bir dargın bir barışık :((

nasıl başlarsa öyle gider canım..
seni böyle basit şeyler için üzmesine izin verme...
ve onun istediği kalıplara girme...
ipleri kaptırırsan asla geri alamazsın....
 
Bu rahatlıkla istediğini söyler, yaptırır, öyle de oluyormuş zaten... "İlişki kolay inşa edilmiyor hemen ayrılmak mı lazım" diyenler çıkabilir ama durum vahim...




Dayanamayıp barışıyorsunuz çünkü siz küfürlere hakaretlere rağmen alttan alıyorsunuz, hayatınızda kimseye vermeyeceğiniz tavizleri veriyorsunuz... Eminim babanız (umarım hayattadır Allah uzun ömür versin ) o karakterde değildir ama aynı sözleri ondan duysanız (muhtemelen) bu kadar alttan almaz, büyük meseleler çıkarır, özgür bir birey olduğunuzdan bahseder, hakaret etmesi durumunda bu denli katlanmazdınız...

Erkek arkadaşınızı hakaretlerine, dengesizliğine, saygısızlığına rağmen başkalarından ayıran, bu kadar özel yapan ne? Ona hissettiğiniz sevgi mi? Bu sevgi ve tahammül size ait, ona ait değil ki, bu durumda mantıken özel olan sizsiniz... Madem özel olan sizsiniz bu hakaretlere, küfre katlanmanız için bir sebep var mı?




Aranız iyiyken elbette çok mutlu olacaksınız, bu sıradışı bir durum değil ki... Dost bile kara günde belli olur, moraliniz, durumunuz iyiyken neden sorun yaşayasınız? Hangi çift arası iyiyken harika hissetmez ki? Onun yerinde hangi adam olsa aranız iyiyken her şey yolunda olacak zaten... Onun yerinde başkası var farz edelim, onunla da "aranız iyiyken" her şey harika olacak ama bir ihtimal aranız bozulduğunda o size hakaret, küfür etmeyecek...Demek ki hayali bir figür bile onun yerini daha iyi ihtimallerle doldurabiliyor, demek ki fedakarlığınızın ve sevginizin karşılığını verebilecek birileri var...

Farkındaysanız bu ilişkiyi yürüten sizsiniz, onun hiçbir emeği, çabası yok, onun yerine hangi adamı koysak harika bir ilişkiniz olur sizin... Beraberliğinizde bu denli etkisiz eleman olan, karşı taraftan taviz bekleyen, istediği olmadığında çocuk gibi küserek tartışmaları "nasıl olsa tıpış tıpış gelecek, ben vazgeçilmezim" mantığıyla ayrılığa götüren bir adamı neden çekiyorsunuz, sözlü şiddetine katlanıyorsunuz? Çünkü seviyorsunuz fakat sevilme emaresi olarak saygı, bağlılık yer almıyor yazdıklarınızda...

Bu forumda ve hayatta defalarca örneği görülmüştür, iyi niyetli kız adamın her kaprisini çeker, alttan alır, onun için kendi ilkelerinden taviz verir ama bunların hiçbirini yapmayan bir kız için hatta ortada bir sebep de yokken terk edilir ve feragat ettiği tüm durumlar ve kaybolan zaman için pişman olur... Umarım onlardan biri olmazsınız, hikayenizin başı benziyor, sonu benzemesin, Allah yardımcınız olsun...

öncelikle konuyla bu kadar ilgilendiğin için çok teşekkür ederim.bugün konuştuk bana ''kız olarak nerde ne yapman gerektiğini nerden geçmen gerektiğini bilmiyorsun'' dedi ben de ''ben nerde nasıl dvranacağımı çok iyi bilirim'' dedim o da bana ''senin hiçbir halt bildiğin yok'' dedi.ben de ''her zaman çok kabasın'' dedim.''artık benimle düzgün konuşacksın'' dedim o da ''sen de beni sinirlendirme'' dedi ben de ''sinirlensen de konuşmayacaksın ben senin neye kızıp neye kızmayacağını anlayamıyorum'' dedim o da ''tamam'' dedi.onu bu kadar özel yapan şey yıllardır paylaştığımız birçok şeyin olması ve onu seviyor olmam.ama eğer benden bi gün bir kere daha ayrılmak isterse bu kez bırakacağım ayrılsın çünkü ayrılan taraf hep o olur ben onun peşinden koşan olurum her defasında.böyle biri değildim hiç gerçekten şu zamana kadar kendimden çok taviz verdim sırf bozulmasın birşeyler diye.ama böyle olunca insanın kendisine de saygısı kalmıyor.ben böyle yapmasına izin verdikçe onun da bana saygısı kalmıyor eminim.bundan sonra daha farklı olacak eskisi kadar yumuşak olmayacağım bu davranışlarına.hep ben onu kaybetmekten korktum o hiçbir zaman benden korkmadı hep emindi çünkü ben onu her zaman her şekilde kabul ettim.bakalım bundan sonraki davranışlarına göre şekillenecek artık ilişkimiz.....
 
