Merhaba arkadaşlar.. Ben de doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istedim..
Ewleneli 1 yıl olmuştu.. 1 yıl 365 gündür ya 365 gün boyunca hep anne olmak istedim..
İlk günden hazırdım sanki anne olmaya.. 27 Nisan son adet tarihimdi.. We 27 Mayıs ı çoktan
geçmiştik.. Haziran ın 5 iydi. Eşim ewe geldi ona test alalım mı dedim.. Test almak istemedi,
ben de tamam deyip lojmanın bahçesine indim. Arkadaşlarla orada oturuyorduk. Ewimizin az
ilerisinde eczane war.. Şeytan bu ya benim aklım hep testte olduğundan arkadaşa hadi kalk bi
şu eczaneye kadar gidelim dedim.. Testi alıp ewe çıktım.. Arkadaşa yarın yapacağımı testi bırakıp yanına
geleceğimi söyledim.. Dayanamayıp Hemen lavaboya girdim, gözlerimi kapattım.. Korka korka açtımmm.. Hala o anı unutamam çift çizgi.. Başıma gelen en güzel şey diye düşündüm o çift çizgi:) Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki hamileydim.
Sen içimdeydin anneciğim.. We ben daha güçlüydüm artık.. içim kıpır kıpır bir an önce doktora
gidip seni görmek istiyordum.Hemen gittim de.. Keseni göremedik.. 1 Hafta sonraya tekrar gün
verdi doktorumuz.. O bir hafta geçmek bilmedi.. 1 hafta bekleyemedim zaten oğlum kendi
doktorluğumla : ) gidip 2 günde 1 kan testi yaptırdım annem.. Bakalım 2 ye katlanıyor mu değerin?
Katlanmıştı annemmm! 1 hafta daha geçilebilir hale gelmişti. 1 Haftanın sonunda doktora gittiğimizde
minicik bi kese oradaydı.. Sen içimdeydin, benimleydin.. Sonraki haftalarda o zamana kadar hiç
ama hiç duymadığım bi sese şahit oldum miniğimm.. Bir beden 2 kalp.. Böylelikle haftalar ayları
oluşturdu.. Cinsiyetini öğrenmeye az kalmıştı ama senin zaten bi çok kıyafetin hazırdı :) Hissetmiştim
annemm benim minik erkeğim olacağını.. 14. hafta doktora gittiğimizde dr %50 erkek dedi. Aslında
bu hiç bişiydi:) %50 kızda olabilirdin:) 16. haftada kesinlik kazanılacağı söylendi ama 16. haftaya
geldiğimizde çoktan senin odanın duvarları maviye dönmüştü.. Çok istedik oğlum senii.. Çok bekledik.
Ayda 1 kere gidilen doktora neredeyse her hafta gittim annecim. Çok zorlu geçiyordu hamileliğim.
Mide bulantıları beni mahvediyordu ama yinede sebebim sen olduğundan herşeye değerdin.. 20 haftaya gelmeden herşey ama herşeyin hazırdı oğlum.. Bezlerin bile alınmıştı:) Babana nöbetten çıktığı günün gecesinde bile hiç uyumadan sabaha kadar odanı süslettim oğlumm.. Hiç uykumuz gelmedi, hiç yorulmadık.. Günün her saat başı gidip gidip baktım odana.. Odana, eşyalarına, beşiğine.. Eşyalarının içinde seni düşledim.. Beşiğinde uyuttum seni.. Odanda oynuyordun.. Bezlerini açıp ne kadar minikmiş bunlar dedim we o minicik poponu düşündüm annem.. Sen Düşlediğimden bile minik geldin oğlum.. 25. haftadan sonra bulantılarım azaldı.. Seninle gezmelere çıktık oğlum.. Seninle yemekler yaptık.. Seninle ağladım, seninle daha bir içten güler oldum annem.. Daha bir hisseder olmuştum artık seni, kıpır kıpırdın. 26. haftada dr a gittiğimizde herşey çok normaldi. Kilon,boyun,suyun herşeyin
çok iyiydi. 1 kiloydun we bu haftana göre çook ama çok iyiydi. dr dan çıktık yine başladık sana alışweriş yapmaya.. Tüm kıyafetler minik geliyordu bize, satıcıya diyorduk ki bizim oğlan tonton olcak daha büyüklerine bakalım biz.. Nerden bilebilirdik ki bize minik gelen o kıyafetleri bile giyemeyeceğini.. 4 Hafta sonra tekrar kontrole gittik. Doktor herşeyin ii gözüktüğünü senin çok hareketli olduğunu söylüyordu.. Babanla iddiaya girmiştik.. Ben 2 kilo olduğunu baban ise 2 kiloyu geçtiğini söylüyordu. Doktora ne kadar olmuş oğlumuz diye sordum. 1 kilo 300 gr dedi.. Bir şeylerin yolunda
olmadığını anladım, hissettim annem sıkıntını en derinden.. Haftanda zaten 30 olması gerekirken 28 çıktı. Dr telaşlandırmamak adına bizlere bazı bebeklerin yavaş geliştiğini her bebeğin 3-4 kilo doğmadığını bizimde bebeğin 2 kilo doğabileceğini söyledi.
