- 20 Ağustos 2013
- 784
- 451
- Konu Sahibi pink_princes
- #1
Merhaba Arkadaşlar,
Bdv'yi okudukça çoğu zaman kendi halime şükrederdim ama artık içinden çıkılmaz ve hayatımı zindan eden bir derdim olduğu için bende içimi dökmek , paylaşmak objektif bir fikir almak için yazıyorum sizlere...
Öncelikle kısaca hayatımdan bahsedeyim. Çok iyi bir işim var devletteyim bu arada hamileyim ve en önemlisi yeni evliyim. (10 aylık) Ev iş sorumluluk her şey yeni yeni oturuyor. Hamile kalmak için acele ettiniz diyebilirsiniz. Ancak eşim ve ben evlenmeden öncede 2 sene beraberdik ve bebişimizin olmasını da çok fazla isteyerek yaptık..
Gelelim esas konuya.. Eşimin ailesi. Düğünümüz oldu evimize doğru düzgün hiçbir yardımda bulunmadılar. Büyük krediler çektik hala borç
ödüyoruz bu gidişle de bitmeyecek gibi.. Evimizi eşimle tuttuk eşyaları falan almaya sadece ikimiz gittik kısacası hazırlıkta ne yapılması gerekiyorsa herşeyi ikimiz tırnaklarımızla kazıyarak yuvamızı kurduk buna rağmen sürekli laf işittik. Her şeye bir kulp taktılar. evimize eşyalarımıza... Hırslarını bunlardan çıkaramadılar benim her şeyime kulp taktılar. Nişanlıyken nişanı atın evlenmeyin dediler zira eşimi de doldurdular. Benim bedensel özelliklerimle dalga geçtiler devamlı laf soktular. Evlendik 3. ayımızda boşanın diye tutturdular. İki farklı insanız ve aynı evde birbirimize uyum sağlamamız zaman alacak ama bunu asla düşünmediler. Konu benim yani.. Beni hiçbir zaman istemediler.
Eşim onlarla olan münakaşalara hiç karışmadı ve hep sorunu bende aradı. Onlar her zaman kraliyet ailesiydi bende kapılarındaki külkedisi.. Ezseler haklılar dedi. Ama artık son yaşanan olaylardan sonra sabrım özverim herşeyim sona erdi. Kaynanam sürekli laf sokar görümcem de öyle. Görümcemle 5 aydır görüşmüyorum çünkü terbiye sınırlarımı aşan ve hamileliğimle ilgili öyle bir laf etti ki insan olarak verebileceğim bir değer kalmadı kadına karşı. En son kaynana da aynı tarz sözlerde bulundu onunlada görüşmüyordum. bu arada eşim bu tarz şeylere sesini çıkarmaz zaten sürekli görüşmüyoruz evlerimizde uzak birbirinden. Annem her zaman onlarla görüşmemi ve hep ılımlı olmamı söyler en son"kızım boşver eşinle aran kötü olmasın yine de bi çay içmeye falan git"dedi. İnanın gitmesem daha hayırlıydı. Görümce ve kaynana altlı üstlü otururlar. Kaynananın evine geldik eşimle tabiki her zamanki gibi görümcedeydi ve evin anahtarını eşime verdi ve sert bir şekilde gidin aşağı oturun dedi. neyse ya sabır çekerekten bekliyoruz. tam 40 dk gelmedi. benim sinirlerim iyiyce gerildi. geldiğinde beni baştan aşağı bir süzüşü var anlatamam sanki karşısında hamam böceği varmış gibi bakmalar. yine seslenmedim ama yüz ifadem ister istemez değişti. bende insanım yani. Başladı kaynana bağırmaya. "geriliyosanız evime gelmeyin. görümceye çıkıp bir geçmiş olsun dememişim (ki ben görümceyle görüşmüyorum o bir kere hastalandıysa bende gebeliğimden dolayı 10 kere hastanede yattım) ne yapacakmış falan filan...ama feryat figan nasıl bağırıyor. sustum. ama o anki içimden geçenleri allah bilir. her yerim