bıktım bunaldım

afakan

Guru
Kayıtlı Üye
9 Ocak 2013
144
23
eşimden bıktım arkama bakmadan çekip gitmek onu beynimden silmek istiyorum ama çocuğum var arkam yok bazen diyorum çocuğumu bırakıp herşeye rağmen ben baba evine döneyim bazende diyorum sana sahip çıkmayan insanlardan gidipde ne yapacan ha eşin ha ailen bu zamana kadar çocuğum için katlandım ama artık bu yükü taşıyamıyorum çocuğuda ona bıraksamda gitsem diyorum çocuğuma acıyorum
eviyle benimle çocuğuyla ilgisiz maddi manevi hep kısıtlı insani ilşkileri ne bizimle ne başkasıyla var hiçbir sosyal hayat yok ilgi yok sevgi saygı hiçbiri yok çalışayım diyorum istemiyor kapana kısılmış gibi hissediyorum kendimi
çok bunaldım allahdan başka sığınacak kapım yok aailemdende nefret ediyorum bana sahip çıkmıyorlar keşke gidebileceğim bir kapım olsaydı bunları yazdım kimseyle paylaşamıyorum karedeşlerimle bile... içime ata ata verem olacam beni şu hayatta tek umutlandıran şey çocuğum ama o da yarın birgün kendi hayatını kuracak peki ya ben.........
 
Mutsuz bir evliliği bitirmek için başkalarının desteğini aramayın. Alın çocuğunuzu çalışın çabalayın kendinize yeni bir hayat kurun. Hiç bir şey yapmayıp böyle ah vah ederek bir yere varamazsınız.
 
yaşadığınız kader değil, bir seçim.
iki yolunuz var, çocuğunuzu yanınıza alıp güç de olsa bir şekilde hayatınızı kurarsınız ya da kocanızın yanında kalıp bu şekilde hayıflanarak ama hayatınızı toparlamak için hiçbir şey yapmadan devam edersiniz
seçim gayet basit aslında da seçimin getirecekleri zor, onları göğüsleyemiyorsanız da hatalı olan ne aileniz ne de kocanız, o cümlenin öznesi başka.
 
yaşadığınız kader değil, bir seçim.
iki yolunuz var, çocuğunuzu yanınıza alıp güç de olsa bir şekilde hayatınızı kurarsınız ya da kocanızın yanında kalıp bu şekilde hayıflanarak ama hayatınızı toparlamak için hiçbir şey yapmadan devam edersiniz
seçim gayet basit aslında da seçimin getirecekleri zor, onları göğüsleyemiyorsanız da hatalı olan ne aileniz ne de kocanız, o cümlenin öznesi başka.
güzel söylüyorsunuzda şöyle sırtımı sıvazlayıp bana destek verecek beni ayakta tutacak birilerine ihtiyacım var bu neden ailem olmasın
 
Al cocugunu bir is bul calis , kendi ayaklarinin ustunde dur daha mjtlu yasarsiniz cocugunla ...
 
bilmiyorum kafam çok karışık nasıl ayakta kalırım yanlız yapabilirmiyim çocuğum sefalet çeksin istemiyorum
 
güzel söylüyorsunuzda şöyle sırtımı sıvazlayıp bana destek verecek beni ayakta tutacak birilerine ihtiyacım var bu neden ailem olmasın
söyleyecektim lakin burada hazır söylenmişi var:
Ama yok, olmayan bir şeyi bekleyerek bir ömür mü geçireceksiniz?
olsaydı güzel olurdu elbette ama yok, olmayınca ne yapacaksınız, ya sizin beklentiniz değişecek ya ailenizin yapısı, ikincisi imkansıza yakın olduğuna göre, cevap ortada değil mi?
 
