Şu an bu konuyu açtığım için çok nankör hissediyorum, hele az önce bir konu okudum o kadar üzüldüm ki, şu an berbat bir insan olduğumu hissediyorum. Ama çıkmazda kaldım, hiçbir şey yapamıyorum. Birkaç gün önce sınavdan dolayı aşırı stresli olduğumu yazdığım bir konu açmıştım. Sanırım tek sıkıntı sınav değilmiş. Başlığa da yazdım. Birkaç sene önce bipolar tanısı kondu. İlaçlarımı düzenli kullanıyorum, çok iyi bir noktaya gelmiştim. Dört beş ay önce ilaçlarımı bırakıp atak geçirdiğim bir dönem oldu ama akıllandım ve bir daha bırakmadım. Bu aralar hiç aksatmadan içiyorum, sadece bir iki kere unuttum. Ama birçok belirtim geri geldi. Şu an normalim ama günün çoğu zamanı kendimi kaybetmiş halde oluyorum. Hareketlerimi kontrol edememeye başladım. Kendime zarar veriyorum ve inanın bana bunu engelleyemiyorum. İnsan nasıl engelleyemez diyebilirsiniz ama gerçekten kendimi kontrol edemiyorum. Mantıklı düşünemiyorum. Algılayamıyorum. Çok dürtüsel hareketlerim var. Sonrasında pişman oluyorum ama o anlarda kendimden geçmiş gibi oluyorum. Kendine zarar verme maalesef sadece kesme olarak değil. Hiç ihtiyacım olmayan ilaçları içme şeklinde de oluyor. Az önce 17 ilaç içtim, bunlar düzenli kullandığım ilaçlarım değil. Kolumda iki tane yeni kesik var zaten. Bazen hiçbir şekilde engel olamıyorum. Önceki üç gün sürekli ağlıyordum, kendimi hiç tutamadım. Gözlerimi hiç o kadar şiş gördüğümü hatırlamıyorum. Uykusuzluk çok yaşadım. Hafızam çok kötü. Mantık yürütmekte çok sıkıntı yaşıyorum soru falan çözerken. Bir saniye önce yaptığım şeyi hatırlayamadığım bile oluyor. Sarhoş gibi geziyorum ortalıkta. Bir de günün belli bir bölümünde özellikle de geceleri inanılmaz bir enerji patlaması, aşırı bir coşku, anormal kahkahalarla giden bir durum yaşıyorum. Yerimde duramıyorum, sürekli bir oraya bir buraya koşup nefes nefese kalıyorum, sürekli hayvan gibi kahkaha atıyorum. O da mani sanırım. Ve onu da hiçbir şekilde engelleyemiyorum. Ve işin kötüsü o kahkahaları atarken bir anda durgunlaşıyorum, gözlerim doluyor, deli gibi ağlıyorum. Sürekli konuşan bir durumdan ağzımı açacak kadar bile enerjim olmayan bir hale geçiyorum. Ölüm düşüncelerim var aynı zamanda ama kontrol etmek için kendimi zorluyorum, bunların gerçek olmadığını, hastalığa bağlı olduğunu kendime hatırlatmaya çalışıyorum. Ama kendime bir anda bir dürtüyle bir şey yapıp kendimi öldüreceğim diye korkuyorum çünkü o anlarda mantığım kapanıyor, en son böyle olduğunda intihar girişiminde bulunmuştum, bir ay sonra tekrar denemiştim, ertesi gün de psikiyatri servisine yatmıştım. Ve şu anda da o günlerdekinden pek bir farkım yok. Bir de o ilaçları aldıktan sonra her ihtimale karşı telefonuma ufak bir mektup yazdım, ailem durumu anlasın diye. Doktorumu aradım, ulaşamadım. Mail attım, cevap vermedi henüz. Acil dedim ama görmedi mi ciddiye mi almadı bilmiyorum. Sanırım abarttığımı düşündü. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen yargılamayın gerçekten kontrol edemiyorum bunları. Şu an iyiyim ama beş dakika sonrasını bilmiyorum. Şu saat oldu bir gram uykum yok, ben uykuya çok düşkünümdür bu benim için normal bir durum değil. Ya atak halinde yapmamam gereken bir şey yaparsam? Cidden korkuyorum. Ne yapacağım ben? Nolur kızmayın. Sadece içimi dökmek istedim. Belki önceki konularımı okuyanlar bıkmıştır benden, kızarlar, abartıyorsun derler, hastalığını kullanıyorsun derler ama yemin ederim değil. Sadece o kadar çaresiz kalıyorum ki buraya yazmaktan başka çarem kalmıyor. Çok özür dilerim.
Son düzenleme:
altta etiketledim, kardeşim doktor onu aradım. Anneme de söyledim, kardeşimin dediklerini anlattım tamam dedi, benimle bekleyecek o da yarım saat falan :) ama üzüldü baya