Sorun hep karşı tarafta aranıyor ama sorun aslında insanın kendisinde. O mu sizi değiştirdi yoksa siz mi değiştiniz. Sevgiliniz olmadan önce böyle düşünüyor muydunuz?
Eminim asla.
Sevgi aşk tutku vs. sırf hissettiklerimiz yüzünden karşımızdaki kişiyi değil de kendimizi yontup duruyoruz. Sonra bir bakıyorki insan o kişi siz değilsiniz. Yargılar değişmiş, mantık başka türlü çalışıyor, sevgili karşısında ezik, ailesinin en ufak bir serzenişinde karşı koyan kişi sevgiliye karşı boynu eğik.
Velhasılı aynadaki yüz hala sizsinizdir ama ruhunuz bir başkası gibi hareket ediyor. Sanırım bu kesinlikle hastalık.
İnsan kendine bir bakmalı. Kişilikten bu kadar ödün vermek doğru mu diye sormalı?
Nedir bu insanların üstü kapalı tehtidi? Açık açık söylemeselerde hissettirdikleri çomak soktukları.
Terkedir giderim..
İşte bu kadar. Kadınların onlara karşı boyun eğmesinin nedeni bu işte.
Giden gider, gitmek istiyorsa da bırakın gitsin. Bari eğilmeyin, ezilmeyin.
 
Bu rahatlıkla istediğini söyler, yaptırır, öyle de oluyormuş zaten... "İlişki kolay inşa edilmiyor hemen ayrılmak mı lazım" diyenler çıkabilir ama durum vahim...




Dayanamayıp barışıyorsunuz çünkü siz küfürlere hakaretlere rağmen alttan alıyorsunuz, hayatınızda kimseye vermeyeceğiniz tavizleri veriyorsunuz... Eminim babanız (umarım hayattadır Allah uzun ömür versin ) o karakterde değildir ama aynı sözleri ondan duysanız (muhtemelen) bu kadar alttan almaz, büyük meseleler çıkarır, özgür bir birey olduğunuzdan bahseder, hakaret etmesi durumunda bu denli katlanmazdınız...

Erkek arkadaşınızı hakaretlerine, dengesizliğine, saygısızlığına rağmen başkalarından ayıran, bu kadar özel yapan ne? Ona hissettiğiniz sevgi mi? Bu sevgi ve tahammül size ait, ona ait değil ki, bu durumda mantıken özel olan sizsiniz... Madem özel olan sizsiniz bu hakaretlere, küfre katlanmanız için bir sebep var mı?




Aranız iyiyken elbette çok mutlu olacaksınız, bu sıradışı bir durum değil ki... Dost bile kara günde belli olur, moraliniz, durumunuz iyiyken neden sorun yaşayasınız? Hangi çift arası iyiyken harika hissetmez ki? Onun yerinde hangi adam olsa aranız iyiyken her şey yolunda olacak zaten... Onun yerinde başkası var farz edelim, onunla da "aranız iyiyken" her şey harika olacak ama bir ihtimal aranız bozulduğunda o size hakaret, küfür etmeyecek...Demek ki hayali bir figür bile onun yerini daha iyi ihtimallerle doldurabiliyor, demek ki fedakarlığınızın ve sevginizin karşılığını verebilecek birileri var...

Farkındaysanız bu ilişkiyi yürüten sizsiniz, onun hiçbir emeği, çabası yok, onun yerine hangi adamı koysak harika bir ilişkiniz olur sizin... Beraberliğinizde bu denli etkisiz eleman olan, karşı taraftan taviz bekleyen, istediği olmadığında çocuk gibi küserek tartışmaları "nasıl olsa tıpış tıpış gelecek, ben vazgeçilmezim" mantığıyla ayrılığa götüren bir adamı neden çekiyorsunuz, sözlü şiddetine katlanıyorsunuz? Çünkü seviyorsunuz fakat sevilme emaresi olarak saygı, bağlılık yer almıyor yazdıklarınızda...

Bu forumda ve hayatta defalarca örneği görülmüştür, iyi niyetli kız adamın her kaprisini çeker, alttan alır, onun için kendi ilkelerinden taviz verir ama bunların hiçbirini yapmayan bir kız için hatta ortada bir sebep de yokken terk edilir ve feragat ettiği tüm durumlar ve kaybolan zaman için pişman olur... Umarım onlardan biri olmazsınız, hikayenizin başı benziyor, sonu benzemesin, Allah yardımcınız olsun...


Ah canımmm yazdıgım cümlelern her birine içtenlikle katılıyorum sonunda benim durumumu anlatmıssınn oyuzden ipleri fazla eline vermicennn bu erkeklerinn saygı falan bitioo dönüosn sonra bi kuklaya.
 
Back
X