Çocuğunu bırakıp gitmeni tavsiye etmiyorum, ileride buyuk ihtimalle çok pisman olabilirsin, telafisi olmaz
Calışmaktan baska caren yok kocan ne derse desin git calis bunun icin boşayacaksada boşasın .. kardeslerine durumu anlatmaktan cekinme seceneklerin hepsini dene 1 maasla gecinmek zordur ama sen seç calisip zar zor gecinip hayat kurmaya ugrasmak mi ? Yoksa boyle bir evlilik mi ?
Ilk secenegi cesaretin yoksa yapacak birseyin yok
 
eşimden bıktım arkama bakmadan çekip gitmek onu beynimden silmek istiyorum ama çocuğum var arkam yok bazen diyorum çocuğumu bırakıp herşeye rağmen ben baba evine döneyim bazende diyorum sana sahip çıkmayan insanlardan gidipde ne yapacan ha eşin ha ailen bu zamana kadar çocuğum için katlandım ama artık bu yükü taşıyamıyorum çocuğuda ona bıraksamda gitsem diyorum çocuğuma acıyorum
eviyle benimle çocuğuyla ilgisiz maddi manevi hep kısıtlı insani ilşkileri ne bizimle ne başkasıyla var hiçbir sosyal hayat yok ilgi yok sevgi saygı hiçbiri yok çalışayım diyorum istemiyor kapana kısılmış gibi hissediyorum kendimi
çok bunaldım allahdan başka sığınacak kapım yok aailemdende nefret ediyorum bana sahip çıkmıyorlar keşke gidebileceğim bir kapım olsaydı bunları yazdım kimseyle paylaşamıyorum karedeşlerimle bile... içime ata ata verem olacam beni şu hayatta tek umutlandıran şey çocuğum ama o da yarın birgün kendi hayatını kuracak peki ya ben.........
izin verse de vermese de bir yerlerden iş aratsanız en olmadı evde yapılacak işlerin peşine düşseniz
çocuğunu bırakma ona
kadın derneklerine gitseniz yardımcı olabilirler mi diye
çok üzüldüm nafaka alma ihtimaliniz var mı
 
Alın bavulunuzu gidin ailenize benim annemde bu durumdaydı ilk gün kabul etmediler eve geri dönmek zorunda kalsın diye coluk cocuk annemin kuzeniydi arkadasıyla 1 gece orda 1 gece burda kaldık bir hafta sonra annemin ailesi baktı kesin karar artık mecbur sahip cıktı tabi ondan sonrasıda hiç kolay olmadı ama, hersey geçti. Cok mutlu huzurlı bi ailemiz var şimdi. Babamdan yanada değere bindik artık hem aynı evde yasamadığımızdan hem artık hayatımızı kurduğumuzdan. Annem o ilk adımı atmasaydı eminim ben suan bukadar özgğvenli ve mutlu bi yetişkin olmayacaktım. Cocuk için katlanmak diye bişey yok.
 
ailenizle konuşun durumunuzu anlatın..enazından bir iş bulup kendini toparlayana kadar sana sahip çıksınlar...
 
eşimden bıktım arkama bakmadan çekip gitmek onu beynimden silmek istiyorum ama çocuğum var arkam yok bazen diyorum çocuğumu bırakıp herşeye rağmen ben baba evine döneyim bazende diyorum sana sahip çıkmayan insanlardan gidipde ne yapacan ha eşin ha ailen bu zamana kadar çocuğum için katlandım ama artık bu yükü taşıyamıyorum çocuğuda ona bıraksamda gitsem diyorum çocuğuma acıyorum
eviyle benimle çocuğuyla ilgisiz maddi manevi hep kısıtlı insani ilşkileri ne bizimle ne başkasıyla var hiçbir sosyal hayat yok ilgi yok sevgi saygı hiçbiri yok çalışayım diyorum istemiyor kapana kısılmış gibi hissediyorum kendimi
çok bunaldım allahdan başka sığınacak kapım yok aailemdende nefret ediyorum bana sahip çıkmıyorlar keşke gidebileceğim bir kapım olsaydı bunları yazdım kimseyle paylaşamıyorum karedeşlerimle bile... içime ata ata verem olacam beni şu hayatta tek umutlandıran şey çocuğum ama o da yarın birgün kendi hayatını kuracak peki ya ben.........
eşinizin her lafını uygulamak zorunda değilsiniz. çalışmamı istemiyor diye çalısmama gibi bir seçenege yönelmeyın. zaten sevgi yok zaten saygı yok bırakın evı basınıza da yıksa gidin çalısın. kaybedecegınız ne var?? bir yıl kadar birikim yapın ardından yavas yavas kendı duzenınızı kurun eşiniz olmadan.
ayrıca cocugunuzu neden bırakmak istiyorsunuz?
 
aileni yine en iyi sen tanırsın ama ben ailenin senin kararlılığını gördüğünde iyi kötü bir şekilde destek olacağını düşünüyorum en azından düzenini oturtana kadar. kuzenim de çok çile çekti kocasından, baba tarafı destek olacağı yerde bizde boşanma olmaz yoksa reddederiz seni moduna girdi. kız ona rağmen boşandı ama çalışacak durumda değildi o evlilik psikolojisini yerle bir etmişti. kocası evden gitti, o evde tek kalmaya başladı bu sefer. ama kocasının tüm ailesi yakınında olduğu için rahatlık vermediler bir türlü psikolojik baskı yaptılar hep. en sonunda o esip gürleyen babası mecburen yanına aldı kızını.

bence iş sende bitiyor önce iş aramaya başla, kafana uygun bir şey bulduğunda da ayrıl gitsin. düzenini oturttuktan sonra belki de bu vesileyle kalan ömrünü daha mutlu geçireceksin denemeden bilemezsin ki. en azından şimdiki durumundan daha kötü olmayacağı ortada..
 
Çocuğun günahı nedir ki bırakıp gitmeyi dusunuyorsunuz?? Madem böyle düşünüyorsunuz keske hamile kalmasaydiniz tek basiniza olsaydiniz.
Ama unutmayin her seyde bir hayır vardir..
 
cocuk var bence ayakta tutmaya calıs ve eşinle iletişime geç ve terapiste felan gidin bu böyle olmaz hala bi şans vermelisiniz çünkü boşanılan ailelerde çocuk pskolojisi çok farklı bu düzen de baba anne yan yana oluyor bence yeni bir iş size bu şansı sağlayabilir madem çalışmanıza dışarıda izin vermiyor evde çalışın birsürü şirket var evde çalışma imkanı sunan ama cocugunuzun pskolojisini düşünün içsel dünyasını hadi diyelim siz gittiniz cocugunuzu alıp o cocugun düzenli bir eğitim hayatı olmayacak ve her sorun ona büyük hal alacak bunları göz önünde bulundurun
 
çocuğumu bırakmayı düşündüm çünkü onu getirebileceğim yani babasının olmayan imkanlarını dahi sağlayabileceğim bir baba ocağım olmadığı için anem erkek kardeşimle yaşıyor erkek kardeşim çocuğuma laf derse ki der annemde dahil ben mahfolurum gözümün önünde onun itilip hor görüldüğünü görmek bana acı verir gözlerinin içine bakmaya bile kıyamıyorum ben eşim ikinci çocuğu çok istedi ben izin vermedim şimdide yaşlarımız genç değil zaten çokta ..birine babalık yapıtıda öbürü kaldı
ayrıca ben daha önce eşimi terkettim eşimin ailesi ilgilenmedi bile eşim de annemin uğraşları ile beni gelip aldı genede annem yuvamızın yıkılmaması için mücadele etti daha öncesinde eşimle evime gelipde konuşmuşdu yaptıklarından dolayı bir daha bıraksam kimse uğraşmaz anlayacağınız iki ucuda dert dolu keder dolu keşke meslek sahibi bi insan olsaymışım
 
yazdıklarından çıkış yolu bulmaya calistim senin icin ama ege olayin icinde siddet yok ise katlan derim vcunku ccugun annesiz kalirsa buyuk travma yasayacak ailenin yanina gotursen hor gorulecek itillecek kakilacak özgüveni yok olacak sanirim sabretmen eşinin duzelmesini beklemen gerekecek sirf cocugun için
 
X