• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sessiz çığlık

O kadar aynıyız ki.. Bende OKB yim. Özellikle mevsim geçişlerinde rituellerim hat safhaya çıkıyor.

Çok yorucu ve yıpratıcı bir hastalık. 20 yıldır mücadele ediyorum. Şuan sadece ilaç kullanıyorum. Ilaclarimin yetersiz geldiğini hissediyorum. Doktorumu değiştireceğim.

Alanında uzman psikiyatri doktoru ve psikolog buldum. Randevu alıp gideceğim.

Bu arada el yıkamaktan benim de ellerim kurudu 😪
Ne yapacağız hiç bilemiyorum nasıl kurtulacağız o kadar çok isterdim ki umursamaz bi insan olmayı, siz nasılsınız daha iyi misiniz ilaçlarla
 
Ilk once ilacla semptom hafifletilir ve ayni zamanda terapiye başlayıp bunun kaynağı ne onu keşfe çıkarsın. Kimisinde bu geçmişinde gördüğü pis bir insandan igrenmesi çıkar, kimisinde cocukken duyduğu biri hakkında erkeklerle gezmiş kız kirlenmiş cümlesinin bilincdisinda yol almasiyla... bunlar basit iki ornek. Yuzlerce sebep olabilir. Sorunun kaynağını bulmadan çözemezsin.
Mesela ilk soru, sana sürekli kafanın içinde söylenen o ses kimin sesi?
Okb yok bende farklı sebeplerden terapi alıyorum. Evden çıkarsam herşeyimi kaybedecegimi söyleyen bir ses vardı. Alman bir murebbiye sesi gibi derdim hep ona. Aslında o ses ders çalışmak yerine sokağa çıkmak isteyen bana " evden çıkarsan seni öldürürüm otur çalış " diyen annemin sesiymiş. "Sokakta ne işin var kız çocuğusun sen yollu mu olcan" diyenlerin sesiymiş.
Bu tarz rahatsızlıklar terapisiz olmaz, hayat geçiyor ömür bitiyor. Bizler yaşamak yerine hayatta kalmakla idare ediyoruz. Ne büyük kötülük kendimize.
 
Benimki tavsiye değil aslında. Okb sizi sürekli bir şeylerle korkutur, benim artık korkacak şeyim kalmadı. Alabileceği her şeyimi aldı zaten 15 yılda. Bazen tekrar kalbim korkmaya başlıyor tabii ki yakamı tamamen bırakmadı. Öyle anlarda çok yorulduğumu hissediyorum kalbim ve beynim bu kadar kaygıya, strese, yoğun düşünceye vs dayanmıyor keşke ölsem diyorum. Bu yüzden ilham verici bir noktada değilim henüz. Umarım siz ilham verici bir şekilde yenersiniz, bunu çok isterim.
“ Benim artık korkacağım şeyim kalmadı alabileceği her şeyimi aldı zaten 15 yılda” eğer çok özel değilse rica etsem bu cümleyi açar mısınız çünkü bu cümle beni daha da umutsuzluğa sürükledi açıkçası
 
Ilk once ilacla semptom hafifletilir ve ayni zamanda terapiye başlayıp bunun kaynağı ne onu keşfe çıkarsın. Kimisinde bu geçmişinde gördüğü pis bir insandan igrenmesi çıkar, kimisinde cocukken duyduğu biri hakkında erkeklerle gezmiş kız kirlenmiş cümlesinin bilincdisinda yol almasiyla... bunlar basit iki ornek. Yuzlerce sebep olabilir. Sorunun kaynağını bulmadan çözemezsin.
Mesela ilk soru, sana sürekli kafanın içinde söylenen o ses kimin sesi?
Okb yok bende farklı sebeplerden terapi alıyorum. Evden çıkarsam herşeyimi kaybedecegimi söyleyen bir ses vardı. Alman bir murebbiye sesi gibi derdim hep ona. Aslında o ses ders çalışmak yerine sokağa çıkmak isteyen bana " evden çıkarsan seni öldürürüm otur çalış " diyen annemin sesiymiş. "Sokakta ne işin var kız çocuğusun sen yollu mu olcan" diyenlerin sesiymiş.
Bu tarz rahatsızlıklar terapisiz olmaz, hayat geçiyor ömür bitiyor. Bizler yaşamak yerine hayatta kalmakla idare ediyoruz. Ne büyük kötülük kendimize.
Ya çocukluğum tramvalarla dolu gerçekten. Ben kafamın içindeki sesi kimseye benzetemedim sadece konuşup duran bir şey çok değişik
 
“ Benim artık korkacağım şeyim kalmadı alabileceği her şeyimi aldı zaten 15 yılda” eğer çok özel değilse rica etsem bu cümleyi açar mısınız çünkü bu cümle beni daha da umutsuzluğa sürükledi açıkçası
Çoğu konuda önüme engeller koydu diyeyim.
şimdi burada açarım ama 11 yıl önce okb ile ilgili açtığım konuyu bile hortlatıp alay eden şuursuzlar gördüm burda, o yüzden burda detay verip kimseye reklam olmak istemiyorum :)
 
Çoğu konuda önüme engeller koydu diyeyim.
şimdi burada açarım ama 11 yıl önce okb ile ilgili açtığım konuyu bile hortlatıp alay eden şuursuzlar gördüm burda, o yüzden burda detay verip kimseye reklam olmak istemiyorum :)
Dediğiniz gibi şuursuzlar, bu durumu yaşamayan insanların anlamasını beklemiyorum ama en azından biraz olsun empati kurabilirler, ne diyeyim hiç kolay değil
 
Ne yapacağız hiç bilemiyorum nasıl kurtulacağız o kadar çok isterdim ki umursamaz bi insan olmayı, siz nasılsınız daha iyi misiniz ilaçlarla
Çok ama çok erken pes etmişsiniz. 6 aylık ilaç tedavisinden (sizin durumunuzda) çok şey beklemişsiniz. O dönem zaten hangi ilacın uygun olup olmadığının, hangi dozun işe yarayacağının belirlendiği bir dönem ki bence 1 seneyi bile bulması mümkün.
Tedavinize yeniden başlayın, bu kendi başınıza çözebileceğiniz bir şey değil.
 
Ne yapacağız hiç bilemiyorum nasıl kurtulacağız o kadar çok isterdim ki umursamaz bi insan olmayı, siz nasılsınız daha iyi misiniz ilaçlarla
Evet canim tabi ki ilaçların faydasını görüyorum. Aklıma kötü düşünceler çok gelmiyor. Sadece rituellerimi bırakamıyorum. Alışkanlık haline geldi resmen. Onu da terapi ile çözmeyi düşünüyorum.
Ama OKB geçen bir hastalık değil. Aza indirgenebilen bir hastalık.
Rabbim hepimize, herkese şifa versin inşallah 🙏🏻🙏🏻
 
Back
X