Bizi 2 hafta sonra görmek üzere uğurladı.. Anladım annem senin içimde rahat olmadığını bişilerin yolunda gitmediğini anladım yavrum.. 2 Gün sonra bir akşam yemek yedikten sonra uyudum.. Uyandığımda elim ayağım yüzüm şişmiş we kendimi çok kötü hisseder olmuştum.. Tansiyonumun yüksek olduğunu farkedip hastaneye gittik.. Tansiyonumu ölçtüler, normaldi. Ama 10 dk önce 16
lardaydı.. Biraz yatırdılar.. Ölçümlerde tansiyonumun yükseldiği farkedildi we yatış werdiler. Sabah trakya üniversitesine sevkedildimm.. Çok kötüydüm oğlumm.. Rüyadayken kabuslar başlamıştı.. Ciğer geliştirici iğne yaptılar. Tamam dedim bu son aşamaydı we iyiye gitmiyordu hiç bişi.. 3 Gün bizi kapkaranlık bir hastane odasında gözlem altında tuttular. Nst ye sürekli bağlıydım. Konuşmak, ayağa kalkmak herşey yasaktı.. 3. günün gecesinde doktorlar odaya gelip beni muayeneye götürdüler.. Yarın seni doğuma alıyoruz dediler.. Yalvardımm onlara annem.. Biraz daha bekleyelim oğlum biraz daha büyüsün dedim.. 3 Gün beklediğimiz bile çok riskliydi daha fazla geciktiremiyoruz doğumu dediler. Odama geldim.. Ağladım annem hem de çok ağladımm.. Sabaha kadar dua ettimm.. Son gecemizdi bir bedende we sen vaktinden çok önce gelicektin.. Bitmek bilmeyen gecenin sonunda gelen gün seni bana getirecekti ya da sonsuza dek seni benden alacaktı.. Seni kaybedicem düşüncesiyle doğuma alındım.. Kimseye veda etmedim, helallik istemedim.. Aklım tek sendeydi. Yarım saat sonra sen olmuşsun oğlum. Hemen seni yoğun bakıma almışlar. Ameliyathanede bir sürü ses.. Uyan Busee ne olur hadi aç gözlerini kendine gelmelisin, çok güzel bir oğlun oldu onun için uyanmalısın.. Tansiyonum düşürülmeyi çalışılıyordu.. Uyanamıyordum oğlummm.. Duyuyor ama kendime gelemiyordum.. Saatler sonra ameliyattan çıkabilmişim.. Kendime geldiğimde kulaklarım ii şeyler duymak istiyordu.. Baban fotonu çekmiş hemen gösterdi.. Kocaman geldin gözüme annem.. 9. katta yoğun bakımdaydın we ben ayağa kalkabilirsem seni görecektimm.. Kalktım oğlumm.. Tüm acıya rağmen en büyük tatlılığa doğru yürüdümm.. Küvezine geldimm.. Bakmamla bakamamam bir oldu sana anneciğim..
