- 21 Kasım 2012
- 9.068
- 9.560
- 398
- Konu Sahibi Onceadalet
- #61
İyi geceler herkese
Artık son noktadayım.Boşanma aşamalarına geldik,tekrar tekrar fırsat verdim ama olmuyor.Evlendiğimiz günden beri sırf yakın oturmayı kabul etmedim diye onları soyutluyorsun,onları istemiyorsun.Annem de annem babam da babam.Ben de varım dediğim de sen onları yok sayarsan ben de seni yok sayarım diyen bir adam.Evlendiğimiz günden beri onlara gittim kaldım,aradım ettim ama nişanlıyken yakın oturmak istemedim evlendiğimizde iki aile de tel açıp gelsin toparlanırız dedim diye benden kötüsü yok.Yapıcı da konuşsam sanki onları sil demişim gibi tepki gösteriyor.Örneğin sinirli bir şekilde onları hastaneye götüreceğim yakın oturup her gün görüşeceğim diyor.Ben bir şey mi diyorum dediğimde diyemezsin zaten deyip sürekli tersleniyorum.Boşanma aşamasında evlerimiz ayrıyken bile yuvayı kurtarın diye bir kere bile ne beni ne ailemi aradılar.Eski günlerin hatrına da yaşım 35e geldiğinden de bir türlü bitiremiyorum.Çocuk sahibi olmak için de çok geç kaldım.Bu bağımlılıktan kurtulamıyorum.Ne olur bana biraz cesaret verin hanımlar!
Aynı sebeple boşandım, keşke daha önce bitirseymişim. Bence 1 gününüzü bile daha boşa harcamayın..