Merhaba.
Dönem dönem ailemle alakalı unutulmaz sorunlar yaşıyorum.
Hep var olan sorunlar ama iş hayatı vs derken ve sık göremediğim için kulak ardı ediyordum.
Annem ne zaman depresyona girse benden ve kızkardeşimden nefret eder.Çocukluğumda bıçak sallamışlığı var.
Bu aralar yine depresif ve bize özellikle bana saydırıyor.
Ağır hakaretler ediyor ve dayanamıyorum.Hayatında başına ne geldiyse benim yüzümdenmiş,benden nefret ediyormuş,öleyim de kurtulun,bıktım hepinizden vs
İnanın bana yaşattıklarını hala iyileştirmeye çalışıyorum .Çocukluğuöda bana defalarca taciz eden ,ruh sağlığımın içine eden insanla bile hala iletişim halinde ..
Şimdi de apartmandaki dedikoducu bir teyze kızın soğuk ye saydırıyor.
Sürekli bunu dile getiriyormuş annem de onu haklı buluyor.
Benim dünyadan haberim yok.Teyze kim onu bile tanımıyorum.
Dışarıdan biri bize ne derse o kabuldur.Ama kötü bir şey olması lazım.
Maddi olarak her şey benden çıkıyor,kendilerinin hiç bir desteği yok.
Kira vermiyorum diye onlarla kalıyordum ama çıkmam gerek sanırsam.
Aynı kalitedeki ev benim maaşım kadar,nasıl bulacağım bilmiyorum.
Bu arada annemle babamın operasyon geçirmeleri gerek ilgilenmek zorundayım ve benden başka ilgilenecek kimse yok.
Erkek kaedeşim il dışında çalışıyor ve kız kardeşimin kendine hayrı yok.
Bazı davranışlar sözle anlatılmaz ama hani büyük kötülük gördüğünüz insana nefretle bakarsınız ya,annem de öyle.Beni görünce düşmanını görmüş gibi davranıyor.
Çünkü ben kendisine itaat eden biri değilim,kendi hayatımı yaşama gayretim zoruna gidiyor.
Bu olayların neden burasındayım,neden güçsüz hissedip tıkanıyorum bilmiyorum.
O kadar güçsüzüm ki hiç bir şey yapamıyorum ve sanki bunun farkında olduğu için sinsice sevindiğini bile hissediyorum.
Evde kaçacak yer arıyorum resmen,kaçtığım yerde yakalıyor.
Sadece saydırıyor.
Aylar önce ameliyat oldum,ameliyat olacağımı bile söylemedim.
Kendisi basit bir operasyon geçirecek diye bütün sülaleyi ayağa kaldırdı .
Babam da canının derdinde.
Bu kadar hakaret yediğim insanlara yardım etmekten yoruldum.
Hiç bir şey yapmasam ortada kalırlar.
Dönem dönem ailemle alakalı unutulmaz sorunlar yaşıyorum.
Hep var olan sorunlar ama iş hayatı vs derken ve sık göremediğim için kulak ardı ediyordum.
Annem ne zaman depresyona girse benden ve kızkardeşimden nefret eder.Çocukluğumda bıçak sallamışlığı var.
Bu aralar yine depresif ve bize özellikle bana saydırıyor.
Ağır hakaretler ediyor ve dayanamıyorum.Hayatında başına ne geldiyse benim yüzümdenmiş,benden nefret ediyormuş,öleyim de kurtulun,bıktım hepinizden vs
İnanın bana yaşattıklarını hala iyileştirmeye çalışıyorum .Çocukluğuöda bana defalarca taciz eden ,ruh sağlığımın içine eden insanla bile hala iletişim halinde ..
Şimdi de apartmandaki dedikoducu bir teyze kızın soğuk ye saydırıyor.
Sürekli bunu dile getiriyormuş annem de onu haklı buluyor.
Benim dünyadan haberim yok.Teyze kim onu bile tanımıyorum.
Dışarıdan biri bize ne derse o kabuldur.Ama kötü bir şey olması lazım.
Maddi olarak her şey benden çıkıyor,kendilerinin hiç bir desteği yok.
Kira vermiyorum diye onlarla kalıyordum ama çıkmam gerek sanırsam.
Aynı kalitedeki ev benim maaşım kadar,nasıl bulacağım bilmiyorum.
Bu arada annemle babamın operasyon geçirmeleri gerek ilgilenmek zorundayım ve benden başka ilgilenecek kimse yok.
Erkek kaedeşim il dışında çalışıyor ve kız kardeşimin kendine hayrı yok.
Bazı davranışlar sözle anlatılmaz ama hani büyük kötülük gördüğünüz insana nefretle bakarsınız ya,annem de öyle.Beni görünce düşmanını görmüş gibi davranıyor.
Çünkü ben kendisine itaat eden biri değilim,kendi hayatımı yaşama gayretim zoruna gidiyor.
Bu olayların neden burasındayım,neden güçsüz hissedip tıkanıyorum bilmiyorum.
O kadar güçsüzüm ki hiç bir şey yapamıyorum ve sanki bunun farkında olduğu için sinsice sevindiğini bile hissediyorum.
Evde kaçacak yer arıyorum resmen,kaçtığım yerde yakalıyor.
Sadece saydırıyor.
Aylar önce ameliyat oldum,ameliyat olacağımı bile söylemedim.
Kendisi basit bir operasyon geçirecek diye bütün sülaleyi ayağa kaldırdı .
Babam da canının derdinde.
Bu kadar hakaret yediğim insanlara yardım etmekten yoruldum.
Hiç bir şey yapmasam ortada kalırlar.
