Bilgisayar oyunlarındaki gibi herdefasında yanıp başa dönmek gibi bir hayat...

guverrcinn .!.:

Uzun zaman işsizlikten sonra kendimi bir tekstil fabrikasında bulmuştum. Okadar işsizlikten parasızlıktan dolayı çekmiştim ki akşama kadar yanıma gelip üniversite mezunusun buralarda sürünüyorsun, okuma yazma bilmeyen insanların bile çalışabileceği iştesin diye dalga geçen bayan ustaya bile katlanmıştım çünkü ters bişey söylesem işimden ederdi. 13 saat ayak topuklarım patlayana kadar çalışıyordum. Bir dakika durmadan nefes almadan dinlenmeden... Buna rağmen müdür yetiştiremiyorsun diye onlarca kişinin içinde yüksek sesle bağırmaya devam etti. 3 kişinin yapması gereken işi tek başıma yapınca ancak bukadar oluyor ne yapabilirim 10 tane elim yokki dedim yine bağırmaya devam etti. Sinirlendim bırakıyorum ozaman dedim çantamı alıp çıkarken önüme durdu böyle artistlik yapamazsın dedi el kaldırdı tutmasalar nerdeyse vuracaktı. Neden çünkü fırça yiyip susmadım egosuna zarar verdim diklenip işi bıraktım oysaki işsizlikten çaresizlikten hertürlü eziyetine katlanan susanlara alışkındı. Sonuç istifa ettim. Yine bilgisayar oyununda yanıp başa döndüm. Kendime okadar üzülüyorum okadar acıyorumki 30 lu yaşların başında evlilik deseniz yok aile deseniz sorunlu iş.. iş deseniz beğenmemezlik etmedim girebileceğim en kötü işe bile girdim ama yine olmuyor olmuyor. Kendimi okadar çaresiz hissediyorum ki nasıl bir yol çizeceğim bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Mandarins .!.:

öncelikle çok iyi yapmışsın canını sıkma, bazen bütün sıkıntılar üst üste gelir ki sen iyice sıçrayıp kurtulabilesin.
nerden mezunsun, 30 yaşında olduğuna göre bir uzmanlığın yada daha önceki iş deneyimin nedir?

Genişletmek için tıkla...