Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
valla o kardeşleri hala aktif uyuşturucu kullanıyorsa o borçların pek biteceğini düşünmüyorum
eşin depresyonda olabilir mi
bilmiyorum severken ayrılmakta zor, belkide aileni dinlemelisin, kaç yaşındasın
aslında bende düşünmüyorum zaten o yüzden korkuyorum.Eşimle çok kez konuşmaya çalıştım bi doktora görün diye ama hemen sinirlenip konuyu kapattırıyor.yaşım 28.
Mrb arkadaşlar.konuya nerden nasıl başlayacağım bilmiyorum...
5 yıllık evliyim.eşimi çok seviyorum.böyle bakmaya doyamayan herşeyi kocamla birlikte yapmak isteyen acayip aşık biriyim.
Ama gelin görünki kocam da tam tersi.evlendik evleneli doğru düzgün beni alıp biyere götürmüşlüğü yok.
Resmen benimle vakit geçirmekten kaçıyor.zaten hiç bir ortak noktamız da yok.
Bi kere olsun oturupta karşılıklı muhabbet edemeyiz hep sonu kavgayla biter.kavgada kavga olsa sadece ben konuşurum dinlemez karşılık vermez.
benim her yaptığım her söylediğim ona saçma geliyo.hep beni bozup tersliyo.
Küçümsemek için söylemiyorum ama kendisi lise terk.
Zaten ailelerimizde çok farklı.arada uçurumlar var.
Buarada ilk zamanlar evimiz ayrıydı ama şimdi özel sebeplerden dolayı eşimin ailesiyle yaşıyoruz.
Daha doğrusu biz evimizi yaptık onları yanımıza aldık.
Eşimin 2 tane erkek kardeşi var onlarda benimle ve ikisi de uyuşturucu kullanıyor.
Evimin hiç düzeni yok.kim ne zaman gelip gidiyo belli değil.Zaten gelende ayık kafayla gelmiyo.Evimize polis basmışlığı bile var o derece.
(evlenmeden önce bilmiyordum böyle bir aile olduklarını ve eşim de böyle biri değildi evlendikten sonra herşey değişti)
Ailemde napsın resmen kuduruyolar ben nasıl böyle şeylere katlanıyorum diye.eve geri dönmem için binbir türlü dil döküyorlar.
Ama ailesinin tersine eşimin tek bir kötü alışkanlığı yok.Sigara içmişliği bile yok.çünkü okadar bıkmışki.
Evin yükü hep onun omuzlarındaymış.kardeşleriyle uğraşmaktan bıkmış.(Anne baba çok cahil çocuklarıyla ilgilenememişler)
İşi gücü çalışmak zaten arada bir dışarı çıkar.çok efendidir herkes tarafından çok sevilir sayılır.
Ama tek yaptığı şey evin ihtiyacını karşılamak ben bişey istiyim hemen gider alır. onun haricinde hiç bişey umrunda olmaz.
Ne bir özel günümüzü kutlar nede benimle ilgilenir.
Ben neden bukadar sabrediyorum inanın bilmiyorum.
Bir umutla eşimin ailesinin kendi evlerine çıkmalarını bekliyorum.(O da meçhul)
Buarada unutmadan söliyim 5 yıldır çocuğumuz olmuyor.Başta Bende sorun var diye düşünüp doktor doktor gezdim.
Baktım öyle bi yere varamıyorum.kavga gürültü eşimi doktora götürebildim ve sonuç eşim kısır.
Şaka gibi geliyor insana dimi.nasıl böyle herşey üst üste gelebilir.Ama benimde yüzümden gülümseme hiç eksik olmaz.
Hep bir şekilde mutlu olmaya çalışıyorum.
Ama bi taraftan da hata mı yapıyorum sabrederek diye düşünmedende alamıyorum kendimi.
Sizce doğru mu yapıyorum ?
Ay zor canım ya sizi teselli edecek hiç bir şey yok bir çocuğunuz olsa belki onla oyalanırdınız. Tam Türk filmi gibi. Keşke aynı eve çıkmasaydınız eşinizin ailesi ile. Eşinizin tedavi olma şansı yok mu? Bir de eşinizin üstüne çok gitmeyin. Biraz kendinizi geri çekin bakalım ne yapacak. Muhtemelen bu kadın neden benle ilgilenmiyor diye düşünüp o düşecek sizin üstünüze.
Aslında boşanmayı da düşünebilirsiniz, eşinizin düşüncesizliğinden dolayı yaşadıklarınz çok zor. Ama belli ki eşinizi çok seviyorsunuz. İnşallah çözülür ne diyeyim.
Mrb arkadaşlar.konuya nerden nasıl başlayacağım bilmiyorum...