Çok miniktinnn.. 2 göğsünün ortası delikti we çok ama çok hızlı nefes alıyordun..Ciğerlerin gelişmediği için göğüs boşluğun delik gibiymiş. Dayanamadım annem.. Ama sen dayandınn!!! Seni bırakmam anneciğim dedin bana.. Bırakmadık birbirimizi oğlumm..ii ki doğdum annem.. ii ki seni doğurdumm.. Güzel oğlumm, canım oğlum, benim oğlum.. ii ki warsın annem.. En istediğim hayalim en büyük hediyemm.. Yanımdasın yaa hayattasın yaa başka bişi istemem.. Hiç sewinememiştim
annemm doğduğundaa.. Hiç sewinemedim.. Hep seni kaybedicem sandım
Dua ettimm yalvardımmm Allah a ne olur bebeğimm ölmesin Allah ım yaşasınn benim ömrümü ona wer diye..
Hiç gücüm yoktu.. İtiraf etmeliyim ki seni ilk gördüğümde hiç umudumda.. Ama sen bana güçlü olmayı öğrettinn.. Seninle beraber o küvezlerde yatan bebekler bana mucizenin hala warolduğunu öğretti.. Minicik bedenlerde koskocaman yaşama istekleri.. Sen kazandın anneciğimm.. Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki bizimlesin.. En büyük hediyemmmm seninle yeniden doğdumm.. Seni çooooook sewiyoruz canım oğlum..!
Not: Oğlumm 29 hafta 7 günlük olarak 1 kilo 390 gr 40 cm boyunda doğdu. Doğduktan sonra 1 kiloya kadar düştü. Şuan 2 aylık we sanırım 3 kiloyu geçmiş olmalı:)
1 ay hastanede yattık. Erken doğum sebebim preeklemsi Normalde 33-34 haftalık olmam gerekirken 29 haftada takılı kalıp tansiyondan gelişememiş yavrum. Çok şükür şimdi bizimle sağlıklı.. Allah herkesin bebeğini bağışlasın.
Ewleneli 1 yıl olmuştu.. 1 yıl 365 gündür ya 365 gün boyunca hep anne olmak istedim..
İlk günden hazırdım sanki anne olmaya.. 27 Nisan son adet tarihimdi.. We 27 Mayıs ı çoktan
geçmiştik.. Haziran ın 5 iydi. Eşim ewe geldi ona test alalım mı dedim.. Test almak istemedi,
ben de tamam deyip lojmanın bahçesine indim. Arkadaşlarla orada oturuyorduk. Ewimizin az
ilerisinde eczane war.. Şeytan bu ya benim aklım hep testte olduğundan arkadaşa hadi kalk bi
şu eczaneye kadar gidelim dedim.. Testi alıp ewe çıktım.. Arkadaşa yarın yapacağımı testi bırakıp yanına
geleceğimi söyledim.. Dayanamayıp Hemen lavaboya girdim, gözlerimi kapattım.. Korka korka açtımmm.. Hala o anı unutamam çift çizgi.. Başıma gelen en güzel şey diye düşündüm o çift çizgi:) Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki hamileydim.
Sen içimdeydin anneciğim.. We ben daha güçlüydüm artık.. içim kıpır kıpır bir an önce doktora
gidip seni görmek istiyordum.Hemen gittim de.. Keseni göremedik.. 1 Hafta sonraya tekrar gün
verdi doktorumuz.. O bir hafta geçmek bilmedi.. 1 hafta bekleyemedim zaten oğlum kendi
doktorluğumla : ) gidip 2 günde 1 kan testi yaptırdım annem.. Bakalım 2 ye katlanıyor mu değerin?