gerildi. eşim bir çay içti ve kalktık. o gün gece sabaha kadar uyuyamadım. (sinirlerim bozuldukça sırt ağrılarım artıyor. bunuda eşim biliyor) eşim sesini hiç çıkarmadı bu olayda. bu arada da tansiyonum devamlı oynuyor gebelik boyunca. eşim bunu da biliyor. en son olan olay ise dün oldu. eşim iş gereği bazen ilçe dışında kalır. Aradım orada kalacağım dedi tamam dedim. Kalacağı yere geçince beni arayacaktı akşam aramadı merak ettim ve ben aradım. Önce ortam sessizdi. Sonra arkadan bir kız sesi geldi. Kim o deyince telefonu yüzüme kapattı. Israrla aradım en son açtı ve bak nerdeymişim deyip telefonu kaynanama uzattı. Kaynanın bir alo deyişi var sanki bi kaç gün önce ona bağıran benim. bende artık bu kadar strese gelemeyip telefonu yüzüne kapattım. bu arada ben konuşmasam bile eşime ailesine gitme konusunda birşey demem neden ben izin vermiyormuşum imajı yaratıyor? Neden insanlar bu kadar yüzsüz?? ve bu konuların devamı gelecek biliyorum ve ben gerçekten bu insanlarla görüşmek istemiyorum. (Eşlim bu konuda yine beni hatalı buluyor ve onlara artık beni devamlı kötülediğini düşünüyorum. yanımdada daha önce yapmıştı. Annesinden korkar sözünden çıkmaz. ama benleyken de bana bağlıdır. beni üzmemeye çalışır ama konu ailesi olunca çekinmeden kırıyor ve üzüyor. Tek bu sorun hariç de herşeyi aştık ve çok iyi anlaşıyoruz eşimle) Böyle oldukça da eşimi daha fazla dolduruyorlar, aile huzurum bunların sayesinde kalmıyor ve artık bu stresleri yaşamak istemiyorum..
Ne yapmam gerek?? Baştan kesip herşeyi bitireytim mii? Çünkü böyle oldukça mutlu olamıyorum ;(
Bdv'yi okudukça çoğu zaman kendi halime şükrederdim ama artık içinden çıkılmaz ve hayatımı zindan eden bir derdim olduğu için bende içimi dökmek , paylaşmak objektif bir fikir almak için yazıyorum sizlere...
Öncelikle kısaca hayatımdan bahsedeyim. Çok iyi bir işim var devletteyim bu arada hamileyim ve en önemlisi yeni evliyim. (10 aylık) Ev iş sorumluluk her şey yeni yeni oturuyor. Hamile kalmak için acele ettiniz diyebilirsiniz. Ancak eşim ve ben evlenmeden öncede 2 sene beraberdik ve bebişimizin olmasını da çok fazla isteyerek yaptık..
Gelelim esas konuya.. Eşimin ailesi. Düğünümüz oldu evimize doğru düzgün hiçbir yardımda bulunmadılar. Büyük krediler çektik hala borç
ödüyoruz bu gidişle de bitmeyecek gibi.. Evimizi eşimle tuttuk eşyaları falan almaya sadece ikimiz gittik kısacası hazırlıkta ne yapılması gerekiyorsa herşeyi ikimiz tırnaklarımızla kazıyarak yuvamızı kurduk buna rağmen sürekli laf işittik. Her şeye bir kulp taktılar. evimize eşyalarımıza... Hırslarını bunlardan çıkaramadılar benim her şeyime kulp taktılar. Nişanlıyken nişanı atın evlenmeyin dediler zira eşimi de doldurdular. Benim bedensel özelliklerimle dalga geçtiler devamlı laf soktular. Evlendik 3. ayımızda boşanın diye tutturdular. İki farklı insanız ve aynı evde birbirimize uyum sağlamamız zaman alacak ama bunu asla düşünmediler. Konu benim yani.. Beni hiçbir zaman istemediler.Eşim onlarla olan münakaşalara hiç karışmadı ve hep sorunu bende aradı. Onlar her zaman kraliyet ailesiydi bende kapılarındaki külkedisi.. Ezseler haklılar dedi. Ama artık son yaşanan olaylardan sonra sabrım özverim herşeyim sona erdi. Kaynanam sürekli laf sokar görümcem de öyle. Görümcemle 5 aydır görüşmüyorum çünkü terbiye sınırlarımı aşan ve hamileliğimle ilgili öyle bir laf etti ki insan olarak verebileceğim bir değer kalmadı kadına karşı. En son kaynana da aynı tarz sözlerde bulundu onunlada görüşmüyordum. bu arada eşim bu tarz şeylere sesini çıkarmaz zaten sürekli görüşmüyoruz evlerimizde uzak birbirinden. Annem her zaman onlarla görüşmemi ve hep ılımlı olmamı söyler en son"kızım boşver eşinle aran kötü olmasın yine de bi çay içmeye falan git"dedi. İnanın gitmesem daha hayırlıydı. Görümce ve kaynana altlı üstlü otururlar. Kaynananın evine geldik eşimle tabiki her zamanki gibi görümcedeydi ve evin anahtarını eşime verdi ve sert bir şekilde gidin aşağı oturun dedi. neyse ya sabır çekerekten bekliyoruz. tam 40 dk gelmedi. benim sinirlerim iyiyce gerildi. geldiğinde beni baştan aşağı bir süzüşü var anlatamam sanki karşısında hamam böceği varmış gibi bakmalar. yine seslenmedim ama yüz ifadem ister istemez değişti. bende insanım yani. Başladı kaynana bağırmaya. "geriliyosanız evime gelmeyin. görümceye çıkıp bir geçmiş olsun dememişim (ki ben görümceyle görüşmüyorum o bir kere hastalandıysa bende gebeliğimden dolayı 10 kere hastanede yattım) ne yapacakmış falan filan...ama feryat figan nasıl bağırıyor. sustum. ama o anki içimden geçenleri allah bilir. her yerim gerildi. eşim bir çay içti ve kalktık. o gün gece sabaha kadar uyuyamadım. (sinirlerim bozuldukça sırt ağrılarım artıyor. bunuda eşim biliyor) eşim sesini hiç çıkarmadı bu olayda. bu arada da tansiyonum devamlı oynuyor gebelik boyunca. eşim bunu da biliyor. en son olan olay ise dün oldu. eşim iş gereği bazen ilçe dışında kalır. Aradım orada kalacağım dedi tamam dedim. Kalacağı yere geçince beni arayacaktı akşam aramadı merak ettim ve ben aradım. Önce ortam sessizdi. Sonra arkadan bir kız sesi geldi. Kim o deyince telefonu yüzüme kapattı. Israrla aradım en son açtı ve bak nerdeymişim deyip telefonu kaynanama uzattı. Kaynanın bir alo deyişi var sanki bi kaç gün önce ona bağıran benim. bende artık bu kadar strese gelemeyip telefonu yüzüne kapattım. bu arada ben konuşmasam bile eşime ailesine gitme konusunda birşey demem neden ben izin vermiyormuşum imajı yaratıyor? Neden insanlar bu kadar yüzsüz?? ve bu konuların devamı gelecek biliyorum ve ben gerçekten bu insanlarla görüşmek istemiyorum. (Eşlim bu konuda yine beni hatalı buluyor ve onlara artık beni devamlı kötülediğini düşünüyorum. yanımdada daha önce yapmıştı. Annesinden korkar sözünden çıkmaz. ama benleyken de bana bağlıdır. beni üzmemeye çalışır ama konu ailesi olunca çekinmeden kırıyor ve üzüyor. Tek bu sorun hariç de herşeyi aştık ve çok iyi anlaşıyoruz eşimle) Böyle oldukça da eşimi daha fazla dolduruyorlar, aile huzurum bunların sayesinde kalmıyor ve artık bu stresleri yaşamak istemiyorum..
Ne yapmam gerek?? Baştan kesip herşeyi bitireytim mii? Çünkü böyle oldukça mutlu olamıyorum ;(
