- 30 Mart 2013
- 2.542
- 1.631
Eşimle tartışmalarımızın yegane sebebi onun ailesi...
kv tam bir ruh hastası yaa resmen beni yönetmeye çalışıyor ama şuç benim çünki çok yüz verdim...daha doğrusu onun nasıl bir insan olduğunu yeni yeni çözüyorum...ilk tanıştığımızda bu kadında birşey var yüzüne bakınca huzur bulamıyor insan diye düşünmüştüm çatık kaşlı alttan alttan bakan ve sürekli bıdırdayan farklı bir kültürden olduğu için ilk zamanlar söylediklerini anlayamıyordum keşke de hiç anlamasaymışım...
doğum yaptım kv benim hemen iğleşemeyecek gibi göründüğümü göğüslerimin kocaman olduğu halde sütümün gelmediğini sanırım artık yarım bir insan olduğumu(sez doğum yaptım) felan söylendi söylendi en son gitti ohhh dedim 10 günlük sez. halimle gazlı bir bebek yaradan kopmak üzere olan göğüsler ve geçici göreve alınan eşimin işi nedeniyle taşınma...40 lı bebekle taşındım kimse selam vermedi..gazlı bebekle uğraştım kv eleştirdi beni kucağa alıştırmışım ve o iğrenç düşüncelerini tel. da bile belirti mevlüt yapacağız dediler kv evinde tek başıma 50 kişilik yemek hazırladım ne kv ne eltiler selam vermediler o oldu bu oldu bende bu süre zarfında evin çok dağınık olduğunu göğüslerimin çok kötü durumda olduğunu bebeğimin gaz sancılarına çok üzüldüğümü ve onun için korktuğumu söyledim söyledim durdum eltim de bir çocuk doğurdun amma mızmızlandın dedi hahahahah gülüştüler...
bu korkunç süreçde kimse yanımda olmadı ve ben doğum kilolarımı 15 gün içinde lohusa depresyonuyla verdim..
şimdi bebişim büyüdü... evimi yerleştirdim rahattım çok şükür kv hariç tabi beni sürekli sıkıştırıyor..
eltilerime yardım etmeliymişim hoşlarına gidermiş...
eltimi aramalıymışım sevinirmiş...
bahçeye tarlaya yardım etmeliymişim iyi olurmuş..
benim ailem ne biçim insanlarmış kv aramıyorlarmış (ailem çok sorunlu insanlar onlara hiç değinmek istemiyorum küsüm ve konuşmuyorum bunu kv sezinliyor ama çözemiyor bende belli ettmemeye çalışıyorum yılan gibi yokluyor ağzımı)
eve misafir geliyor adamlar içeri adım atmadan kalk hoşgeldin de diyor
yemek yiyoruz sofrayı toparlarken topla sofrayı diyor yani 15 yaşındaymışım gibi davranıyor
bu bir değil iki değil şimdi hiç konuşmuyorum hiç biriyle..
kv ye gdince hoşbulduk ve tıppp ağzımı bile açmıyorum alıyorum elime kitabımı tabletimi hiç muhattap olamıyorlar eskisi gibi emirde veremiyor kv
hastalık olmassa aramıyorum kv ile haftada 1 görüşüyoruz tel. da sağolsun bol bol laf çakıyor bende tak suratına kapatıp sarj bitti diyorum
asıl mesele eşimmm
eşim hep beni haksız buluyor
bana diyor ki eltimi arasam ne çıkarmış?
kv ile konuşssam ben arasam ne olurmuş
alttan alsam bişey kaybetmezmişim
çok kinciymişim
abartılacak bişey yokmuş
ben yeni ilçeye 8 ay oldu taşındım daha onlardan kimse kapımı çalmadı amnnnn gelmesinler de
eşime göre ben büyütüyorum
annesini savunuyor anlıyorum da yahu bir elti kadar da mı değerim yok
kv tam bir ruh hastası yaa resmen beni yönetmeye çalışıyor ama şuç benim çünki çok yüz verdim...daha doğrusu onun nasıl bir insan olduğunu yeni yeni çözüyorum...ilk tanıştığımızda bu kadında birşey var yüzüne bakınca huzur bulamıyor insan diye düşünmüştüm çatık kaşlı alttan alttan bakan ve sürekli bıdırdayan farklı bir kültürden olduğu için ilk zamanlar söylediklerini anlayamıyordum keşke de hiç anlamasaymışım...
doğum yaptım kv benim hemen iğleşemeyecek gibi göründüğümü göğüslerimin kocaman olduğu halde sütümün gelmediğini sanırım artık yarım bir insan olduğumu(sez doğum yaptım) felan söylendi söylendi en son gitti ohhh dedim 10 günlük sez. halimle gazlı bir bebek yaradan kopmak üzere olan göğüsler ve geçici göreve alınan eşimin işi nedeniyle taşınma...40 lı bebekle taşındım kimse selam vermedi..gazlı bebekle uğraştım kv eleştirdi beni kucağa alıştırmışım ve o iğrenç düşüncelerini tel. da bile belirti mevlüt yapacağız dediler kv evinde tek başıma 50 kişilik yemek hazırladım ne kv ne eltiler selam vermediler o oldu bu oldu bende bu süre zarfında evin çok dağınık olduğunu göğüslerimin çok kötü durumda olduğunu bebeğimin gaz sancılarına çok üzüldüğümü ve onun için korktuğumu söyledim söyledim durdum eltim de bir çocuk doğurdun amma mızmızlandın dedi hahahahah gülüştüler...
bu korkunç süreçde kimse yanımda olmadı ve ben doğum kilolarımı 15 gün içinde lohusa depresyonuyla verdim..
şimdi bebişim büyüdü... evimi yerleştirdim rahattım çok şükür kv hariç tabi beni sürekli sıkıştırıyor..
eltilerime yardım etmeliymişim hoşlarına gidermiş...
eltimi aramalıymışım sevinirmiş...
bahçeye tarlaya yardım etmeliymişim iyi olurmuş..
benim ailem ne biçim insanlarmış kv aramıyorlarmış (ailem çok sorunlu insanlar onlara hiç değinmek istemiyorum küsüm ve konuşmuyorum bunu kv sezinliyor ama çözemiyor bende belli ettmemeye çalışıyorum yılan gibi yokluyor ağzımı)
eve misafir geliyor adamlar içeri adım atmadan kalk hoşgeldin de diyor
yemek yiyoruz sofrayı toparlarken topla sofrayı diyor yani 15 yaşındaymışım gibi davranıyor
bu bir değil iki değil şimdi hiç konuşmuyorum hiç biriyle..
kv ye gdince hoşbulduk ve tıppp ağzımı bile açmıyorum alıyorum elime kitabımı tabletimi hiç muhattap olamıyorlar eskisi gibi emirde veremiyor kv
hastalık olmassa aramıyorum kv ile haftada 1 görüşüyoruz tel. da sağolsun bol bol laf çakıyor bende tak suratına kapatıp sarj bitti diyorum
asıl mesele eşimmm
eşim hep beni haksız buluyor
bana diyor ki eltimi arasam ne çıkarmış?
kv ile konuşssam ben arasam ne olurmuş
alttan alsam bişey kaybetmezmişim
çok kinciymişim
abartılacak bişey yokmuş
ben yeni ilçeye 8 ay oldu taşındım daha onlardan kimse kapımı çalmadı amnnnn gelmesinler de
eşime göre ben büyütüyorum
annesini savunuyor anlıyorum da yahu bir elti kadar da mı değerim yok
