arkadaşlar merhaba öyle bir derdim varki arkadaşlarıma anlata anlata gariplerim benden bıktı...beni dinlermisiniz valla artık kafayı yicem
5 yıl once özel bir şirkette işe başladım.babamı kaybetmiştim ve maddi acıdan hç
içbir dayanağım olmadığı için okul biter bitmez bir tanıdığın veislesiyle oldu bu iş.ilk başladığımda herkes çok kıskandı imkanları param zamanında verirler sende iki kere zam yaparlar birde erzak yardımı adı altında un ve yağ verilirdi.(ama ben çingenelik olmasın diye almazdım.)sigortam yatar dı falan filan.gel git kıs bastırınca bizim iş yeri depo gibi biryer oldugu için buz oldu.yeminle morg bile daha sıcaktır...benden önceki kızın ayak ısıtıcısıyla ısınmaya calışıyordum.bir gün patron yanıma geldi ve bunu yakma dedi.ben de azımı açıp üşüyorum diyemedim ya işten atarlarsa diye.ben yine dinlemedim yaktım bu defa görünce bana yine aynı şeyi söyledi halbuki kız çocuğydum ve gerçeten çok soğuktu umrunda bile değildi o gün dank etti kafama benim ama elim kolum bağlı dayandım montla oturdum bütün gün eve gidipte ayaklarımın 2 saat ısınmadığını bilirim.birde patronun bir oğlu vardı fatura keserken bir sandalye alır yanıma gelir oyle fatura keserdik.ilk sene neyin ne olduğunu anlayamadım bile ramazanda 1 hafta yıllık izin verdi bana.onuda malesef evde temizlik yapmakla geçirdim.ramazanda ne yapılırki başka?ben zaman geçince bilgi sahibi oldukça patronun ruh hastası oğlu benim yanıma daha oturmaz faturaları kendim keserim diye umut ederken hala aynı düzen gidiyor defalarca söylememe rağmen.adam 40 kuruşluk çayı bile bizden kıskanan biri çıktı.3 senemde yıllık izin istemek için yanına çıktığımda bana yağ un veriyoruz boşuna mı veriyoruz sanıyorsun dedi bende ağzımı açamadım valla ben almıyorum diyemedim.yaşadıklarım bunlarla sınırlı değil ınanın aklıma gelmiyor bile suan adamlar ruh hastası kendilerinden başka hiç kimseye güvenmeyen bir insan müsvetteleri.ben nasıl dayandım bukadar zaman bilmiyorum ama artık dayanacak gücüm kalmadı.nefret ediyorum oğlundanda kendisinde.ben bile okadar dedikodu yapmıyorum herkes ve herşey onlar için dedikodu malzemesi.mübarek ramazan günü ben oruç tutarken o zabbarlar gözümün önünde sigara içip yemek yiyorlar.dine bir gram saygıları yok.dindar insanlarla dalga geçip aşağılıyorlar.bu şartalara rağmen dayandım dayanmak zorunda kaldım kimse çık bırak demedi.cesaret edemedim bende aileme yardımım dokunuyor birdaha nerden bulurum iş diye.senelerce sömürdüler beni.geçen sene de evlendim adamlar bir kez olsun bak ala buda bizden olsun bunca senelik elemansın baban yok başında demediler bırakmadılarki gidip eşyalarıma rahat rahat bakayım 1 saat izin alsam suratları 5 karış oluyordu.düğünden önceki güne kadar çalıştım herşyim yarım yamalak olduğu kadar oldu.veee ddüğünüme diye çıkarken ay sonuydu bana maaşımı çıkarıp vermedi bende ezik olduğum için isteyemedim.şimdide oğlu askere gidecek ve aman işten çıkmayım diye gözümün içine bakıyorlar.çünkü şirkette bir ben birde oğlu var işi bilen ön muhasebe diye girdim ama her işi yaptım koskoca adamlar afedersiniz tuvalete girip leş gibi bırakıp çıktılar ben temizledim hiç gocunmadım ne derlerse anında yaptım.genel muhasebeyide tuttum müşteriyede baktım malzemede sattım.aklınıza ne gelirse.şimdide bırakmak istiyorum.duydumki evlendikten sonra 1 yıl içinde ayrılırsan tazminatını alabiliyormussun utandım diyemedim verin tazminatımı çıkacam diye 2 ay sonrada oğlu gidiyor herşeyi sen yapacaksın sorumlu sensin diye gaza getirmeye uğraşıyorlar bırakmıyım diye.benimde bir halt karıştıracağım yok gerçi bırakamıyorum çıkıpta ben çıkacam diyemiyorum.evlendiğimden beridir stres içindeyim hem ev hem iş ne kendime ne kocama ne evime zaman ayıramıyorum.çıkmak kurtulmak istiyorum birdahada lanet yuzlerini görmek istemiyorum.bazen diyorumki gitme haberde verme kalsınlar ortada nasılki onlar bana ben evlenince çalışmıcam dediğim için beni daha nişanlandığım ay işten çıkarmayı düşünüp okadar masrafın ortasında ortada bırakacaklarsa sende yap kalleşlik diyorum.içim elvermiyor.ama dayanaıyorum.artık stresten neyapıcam onuda bilmiyorum eğer okuyan olursa yazımı yakın zamanda bana fikir versin.çıldırmak üzereyim
arkadaşım, kendi tabirin olduğu için bu kadar rahat söylüyorum ama neden bu kadar eziklik? herkesin paraya ihtiyacı var, kimse keyfine çalışmıyor ama 3 kuruş için bunca kahır çekilmez. Evlilik tazminatı diye bişi var, notere gidiyorsun evlilik cüzdanınla iş koşulları evlilik hayatımı olumsuz etkiliyor diyorsun (bu kısımları internetten araştır çok net değilim) bir daha da işe gitmiyorsun, noter ertesi iş gününde ihtarname çekiyor ve tüm tazminatını söke söke alıyorsun. bunun adı kalleşlikse bence sende kavram kargaşası var. Benim bi arkadaşım aynen bu şekilde şirketten çekti gitti, çok da iyi yaptı az bile yaptı o insanlara. Ben de aynısını yapmayı planlıyorum 1 yıl dolmadan. Kalleşlik böyle birşey değildir, ezdirmeyin kendinizi bu kadar bu nedir ya!
birde şu var yarın bir gün ihtiyacım olur da çalışmak zorunda kalırsam bu olay karsıma çıkar diye korkuyorum.ya üsütümde bir pısırıklık bir eziklik inanın kendimden nefret eder hale geldim.adam ben dahil bütün çalışanları mum etmiş durumda.yazdıklarımdan anlayabiliyorsunuzdur zaten nedir beni burdan kopartamayan anlamıyorum onlar ne yapmış olursa olsun sen yapma diyor vicdanım bırakma yüzüstü diyor dinlemelimiyim vicdanımı bir 8 ay daha calışıp tazminatsız hiçbişeysiz ayrılmalımıyım?yoksa derslerini almalılar mı bilmiyorum?:44:
