• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bilinçaltı

123gulcin

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Ocak 2023
1.954
841
43
36
Arkadaşlar merhaba benim evliliğimde bir takım sorunlar vardı en sonunda psikoloğum altında çocukluğuma indiğimde güven ve sevgi eksikliği olduğuna karar verdi. Psikoloğum dedi ki eşinin ailesinin sürekli laf sokması ve eleştirisi ve eşinin de sürekli sessiz kalması bende eşimin çok umursamaz kalması... Sende güven sorunu ve evlilikte bir tehlike olduğu imajını yaratmış benimde ve bu yüzden 5 kere tüp bebek oldum çocuk istedim ama hiç bir şekilde içtem değil ve en sonunda tüp bebek tutunmayınca terapistim şunu dedim ben tüp bebeği tehdit olarak algılıyorum dedim. Meğersem sem benim evliliğe Eşime ve ailesine hiç güvenim olmadığı için çocuk istemiyor muşum. Bende farkında değilim. Çevrenizde eşini sevmediği için tüp bebek tutmayan var mı bilinçaltı yüzünden embriyo vücuttan atılabilir mi....
 
Ya eşini sevmiyorsan sorun yaşıyorsan o bebeği niye yapıyorsun? Ya yapmayın gözünüzü seveyim ya! Hiç mi akıllı insan yok size dur diyecek?
Kolay mı bu? hamileliği ayrı sevgi destek ister, doğum anında kocanı yanında istersin, lohusalığında ayrı destek sevgi istersin, yetiştirirken öyle. Sevmediğin, senin arkanda durmayan adamla bu yola niye çıkıyorsun?
Olmaması bilinçaltı değil, hayırlısı bence!
 
Sadece babası belli olsun diye neden o adamdan çocuk yapıyorsunuz ki? Bencilsiniz çocuğun yasayacagi mutsuz hayatı düşünmeyip ,kendi annelik duygusu tatminine ulaşmak tek amaç.
 
Eşini sevmiyorsan sırf damızlık olarak mi kullaniyorsun? Hiç bir çocuk sevgisiz yuvaya gelmek istemez.
Yanlış seviyorum ama sadece bir kaç konuda güvenmiyorum yoksa kötü biri değil. Her dediğimi he diyen beni bir tane incitecek sözü yok sadece ailesi eleştirdiğin de onlar bunu normal görüyor. Eşim bunu vurdumduymaz olduğu için duymazdan geliyor onların ısrarla sorun olarak görmediklerini benim beynim sorun olarak algılıyor. Bu yüzden de ben sevgisi olan ama vurdumduymaz biri bazı konularda bu beni rahatsız ediyor.
 
Arkadaşlar merhaba benim evliliğimde bir takım sorunlar vardı en sonunda psikoloğum altında çocukluğuma indiğimde güven ve sevgi eksikliği olduğuna karar verdi. Psikoloğum dedi ki eşinin ailesinin sürekli laf sokması ve eleştirisi ve eşinin de sürekli sessiz kalması bende eşimin çok umursamaz kalması... Sende güven sorunu ve evlilikte bir tehlike olduğu imajını yaratmış benimde ve bu yüzden 5 kere tüp bebek oldum çocuk istedim ama hiç bir şekilde içtem değil ve en sonunda tüp bebek tutunmayınca terapistim şunu dedim ben tüp bebeği tehdit olarak algılıyorum dedim. Meğersem sem benim evliliğe Eşime ve ailesine hiç güvenim olmadığı için çocuk istemiyor muşum. Bende farkında değilim. Çevrenizde eşini sevmediği için tüp bebek tutmayan var mı bilinçaltı yüzünden embriyo vücuttan atılabilir mi....

Esinizi sevmiyorsaniz neden bosanmiyorsunuz?
 
Esinizi sevmiyorsaniz neden bosanmiyorsunuz?

Durum şu sevmiyor değil bazı konularda güvenmiyorum. Aile konularında eleştirildiğimde savunmuyor sebebi de çenesini onlar için yoramazmış. Benimle aynı fikirde olduğu halde sessiz kalıyor bu da bende güvenim sarsıldı. Ben de cok takıntılıyım doğrudur. Bir insan tüp bebeği embriyoyu tehdit olarak algılar mı bu evliliği tehlikeli buluyorum. Her an annesi kıskançlığından laf sokacak ve benim canım sıkılacak diye bu evliliği tehlikeli görüyorum belki cok hassasım ama bu böyle....
 
Beni sizin ve kimsenin yanlış anlamanızı istemem ama bebek gerçekten çok zor bir şey. Sıfır sorun olan evlilikte bile bazen dinamit etkisi yapıyor. O yüzden öncelikle sorunlarınızı çözmeden çocuk konusunda dikkatli olun. Onun dışında zaten psikolog çözümler konusunda size yol gösterecektir.
 
Beni sizin ve kimsenin yanlış anlamanızı istemem ama bebek gerçekten çok zor bir şey. Sıfır sorun olan evlilikte bile bazen dinamit etkisi yapıyor. O yüzden öncelikle sorunlarınızı çözmeden çocuk konusunda dikkatli olun. Onun dışında zaten psikolog çözümler konusunda size yol gösterecektir.
Ben pek bı alakası olduğunu düşünmüyorum birbirini sevipte tubbebek tedavisi başarısız olmuş bir sürü insan var buna ne diyecek psikoloğunuz?
 
Evliliğinizde birtakım çözülemeyen sorunlar varsa çocuk bunu çözer diyerek lütfen bu işe girişmeyin. İlk kendi sorunlarınızı halledin ve evliliğinizi sorgulayın. Bunlar daha önemli
 
Daha önce bir konunuzda, psikoloğun size şunu dediğini yazmıştınız.
"Sende sorun yok, çevren sorunlu."
Sahiden bir psikolog bunu der mi? Hiç denk gelmedim ondan soruyorum.
Acaba psikoloğa gidiyorum diye, üst komşuda kahve içerken dertleşmelerinizi mi anlatıyorsunuz diye düşünüyorum bazen.
Çok fazla ben diyorsunuz yazdığınız mesajlarda. İnsanlara sürekli beddua ediyorsunuz. Hep kendinizi bir şekilde haklı görüyorsunuz.
Psikolojik destek aldığınızı söylüyorsunuz ama psikolog size, "kendi kaybeder kanka" üslubuyla yaklaşıyor.
Gerçekten enteresan bir hikayeniz var.
Güvenmediğiniz bir insanı sevdiğinizi iddia ediyorsunuz.
Güven koşulsuz bir duygudur.
Taa ki sarsılana kadar da öyle gider. Eşinize bazı konularda güvenip, bazı konularda güvenmemek sevgi olmuyor. İnsan sevdiğine, aksi bir durum görene kadar koşulsuz güvenir. Ha, eş bunu suistimal ederse ve siz ısrarla devam ederseniz de, artık arada sadece çıkar ilişkisi kalır. Bunun da sevgi ile uzaktan yakından alakası yoktur.
 
Tabi ki doğru. Eşine güvenmezsin bilinçaltı çocuğun oluşumuna engel olur, iyi bir anne olamayacağını düşünürsün o da aynı şekilde. Bunun gibi onlarca kök inanç var çocuk olmasını engelleyen.
 
Beni sizin ve kimsenin yanlış anlamanızı istemem ama bebek gerçekten çok zor bir şey. Sıfır sorun olan evlilikte bile bazen dinamit etkisi yapıyor. O yüzden öncelikle sorunlarınızı çözmeden çocuk konusunda dikkatli olun. Onun dışında zaten psikolog çözümler konusunda size yol gösterecektir.
Zaten artık cocuk düşünmüyorum ya çözülür yada bu evlilik iterek çözülür.
 
Tabi ki doğru. Eşine güvenmezsin bilinçaltı çocuğun oluşumuna engel olur, iyi bir anne olamayacağını düşünürsün o da aynı şekilde. Bunun gibi onlarca kök inanç var çocuk olmasını engelleyen.
Mutsuz olup çocuğa kötü davranır bağırır çağırırım diye sağlıklı bir ilişki kurmam diye korkuyorum.
 
Evliliğinizde birtakım çözülemeyen sorunlar varsa çocuk bunu çözer diyerek lütfen bu işe girişmeyin. İlk kendi sorunlarınızı halledin ve evliliğinizi sorgulayın. Bunlar daha önemli
Bende öyle düşünüyorum sorun ya çözülür yada bu evlilik biter masum bebeği mutsuz bir evliliğe kurban etmem bebeğe haksızlık olur haklısın.
 
Daha önce bir konunuzda, psikoloğun size şunu dediğini yazmıştınız.
"Sende sorun yok, çevren sorunlu."
Sahiden bir psikolog bunu der mi? Hiç denk gelmedim ondan soruyorum.
Acaba psikoloğa gidiyorum diye, üst komşuda kahve içerken dertleşmelerinizi mi anlatıyorsunuz diye düşünüyorum bazen.
Çok fazla ben diyorsunuz yazdığınız mesajlarda. İnsanlara sürekli beddua ediyorsunuz. Hep kendinizi bir şekilde haklı görüyorsunuz.
Psikolojik destek aldığınızı söylüyorsunuz ama psikolog size, "kendi kaybeder kanka" üslubuyla yaklaşıyor.
Gerçekten enteresan bir hikayeniz var.
Güvenmediğiniz bir insanı sevdiğinizi iddia ediyorsunuz.
Güven koşulsuz bir duygudur.
Taa ki sarsılana kadar da öyle gider. Eşinize bazı konularda güvenip, bazı konularda güvenmemek sevgi olmuyor. İnsan sevdiğine, aksi bir durum görene kadar koşulsuz güvenir. Ha, eş bunu suistimal ederse ve siz ısrarla devam ederseniz de, artık arada sadece çıkar ilişkisi kalır. Bunun da sevgi ile uzaktan yakından alakası yoktur.
Evet eşimi ve ailesini hatta bazı konularda kendi ailemi suçladım. Ama o zana terapi in en zor dönemindeyim. Şimdi ki düşünce tarzım değişti. Evet onların hataları çok ama benim de kendi sorumluluklarım var mesela onlara konuşunca değişecekti beklentisi oldu ama huy değişmiyor muş. Huyu değil ama davranış kalıbı değişir diye bekledim. Beklentim cok yüksek miş. Bende kendimi değiştirdim bakış açımı ben de evet alınganım ama alındığında ki davranış kalıbımı değiştirmeye başladım ve hangi konuları ciddiye alıcam hangi konuları umursamaz olucam kafamda filtre yapmayı öğrendim ama bu çok yeni ve uygulama da daha yeni yeni başarılı olmaya başladım o yüzden. Kendimi değiştirmek için biraz daha zamana ihtiyacım var ki hem karşı tarafı ve kendi huyumu kabul edip barışayım bunla... Biraz daha denicem ne kadar başarılıyım olmadı evliliği bitirmem kendim için daha sağlıklı bakalım terapi in faydası daha yeni başladı... O ilk suçlama dönemi inkar dönemiydi....
 
Daha önce bir konunuzda, psikoloğun size şunu dediğini yazmıştınız.
"Sende sorun yok, çevren sorunlu."
Sahiden bir psikolog bunu der mi? Hiç denk gelmedim ondan soruyorum.
Acaba psikoloğa gidiyorum diye, üst komşuda kahve içerken dertleşmelerinizi mi anlatıyorsunuz diye düşünüyorum bazen.
Çok fazla ben diyorsunuz yazdığınız mesajlarda. İnsanlara sürekli beddua ediyorsunuz. Hep kendinizi bir şekilde haklı görüyorsunuz.
Psikolojik destek aldığınızı söylüyorsunuz ama psikolog size, "kendi kaybeder kanka" üslubuyla yaklaşıyor.
Gerçekten enteresan bir hikayeniz var.
Güvenmediğiniz bir insanı sevdiğinizi iddia ediyorsunuz.
Güven koşulsuz bir duygudur.
Taa ki sarsılana kadar da öyle gider. Eşinize bazı konularda güvenip, bazı konularda güvenmemek sevgi olmuyor. İnsan sevdiğine, aksi bir durum görene kadar koşulsuz güvenir. Ha, eş bunu suistimal ederse ve siz ısrarla devam ederseniz de, artık arada sadece çıkar ilişkisi kalır. Bunun da sevgi ile uzaktan yakından alakası yoktur.
Terapistimin dediği şey sen değişeceksin ama herkes aynı kalıcak beklenti içinde olma sadece sen değişeceksin alınganlık huyun yine tetikleyecek eskiden ağlardın öfkelebip herkesi suçladın. Ama şimdi daha sakin sınır çizip yada bazen sessiz kalıp içimden aman boşver bunun dediğini deyip hayatıma bakmaya öğrendim amacım da hassas bir kişiliğim var. Çok zorlanıyorum ne yapıcam bu evlilik beni zorluyor ya çözülür yada bu diyardan çekip giderim demiştim psikoloğa gidiyorsam sorun çözülür beklentisi var. Bakalım deneye deneye görücez yoksa bitecek...yoksa boşanmak çok kolay isteseydim direk adliyeye gider mücadele ettim resmen kendimle savaştım.
 
Back
X