5 yıllık evliyim.eşimi çok seviyorum.böyle bakmaya doyamayan herşeyi kocamla birlikte yapmak isteyen acayip aşık biriyim.
Ama gelin görünki kocam da tam tersi.evlendik evleneli doğru düzgün beni alıp biyere götürmüşlüğü yok.
Resmen benimle vakit geçirmekten kaçıyor.zaten hiç bir ortak noktamız da yok.
Bi kere olsun oturupta karşılıklı muhabbet edemeyiz hep sonu kavgayla biter.kavgada kavga olsa sadece ben konuşurum dinlemez karşılık vermez.
benim her yaptığım her söylediğim ona saçma geliyo.hep beni bozup tersliyo.
Küçümsemek için söylemiyorum ama kendisi lise terk.
Zaten ailelerimizde çok farklı.arada uçurumlar var.
Buarada ilk zamanlar evimiz ayrıydı ama şimdi özel sebeplerden dolayı eşimin ailesiyle yaşıyoruz.
Daha doğrusu biz evimizi yaptık onları yanımıza aldık.
Eşimin 2 tane erkek kardeşi var onlarda benimle ve ikisi de uyuşturucu kullanıyor.
Evimin hiç düzeni yok.kim ne zaman gelip gidiyo belli değil.Zaten gelende ayık kafayla gelmiyo.Evimize polis basmışlığı bile var o derece.
(evlenmeden önce bilmiyordum böyle bir aile olduklarını ve eşim de böyle biri değildi evlendikten sonra herşey değişti)
Ailemde napsın resmen kuduruyolar ben nasıl böyle şeylere katlanıyorum diye.eve geri dönmem için binbir türlü dil döküyorlar.
Ama ailesinin tersine eşimin tek bir kötü alışkanlığı yok.Sigara içmişliği bile yok.çünkü okadar bıkmışki.
Evin yükü hep onun omuzlarındaymış.kardeşleriyle uğraşmaktan bıkmış.(Anne baba çok cahil çocuklarıyla ilgilenememişler)
İşi gücü çalışmak zaten arada bir dışarı çıkar.çok efendidir herkes tarafından çok sevilir sayılır.
Ama tek yaptığı şey evin ihtiyacını karşılamak ben bişey istiyim hemen gider alır. onun haricinde hiç bişey umrunda olmaz.
Ne bir özel günümüzü kutlar nede benimle ilgilenir.
Ben neden bukadar sabrediyorum inanın bilmiyorum.
Bir umutla eşimin ailesinin kendi evlerine çıkmalarını bekliyorum.(O da meçhul)
Buarada unutmadan söliyim 5 yıldır çocuğumuz olmuyor.Başta Bende sorun var diye düşünüp doktor doktor gezdim.
Baktım öyle bi yere varamıyorum.kavga gürültü eşimi doktora götürebildim ve sonuç eşim kısır.
Şaka gibi geliyor insana dimi.nasıl böyle herşey üst üste gelebilir.Ama benimde yüzümden gülümseme hiç eksik olmaz.
Hep bir şekilde mutlu olmaya çalışıyorum.
Ama bi taraftan da hata mı yapıyorum sabrederek diye düşünmedende alamıyorum kendimi.
Sizce doğru mu yapıyorum ?
Sabredilecek bir olay değil. Kusura bakmayın ama hiçbir konuda anlaşamadığınız ve hatta kavga bile edemediğiniz (kavga da bir iletişim şeklidir), sizi sürekli aşağılayan, gururunuzu onurunuzu kıran bir erkeği sevmeyi nasıl başarıyorsunuz. Bunun adı sevgi değil. Bunun adı Stocholm sendromu. Eminim ne olduğunu duymuşsunuzdur. Duymadıysanız internetten yazmanız yeterli. Çok tehlikeli bir durumdasınız şu anda. Herşeyi geçtim işin içinde uyuşturucu var. Biliyorsunuz uyuşturucu bağımlıları herşeyi yapabilirler. Bir gece size saldırabilirler, uyuşturucu parası için sizi satabilirler vs. vs. Eşinizin kısır olduğunu yazmışsınız ama bu bence en büyük şansınız. Öyle bir ailede nasıl çocuk yetiştirilir hiç düşündünüz mü? Uyuşturucu bulaşıcıdır. Uyuşturucu kullanan insanların yanında büyüyen bir çocuk da mutlaka uyuşturucu kullanır. Bana inanmıyorsanız herhangi bir uzmana sorabilirsiniz. Çok büyük hata yapıyorsunuz. Ailenizin sözünü dinleyin ve acil boşanın o kocanız olacak adamdan. Hayatınızı kurtarın.
bu boşan denilecek türden bir konu değil çözümü var zira...aileden uzaklaşmak gerekyor uyuşturucuyu nasıl temin ediyorlar anne ve babanın parası ile mi yoksa eşinden de uyuşturucu için para gidiyor mu...bu şartlar altında borç bitmez dumanlı kafayla gelen kayınların sana tecavüz etmeyeceğini seni öldürmeyeceğini nerden biliyorsun bu nasıl bir cesaret..kocan bile bile seni onlarla aynı evde nasıl tutuyor ben anlayamadım...madem öyle siz çıkın onlar sizin aldığınız evde dursunlar siz bir şekilde geçinirsiniz onlar da ne halleri varsa görsünler biliyorum emeğin üstüne konmaları sizi yakacak ama böylede geleceğiniz yanacak...
Cnm sabret eşini seviyorsan sabrın sonu selamettir rabbim sabreden kullarını sever sonuçta eşinin madde bağımlılığı yok ve sorumluluk sahibi biri anladığım kadarıyla konuşmaması içine kapanık olması normal bu kadar sorunlu bir ailede olunca bak ne güzel demişsin gülümsemem eksik olmaz diye eminim pozitifliğinle eşini de değiştirirsin sonsuza kadar sizinle yaşıycak değiller ya yuva yıkmak düzen kurmak kolay değil hem gelen gideni aratır diye boşuna dememişler bak benimde eşimle hiç ortak noktam yok ben izmirliyim o antep li oda liseden terk ben üniverste mezunuyum antepte yaşıyorum çok zor geliyo bazen herşey bizimde çocuğumuz olmuyor zar zor bu yıl ameliyat oldu ve yaşımız 34 bir evladım olsun çok istiyorum mesela anlaşmazlıklarımız oluyor anlayacağı kültür farkı var ama ben eşimi çok seviyorum ve çok şeyi değiştirdim sabırla sevgiyle inşallah sende başarırsın cnm
Cnm sabret eşini seviyorsan sabrın sonu selamettir rabbim sabreden kullarını sever sonuçta eşinin madde bağımlılığı yok ve sorumluluk sahibi biri anladığım kadarıyla konuşmaması içine kapanık olması normal bu kadar sorunlu bir ailede olunca bak ne güzel demişsin gülümsemem eksik olmaz diye eminim pozitifliğinle eşini de değiştirirsin sonsuza kadar sizinle yaşıycak değiller ya yuva yıkmak düzen kurmak kolay değil hem gelen gideni aratır diye boşuna dememişler bak benimde eşimle hiç ortak noktam yok ben izmirliyim o antep li oda liseden terk ben üniverste mezunuyum antepte yaşıyorum çok zor geliyo bazen herşey bizimde çocuğumuz olmuyor zar zor bu yıl ameliyat oldu ve yaşımız 34 bir evladım olsun çok istiyorum mesela anlaşmazlıklarımız oluyor anlayacağı kültür farkı var ama ben eşimi çok seviyorum ve çok şeyi değiştirdim sabırla sevgiyle inşallah sende başarırsın cnm
Tek derdim eşim olsa sabrederim zaten bu kadar zaman sabrettim ama olmuyor artık tıkandım.bi dayanağım yok.Eşimin de değişeceği yok.Ailesinden uzaklaşmak istemiyor her yolu denedim.ve uzaklaşmadığı sürece sıkıntıları bitmicek ve hep böyle biri olmaya devam edecek.Gerçi uzaklaşsak da bir dert.bu sefer her fırsatta benim yüzüme vurucak.Senin yüzünden ayrıldım ailemden yanlarında olamıyorum falan filan.İnanın bu evde tek neşe kaynağım kedimdi onu bile aldı elimden.neymiş efendim tiksiniyormuş alışamıyormuş.oysa ben onun için nelere katlanıyorum.
bu boşan denilecek türden bir konu değil çözümü var zira...aileden uzaklaşmak gerekyor uyuşturucuyu nasıl temin ediyorlar anne ve babanın parası ile mi yoksa eşinden de uyuşturucu için para gidiyor mu...bu şartlar altında borç bitmez dumanlı kafayla gelen kayınların sana tecavüz etmeyeceğini seni öldürmeyeceğini nerden biliyorsun bu nasıl bir cesaret..kocan bile bile seni onlarla aynı evde nasıl tutuyor ben anlayamadım...madem öyle siz çıkın onlar sizin aldığınız evde dursunlar siz bir şekilde geçinirsiniz onlar da ne halleri varsa görsünler biliyorum emeğin üstüne konmaları sizi yakacak ama böylede geleceğiniz yanacak...
Her seçeneği düşündüm ve konuştum ama yapamayız durumumuz yok diyor.Gerekirse ben de çalışırım diyorum onu da kabul etmiyor.Eşim bu evi yaparken çok sıkıntı çekti, çoğu şeyini kendi yaptı.bırakıp gitmek gibi bi düşüncesi yok kesinlikle.Kardeşleri de bizden para almıyor.
Mrb arkadaşlar.konuya nerden nasıl başlayacağım bilmiyorum...
5 yıllık evliyim.eşimi çok seviyorum.böyle bakmaya doyamayan herşeyi kocamla birlikte yapmak isteyen acayip aşık biriyim.
Ama gelin görünki kocam da tam tersi.evlendik evleneli doğru düzgün beni alıp biyere götürmüşlüğü yok.
Resmen benimle vakit geçirmekten kaçıyor.zaten hiç bir ortak noktamız da yok.
Bi kere olsun oturupta karşılıklı muhabbet edemeyiz hep sonu kavgayla biter.kavgada kavga olsa sadece ben konuşurum dinlemez karşılık vermez.
benim her yaptığım her söylediğim ona saçma geliyo.hep beni bozup tersliyo.
Küçümsemek için söylemiyorum ama kendisi lise terk.
Zaten ailelerimizde çok farklı.arada uçurumlar var.
Buarada ilk zamanlar evimiz ayrıydı ama şimdi özel sebeplerden dolayı eşimin ailesiyle yaşıyoruz.
Daha doğrusu biz evimizi yaptık onları yanımıza aldık.
Eşimin 2 tane erkek kardeşi var onlarda benimle ve ikisi de uyuşturucu kullanıyor.
Evimin hiç düzeni yok.kim ne zaman gelip gidiyo belli değil.Zaten gelende ayık kafayla gelmiyo.Evimize polis basmışlığı bile var o derece.
(evlenmeden önce bilmiyordum böyle bir aile olduklarını ve eşim de böyle biri değildi evlendikten sonra herşey değişti)
Ailemde napsın resmen kuduruyolar ben nasıl böyle şeylere katlanıyorum diye.eve geri dönmem için binbir türlü dil döküyorlar.
Ama ailesinin tersine eşimin tek bir kötü alışkanlığı yok.Sigara içmişliği bile yok.çünkü okadar bıkmışki.
Evin yükü hep onun omuzlarındaymış.kardeşleriyle uğraşmaktan bıkmış.(Anne baba çok cahil çocuklarıyla ilgilenememişler)
İşi gücü çalışmak zaten arada bir dışarı çıkar.çok efendidir herkes tarafından çok sevilir sayılır.
Ama tek yaptığı şey evin ihtiyacını karşılamak ben bişey istiyim hemen gider alır. onun haricinde hiç bişey umrunda olmaz.
Ne bir özel günümüzü kutlar nede benimle ilgilenir.
Ben neden bukadar sabrediyorum inanın bilmiyorum.
Bir umutla eşimin ailesinin kendi evlerine çıkmalarını bekliyorum.(O da meçhul)
Buarada unutmadan söliyim 5 yıldır çocuğumuz olmuyor.Başta Bende sorun var diye düşünüp doktor doktor gezdim.
Baktım öyle bi yere varamıyorum.kavga gürültü eşimi doktora götürebildim ve sonuç eşim kısır.
Şaka gibi geliyor insana dimi.nasıl böyle herşey üst üste gelebilir.Ama benimde yüzümden gülümseme hiç eksik olmaz.
Hep bir şekilde mutlu olmaya çalışıyorum.
Ama bi taraftan da hata mı yapıyorum sabrederek diye düşünmedende alamıyorum kendimi.
Sizce doğru mu yapıyorum ?
Bunca şeye katlanıyosun takdir edilecek bi kadınsın gerçekten. Eşin senin kıymetini herzaman bilmeli. Ben olsam katlanmazdım sanırım ömür boyu çocuğumun olmayacağını düşünmek bile ürkütücü. Allah sabır versin.
Tek derdim eşim olsa sabrederim zaten bu kadar zaman sabrettim ama olmuyor artık tıkandım.bi dayanağım yok.Eşimin de değişeceği yok.Ailesinden uzaklaşmak istemiyor her yolu denedim.ve uzaklaşmadığı sürece sıkıntıları bitmicek ve hep böyle biri olmaya devam edecek.Gerçi uzaklaşsak da bir dert.bu sefer her fırsatta benim yüzüme vurucak.Senin yüzünden ayrıldım ailemden yanlarında olamıyorum falan filan.İnanın bu evde tek neşe kaynağım kedimdi onu bile aldı elimden.neymiş efendim tiksiniyormuş alışamıyormuş.oysa ben onun için nelere katlanıyorum.
