerinden kendimi korumak için.O böyle yaptığında kızmamayı,akıl melekelerimi korumayıı nasıl başarabilirim.Ben de sayesinde onun gibi oldum birşey dmek istediğimde bağıran çağıran onun gibi böyle onu unutumuyosun bunu unutuyosun diyen duran bi insan.Çok üzülüyorum ben böyle davranmak istemiyorum ama başka türlü laftan anlamıyor sürekli insanı laflarıyla,sözleriyle hırpalıyor.Yaşamak istemiyorum gerçekten.
Son düzenleme:
