- 4 Temmuz 2016
- 3.335
- 10.503
- 208
- Konu Sahibi Coconutoil
- #1
14 aylık bi kızım var. 1 aydır istisnasız her öğle uykusu alt kattaki tadilat gürültüsü, simitçi hurdacı böğürtüsü ve yemin ederim hoparlörle satış yapan patates soğancı yüzünden bölündü. Her gün istisnasız uyuttuktan 20 dk sonra ağlayarak uyandı. Gündüz uykuları bozulduğu için gece uykuları da bozuldu. Yemek yedirmesi zaten oldum bittim kabus gibiydi. Yürüme çalışmalarıyla birlikte iyice ele avuca sığmaz bi tip oldu.
Yaya geçidine park eden arabalardan tutun tüm bu bahsettiğim gürültülerin sahipleriyle kavga etmekten mahallede adım deliye çıktı. Çok yalnız ve yorgunum. Üstüne bi de dizim sakatlandı. Doktor istirahat etmek zorundasın diyor ama ben sabahın köründen akşamın körüne kadar ayaktayım. Topallasam da ayaktayım. Bazen gün içinde mutfak tezgahını 10 kez sildiğim, bulaşık makinasını 5 kez boşalttığım oluyor. Çok anlamsız geliyor. Aynı yeri onlarca kez topluyorum. Biz manyak mıyız anlamıyorum nasıl bu kadar dağılıyor. Çorabını sağda solda çıkaran biriyle evliyim. Yere bi şey döker silmez. Gerçekten dağınık ve pis bi herif. Onun arkasını da ben topluyorum. Kedinin maması bitse fark edip koymaz. Çocuğun gelişimi ve mutluluğuyla ilgili sevgi dolu eğlenceli bi baba ama bakımıyla ilgili değil. Yedirmez giydirmez alt değiştirmez. Bana güveniyor. Herkese ben bakıyorum kimse bana bakmıyor.
Kendime bakacak gücüm yok. Hayatımda sonsuza kadar geri plana atılmış gibi hissediyorum. Ruh sağlığım zaten bozuktu şimdi fiziksel olarak da iyi değilim. Bazen yorgunluktan uykuya dalamıyorum. Kimi zaman da çocuk ağlıyor diye ben de oturup ağlıyorum.
Sahip olduğum her şeye şükürler olsun ama yemin ederim bazen öyle bir bıkkınlık geliyor ki.. Önerilerinize açığım ama "ben de senin gibiyim yalnız değilsin" demeniz bana çok iyi gelir. Hepinize sevgiler.
Yaya geçidine park eden arabalardan tutun tüm bu bahsettiğim gürültülerin sahipleriyle kavga etmekten mahallede adım deliye çıktı. Çok yalnız ve yorgunum. Üstüne bi de dizim sakatlandı. Doktor istirahat etmek zorundasın diyor ama ben sabahın köründen akşamın körüne kadar ayaktayım. Topallasam da ayaktayım. Bazen gün içinde mutfak tezgahını 10 kez sildiğim, bulaşık makinasını 5 kez boşalttığım oluyor. Çok anlamsız geliyor. Aynı yeri onlarca kez topluyorum. Biz manyak mıyız anlamıyorum nasıl bu kadar dağılıyor. Çorabını sağda solda çıkaran biriyle evliyim. Yere bi şey döker silmez. Gerçekten dağınık ve pis bi herif. Onun arkasını da ben topluyorum. Kedinin maması bitse fark edip koymaz. Çocuğun gelişimi ve mutluluğuyla ilgili sevgi dolu eğlenceli bi baba ama bakımıyla ilgili değil. Yedirmez giydirmez alt değiştirmez. Bana güveniyor. Herkese ben bakıyorum kimse bana bakmıyor.
Kendime bakacak gücüm yok. Hayatımda sonsuza kadar geri plana atılmış gibi hissediyorum. Ruh sağlığım zaten bozuktu şimdi fiziksel olarak da iyi değilim. Bazen yorgunluktan uykuya dalamıyorum. Kimi zaman da çocuk ağlıyor diye ben de oturup ağlıyorum.
Sahip olduğum her şeye şükürler olsun ama yemin ederim bazen öyle bir bıkkınlık geliyor ki.. Önerilerinize açığım ama "ben de senin gibiyim yalnız değilsin" demeniz bana çok iyi gelir. Hepinize sevgiler.
ben varım canım. Bende çocuk gibi bir eş bi adet 18 aylık bebek birer adet kv kp var bende herkese bakıyorum ama bana bakan yok. 
Onun disinda camasir asmak toplamak sofrayi kurmak kaldirmak evi supurmek cam silmek cop atmak balkonu yikamak evde oldugu surece oglumuzun altini degistirmek hep onun. Gerisi bende cunku daha detayli seyleri yapamiyor en azindan beni yoracak seyleri verdim. Siz de kararli bir sekilde konusun bu sekilde devam etmez.