Katlanmıştı annemmm! 1 hafta daha geçilebilir hale gelmişti. 1 Haftanın sonunda doktora gittiğimizde
minicik bi kese oradaydı.. Sen içimdeydin, benimleydin.. Sonraki haftalarda o zamana kadar hiç
ama hiç duymadığım bi sese şahit oldum miniğimm.. Bir beden 2 kalp.. Böylelikle haftalar ayları
oluşturdu.. Cinsiyetini öğrenmeye az kalmıştı ama senin zaten bi çok kıyafetin hazırdı :) Hissetmiştim
annemm benim minik erkeğim olacağını.. 14. hafta doktora gittiğimizde dr %50 erkek dedi. Aslında
bu hiç bişiydi:) %50 kızda olabilirdin:) 16. haftada kesinlik kazanılacağı söylendi ama 16. haftaya
geldiğimizde çoktan senin odanın duvarları maviye dönmüştü.. Çok istedik oğlum senii.. Çok bekledik.
Ayda 1 kere gidilen doktora neredeyse her hafta gittim annecim. Çok zorlu geçiyordu hamileliğim.
Mide bulantıları beni mahvediyordu ama yinede sebebim sen olduğundan herşeye değerdin.. 20 haftaya gelmeden herşey ama herşeyin hazırdı oğlum.. Bezlerin bile alınmıştı:) Babana nöbetten çıktığı günün gecesinde bile hiç uyumadan sabaha kadar odanı süslettim oğlumm.. Hiç uykumuz gelmedi, hiç yorulmadık.. Günün her saat başı gidip gidip baktım odana.. Odana, eşyalarına, beşiğine.. Eşyalarının içinde seni düşledim.. Beşiğinde uyuttum seni.. Odanda oynuyordun.. Bezlerini açıp ne kadar minikmiş bunlar dedim we o minicik poponu düşündüm annem.. Sen Düşlediğimden bile minik geldin oğlum.. 25. haftadan sonra bulantılarım azaldı.. Seninle gezmelere çıktık oğlum.. Seninle yemekler yaptık.. Seninle ağladım, seninle daha bir içten güler oldum annem.. Daha bir hisseder olmuştum artık seni, kıpır kıpırdın. 26. haftada dr a gittiğimizde herşey çok normaldi. Kilon,boyun,suyun herşeyin
çok iyiydi. 1 kiloydun we bu haftana göre çook ama çok iyiydi. dr dan çıktık yine başladık sana alışweriş yapmaya.. Tüm kıyafetler minik geliyordu bize, satıcıya diyorduk ki bizim oğlan tonton olcak daha büyüklerine bakalım biz.. Nerden bilebilirdik ki bize minik gelen o kıyafetleri bile giyemeyeceğini.. 4 Hafta sonra tekrar kontrole gittik. Doktor herşeyin ii gözüktüğünü senin çok hareketli olduğunu söylüyordu.. Babanla iddiaya girmiştik.. Ben 2 kilo olduğunu baban ise 2 kiloyu geçtiğini söylüyordu. Doktora ne kadar olmuş oğlumuz diye sordum. 1 kilo 300 gr dedi.. Bir şeylerin yolunda
olmadığını anladım, hissettim annem sıkıntını en derinden.. Haftanda zaten 30 olması gerekirken 28 çıktı. Dr telaşlandırmamak adına bizlere bazı bebeklerin yavaş geliştiğini her bebeğin 3-4 kilo doğmadığını bizimde bebeğin 2 kilo doğabileceğini söyledi.
