Çocukluk aşkımı 12 yıldır aklımdan çıkaramıyorum,aradan yıllar geçti,hayatıma başkaları girdi,sevdim,sevildim ancak aklımın bir köşesinde hep o vardı. Tamamen ilahi tesadüfler sonucu bazen gördüm onu,ama birlikte olmamız,beni sevmesi imkansız. Şimdi ise 1.5 yıla yakın bir ilişkim var,hiç istemediğim hiç tipim olmayan bir adamdı ama zamanla alıştım. Onu kırmamak için gittiğim buluşmalar,bana gösterdiği yoğun ilgi,alaka,sevgi vs aklımı çeldi. 23 yaşındayım ve o artık evlilik istiyor,ailemle tanıştırdım,ailesiyle tanıştım.Onunla evlenme planları yapıyorum hatta bunun için yaşadığım şehirden ayrılıyorum,tüm kariyer planlarımı değiştiriyorum.Aklımda ise hala ilk göz ağrım var,onunla evlenemeyeceğimi biliyorum,madem o olmayacak bari beni seven kıymet bilen biri olsun diyorum. Belki yanlış belki doğru,ama her ihtimalde içimde tonlarca yük taşıyorum