Bizi 2 hafta sonra görmek üzere uğurladı.. Anladım annem senin içimde rahat olmadığını bişilerin yolunda gitmediğini anladım yavrum.. 2 Gün sonra bir akşam yemek yedikten sonra uyudum.. Uyandığımda elim ayağım yüzüm şişmiş we kendimi çok kötü hisseder olmuştum.. Tansiyonumun yüksek olduğunu farkedip hastaneye gittik.. Tansiyonumu ölçtüler, normaldi. Ama 10 dk önce 16
lardaydı.. Biraz yatırdılar.. Ölçümlerde tansiyonumun yükseldiği farkedildi we yatış werdiler. Sabah trakya üniversitesine sevkedildimm.. Çok kötüydüm oğlumm.. Rüyadayken kabuslar başlamıştı.. Ciğer geliştirici iğne yaptılar. Tamam dedim bu son aşamaydı we iyiye gitmiyordu hiç bişi.. 3 Gün bizi kapkaranlık bir hastane odasında gözlem altında tuttular. Nst ye sürekli bağlıydım. Konuşmak, ayağa kalkmak herşey yasaktı.. 3. günün gecesinde doktorlar odaya gelip beni muayeneye götürdüler.. Yarın seni doğuma alıyoruz dediler.. Yalvardımm onlara annem.. Biraz daha bekleyelim oğlum biraz daha büyüsün dedim.. 3 Gün beklediğimiz bile çok riskliydi daha fazla geciktiremiyoruz doğumu dediler. Odama geldim.. Ağladım annem hem de çok ağladımm.. Sabaha kadar dua ettimm.. Son gecemizdi bir bedende we sen vaktinden çok önce gelicektin.. Bitmek bilmeyen gecenin sonunda gelen gün seni bana getirecekti ya da sonsuza dek seni benden alacaktı.. Seni kaybedicem düşüncesiyle doğuma alındım.. Kimseye veda etmedim, helallik istemedim.. Aklım tek sendeydi. Yarım saat sonra sen olmuşsun oğlum. Hemen seni yoğun bakıma almışlar. Ameliyathanede bir sürü ses.. Uyan Busee ne olur hadi aç gözlerini kendine gelmelisin, çok güzel bir oğlun oldu onun için uyanmalısın.. Tansiyonum düşürülmeyi çalışılıyordu.. Uyanamıyordum oğlummm.. Duyuyor ama kendime gelemiyordum.. Saatler sonra ameliyattan çıkabilmişim.. Kendime geldiğimde kulaklarım ii şeyler duymak istiyordu.. Baban fotonu çekmiş hemen gösterdi.. Kocaman geldin gözüme annem.. 9. katta yoğun bakımdaydın we ben ayağa kalkabilirsem seni görecektimm.. Kalktım oğlumm.. Tüm acıya rağmen en büyük tatlılığa doğru yürüdümm.. Küvezine geldimm.. Bakmamla bakamamam bir oldu sana anneciğim..
Çok miniktinnn.. 2 göğsünün ortası delikti we çok ama çok hızlı nefes alıyordun..Ciğerlerin gelişmediği için göğüs boşluğun delik gibiymiş. Dayanamadım annem.. Ama sen dayandınn!!! Seni bırakmam anneciğim dedin bana.. Bırakmadık birbirimizi oğlumm..ii ki doğdum annem.. ii ki seni doğurdumm.. Güzel oğlumm, canım oğlum, benim oğlum.. ii ki warsın annem.. En istediğim hayalim en büyük hediyemm.. Yanımdasın yaa hayattasın yaa başka bişi istemem.. Hiç sewinememiştim
annemm doğduğundaa.. Hiç sewinemedim.. Hep seni kaybedicem sandım
Dua ettimm yalvardımmm Allah a ne olur bebeğimm ölmesin Allah ım yaşasınn benim ömrümü ona wer diye..Hiç gücüm yoktu.. İtiraf etmeliyim ki seni ilk gördüğümde hiç umudumda.. Ama sen bana güçlü olmayı öğrettinn.. Seninle beraber o küvezlerde yatan bebekler bana mucizenin hala warolduğunu öğretti.. Minicik bedenlerde koskocaman yaşama istekleri.. Sen kazandın anneciğimm.. Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki bizimlesin.. En büyük hediyemmmm seninle yeniden doğdumm.. Seni çooooook sewiyoruz canım oğlum..!
Not: Oğlumm 29 hafta 7 günlük olarak 1 kilo 390 gr 40 cm boyunda doğdu. Doğduktan sonra 1 kiloya kadar düştü. Şuan 2 aylık we sanırım 3 kiloyu geçmiş olmalı:)
1 ay hastanede yattık. Erken doğum sebebim preeklemsi
Normalde 33-34 haftalık olmam gerekirken 29 haftada takılı kalıp tansiyondan gelişememiş yavrum. Çok şükür şimdi bizimle sağlıklı.. Allah herkesin bebeğini bağışlasın. Son düzenleme:
