Bir genç kız yetişiyor...Ya siz nasıldınız??

HeartLess

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
20 Ekim 2007
12.733
40
208
53
Diğer
Evet arkadaşlar hepimizin ergenlik dönemi,genç kızlık dönemi oldu,
birçoğumuz evli ve çocuklu,biçoğumuz bekar olabilir,
sorum hepimize aslında..
o dönemlerde çok mu yasaklandık,herşeye çok mu ayıp denildi,
çok mu baskı altında büyüdük..
Bunun ceremesini nasıl çektik ya da hala çekiyoruz..??
ve şimdiki dönemde,eğer kız çocuğu yetiştiryorsanız veya çevrenizde şahitseniz
nasıl yetiştiriliyor.yine herşey mi yasaklı,herşey mi ayıp...!!!
Elbette ayıp olması gerekenler hala ayıp ama
mesela misafirlikte çocuğun karnı acıkır,diyemez,
çünkü annesi ayıp demiştir,
ya da kız çocuğu annesine regl oldum diyemez,
çünkü o da ayıptır..böyle baskıcı yetiştirilmesi ne kadar doğru tartışılır...
 
Her zaman aklı başında bir çocuktum,genç kızdım.O yüzden ailemden uyarı aldığımı bilmem.Baskı altında büyüdüğümü söyleyemem,ama bunda benim tavrımın yanı sıra ailemin de bana yaklaşımı önemliydi elbette.:kedi:
 

Benim 21 yaşında kızım var benim yaşayamadığım şeyleri kendisi şu anda yaşıyor ama belli ölçülerde tabi..
Bizler çok daha makul zamanlarda yaşadık belkide ama sevgi ve saygının olduğu bir dönemden geçtik insanlara güven olayı vardı o zamanlar etrafımızdaki insanları biliyorduk..
Ama şimdi öyle değil maalesef arkanı döndüğün an kuyu kazmaya hazırlanıyorlar...
Kızıma söylediğim şeylerdin biride arkadaş seçimidir az olsun ama öz olsun derim herşeylerini anlatma diyede tembihlerim ..
 
aslında çok baskı altında yetişmedim
benimki biraz daha farklıydı
Almanyda doğdum büyüdüm
haliylen çokca alman arkadaşıarımda vardı
ama onlar ile sadece okulda görüşmemi istiyordu ailem
okul çıkışı bulamamıza, ders çalışmamıza, gezmemize felan çok karışlardı
özellikle annem
hele evlerine gitmem aman aman facia gibi bişeydi
onlar kötüymüş, bizden farklıymış, beni kandırırlarmış ay bilmem neler neler
veya abim var
ona serbest olan çok şey bana yasaktı
niye çünkü ben kızım
Allah Allah
onun dışında işte o ayıp bu ayıp
ben anneme kolay kolay bişey anlatamazdım
çekinirdim
sonra sonra bunu yendim erkek arkadaşımıda anlatım herbişeyide anlatım
ama bayaği bi büyüdükten sonra

şimdi kızım var daha minicik 17 aylık
ama büyünce isterimki bana herşeyini ama herşeyini anlatsın
benden çekinmesin, utanmasın
evet ayıp kavramları halen olacak ama benim zamanımdaki gibi değil
benim anneme göre babamın yanında ayak ayak üzerine atmam bile ayıptı örneğin
sonra ben büyüdükçe annemde bunları aştı
ama benim kızım böyle tuhaf tuhaf ayıplar ile büyümeyecek
 
Ben hiç baskıyla büyümedim.
Mesela çocuktum bir gün masadayız yemek yerken haberlerde bir milletvekilinin mutluluk çubuğu taktırdığını söylediler.Kaç kere sordum bizimkilere annem çocuksun anlamazsın dedi geçiştirdi.Höt höt yapıp tersleyebilirdide..
Bazı adabı muhaşeret kuralları var onları alarak büyüdüm.Evet misafirin evinde söylemezdim,zaten annem evden çıkarken mutlaka bizi doyururdu.Yemek yer öyle giderdik.Çok su içirmezdi mesela zırt pırt tuvalet olayımız olmasın diye.Sıkı sıkı tembihler alırdık kimsenin bir yeri karıştırılmaz,hiç bir odaya girilmez,buzdolabı açılmaz diye.Ki bunlar görgü kuralıdır zaten.
Onun haricinde gerçekten rahattık.İki kardeş olarak..
Ama mesela geçende şey aklıma geldi,piknikler olurdu okulun annem çok yorgun gelirdi pikniklere hiç çeşit çeşit kekler pastalar götüremezdim ben.Pastaneden annemin aldığı pastalarla giderdim.
Cts fiksti ananeme teyzeme giderdik pazarda bizi yıkardı ütüleri filan yapardı babamda öğr olduğu için yazılı okur,ders çalışırdı.Hiç böyle pazarları çıkalım dolaşalım olmadı bizde o içimde uhdedir birde.
Lise 1 de alan seçiminde babam dili seçeceksin diye baskı yapmıştı ben arkadaşlarımla aynı sınıfta olucam derdinden TMyi seçmiştim;keşke dinleseydim:gitme:
18 yaşına kadar annem saçıma hiç bişe yaptırmadı 18ini doldur sonra dedi.İyikide dinlemişim anneciğimi.
 
ilk ergenlik dönemimde genelde babamın şunu yapma bunu yapma demesiyle geçti. gerçi yapma dediği de top oynama. tv izleme. ne yapıyorsak tersini isterdi işte. yinede güzeldi. lojmanda oturuyorduk. ve arkadaşlarımızın babaları da aynı saatlerde evde olur aynı saatlerde işe giderlerdi. çocukların ve annelerin hayatı da ona göre şekillenirdi. bazen gece yarısına kadar dışarda oynayabiliyorduk. voleybol, futbol satlambaç. genç kızsınız yapmayın demezdi annelerimiz. nasılsa babalar nöbette :)

o zamanlar sinir olduğum şeyleri bile özlediğimi farkettirdi bu konu :(
 
ben 23 yaşındayım şekerler .ergenliğe ilk grdiğim zamanlar 16,17 yaşlarındaki ruha hala sahibim ama illaki ayaklarım yere daha çok basıyor.
 
Benimde bir kızım var,14 yaşına girecek,
elimden geldiğince iyi yetiştirmeye çalışıyorum,
önemli olan önce kendine güvenmesini,kendini sevmesini ve
kendine değer vermesini öğrenmesiydi.
bizim zamanımızda bu kadar kötü niyetli insanlar yoktu,
bu kadar herşey ortalığa dökülmemişti,
onun için,kızıma öğütlerim bitmez,çok şükür beni anlayan bir kızım var.
her zaman arkadaş gibi olduk,eh ergenlikte olduğu için
arada çatışıyoruz ama ben susuyorum,çünkü onun geçtiği yollardan ben daha önce geçtim..
şimdiki gençlik herşeyi çok çabuk yaşamak istiyor,
belkide görüyor yaşıtlarında,özeniyor.
çok şükür öyle makyaj yapma ,uç noktada giyinme gibi abartılı halleri yoktur yavrumun,
ama ona herşeyin zamanı olduğunu söylerim.mesela,
kaşlarını üniversiteye gideceği zaman aldırabilir,
saçlarını da aynen o zaman istediği renge boyatabilir.vs.vs..
Bu zamanda çocuk yetiştirmek gerçekten çok zor,
önemli olan ailede,temelden gerekenleri verebilmektir diye düşünüyorum..
 
annem ders çalış derdi çalışırdım ama hep 2. dönem çalışırdım 1. dönem hep karnelerim kötüydü :) okuldan kaçtığım zamanlarımda oldu :) yaptığım yaramazlıklar yüzünden çoook dayakta yedim ama hiç uslanmadım :) annem babam ay ne güzel kızımız ders çalışıyor derken ben dersle alakası olomayan şeyleri okuyor araştırıyordum biraz manyaklığım vardı inanılmaz merakım başka şeylerle uğraşmamı ders müfredatı dışında şeyler öğrenmemi sağladı hep:)

ünv.e başladım ohoo gençliğin tadına orda vardım annem neyi yapma dediyse ben onu yaptım ne istediysem onu giydim kimi istediysem onu taktım koluma ama annem hep bilde ne yaptığımı çok kızdı ama hep anlattım :D bazen anlatmadan da haberi oldu kaydirigubbakcemile3
ünv. bitti iş hayatı başladı kazandığım parayı dilediğimce harcadım ama hiç sonuna kadar harcamadım hep bir miktarını bankaya attım. Annemi o konuda hep dinledim yatırımım oldu hep :) akşiamları haberli geç gittiğim oldu bazen kızdıkları da oldu bazen yalan söyledim kızlarlayım deyim erkek arkadıaşımla gezdiğim oldu ama hep hangi semtte olduğumu doğru söyledim bir kaza geçirirsem bulabilsinler diye:)

sırf koluna takmak için çabalayan erkeklerle resmen oynadım ben evet diyeyim diye yapmadıkları göstermedikleri ilgi kalmıyordu ve bu beni inanılmaz mutlu ediyordu ooh pişman değilim iyi yaptım hep onlar mı kızların gururlarıyla oynayacak bende onlarla oynadım :p

sonra eşimi tanıdım oynanmaz bunla dedim sevdim aşık oldum anneme anlattım tanıştırayımmı dedim kabul etti bana inanmadı sen evlenemezsin sen nasıl ev geçindircen yemek yapcan dedi dalga geçti ama şimdi şok ediyorum onu....

Annem sabah evde ekmek yoksa 5 dakkada hamur yapar ekmek açr, börek yapardıo sıcacık yerdik. diyordum ben evlenirsem çocuğum o zevki tadamayacak mı ianat ettim çocuğum yok ama olduğunda o da o zevki yaşayacak. hamurda açıyorum içli köfte de yapıyorum ha haaayt

gençliğimin tadına vardım arkama baktığımda ay keşke şunu yapsaydım demiyorum gençlik güzel şey halada gencim güzelim :PPP
 
güzel bir konu olmuş.

geçenlerde bir topikde bir ablamız ergenlik çağına gelmiş olan kızına epilasyon hakkında bilgi istiyordu. çok etkilendim ondan.bilinçli bir anneydi emiminim..

benim annem değil epilasyon(çünü bu çok ayıp bir mevzuydu, anneye anlatılmazdı), bana kahvaltı bile hazırlamazdı okula giderken.
ergenlik dönemim çok zor geçti. aşırı baskı altında yetiştim.

psikolojim alt üst oldu. o derecede ki izlerini atamadığım çok şey var. hala gözümün önüne gelir çoğu ..

hem şiddet gördüm, hem çok kısıtlandım,

çok mu hırçın bir genç kızdım? hayır. ama pek şevkat görmedim o kesin.

artık bende bir anneyim. kızımı en doğru şekilde yetiştirmeye çabalıyorum.
 
güzel bir konu olmuş.

geçenlerde bir topikde bir ablamız ergenlik çağına gelmiş olan kızına epilasyon hakkında bilgi istiyordu. çok etkilendim ondan.bilinçli bir anneydi emiminim..

benim annem değil epilasyon(çünü bu çok ayıp bir mevzuydu, anneye anlatılmazdı), bana kahvaltı bile hazırlamazdı okula giderken.
ergenlik dönemim çok zor geçti. aşırı baskı altında yetiştim.

psikolojim alt üst oldu. o derecede ki izlerini atamadığım çok şey var. hala gözümün önüne gelir çoğu ..

hem şiddet gördüm, hem çok kısıtlandım,

çok mu hırçın bir genç kızdım? hayır. ama pek şevkat görmedim o kesin.

artık bende bir anneyim. kızımı en doğru şekilde yetiştirmeye çabalıyorum.





offf öyle üzülüyorum ki bunları okuyunca ama
hayat bu yaşanılanlarda bizler için...
bende kızımı götürüyorum ve orada karşılaştığımız
benden yaşça büyük hanımlar kızıma
çok şanslı olduğunu söylüyorlar.ama öylede olmalı ya,
çocuklarımız başkalarından yanlışı öğreneceklerine
anne ve babalarından en doğruyu öğreneceklerdir.
onun için çocuklarımızı hayata her anlamda
bizler hazırlamalıyız...
 
aslinda baskici büyümedim etrafimdaki bütün arkadaslarimin sigara ve alkol kullanmasina ragamen hic bulasmadim böyle seylere hic heveste etmedim annem eger iciyosan söyle bana derdi baski uygulamadi annemin yetistirmede tek bir hatasi var oda sürekli beni elestiriyor olmasi
okadar cok elestiriyor ki hala daha dayanamiyorum bu elestirlerre
o yüzden bir baskasi elestirdigi taktirde asabilesiyorum hemen susturuyorum karsimdakini
tahammül edemiyorum
 




offf öyle üzülüyorum ki bunları okuyunca ama
hayat bu yaşanılanlarda bizler için...
bende kızımı götürüyorum ve orada karşılaştığımız
benden yaşça büyük hanımlar kızıma
çok şanslı olduğunu söylüyorlar.ama öylede olmalı ya,
çocuklarımız başkalarından yanlışı öğreneceklerine
anne ve babalarından en doğruyu öğreneceklerdir.
onun için çocuklarımızı hayata her anlamda
bizler hazırlamalıyız...

gerçekten şanslıymış kızınız..

yaşadıklarım yüzünden özgüvenimi kaybettim.

ufacık bi hata yaparsam bütün cihan üzerime yürüyecekmiş gibi hissediyorum.

tüm anneler , özellikle kız anneleri daha çok şey öğrenmeli,öğretmeli...
 
ne kardeşlerim ne de ben hiç baskı görmeden büyüdük...ama belirli ahlak kuralları,görgü kuralları
ve diğer eğitimleri alarak babamın iş yoğunluğu,şehir dışına çok çıkması sebebiyle annem
bize hen annelik hem babalık yapmış çok iyi yetişdirmiştir...her zaman bu konuda ona minnettarım
annemle lise döneminden itibaren arkadaş gibi her şeyi paylaşdık hiç gizlim yokdu hala da öyledir
sanki bir şey saklasam hep hisseder gibi gelir mahcup olmamak için her şeyi paylaştım belkide ...
babamla hep mesafe vardı aramızda hala da öyledir hiç kızmadı elini bile kaldırmadı ama bakışılarıyla
ne demek istedğini anladık hep paylaşılması gereken şeyleri paylaşdık yeri geldi oturup dertleşdik...
yetiştirmede çok baskının çocuklara tepki yapacağı kansındayım henüz çocuk sahibi değilim
ama gerek çevremde gerek arkadaşlarımda gördüğüm tesipitler bunlar üniversiteyi de
dışarıda okudum inanın özellikle yurt ortamında aşırı aile baskısı sebebiyle yoldan çıkan
o kadar vahim örnekler gördüm ki...en mantıklısı çocuğa güven sağlayarak hem onu kollayarak
aynı zamanda da çok sıkmadan yetiştirmek.
 
Son derece güzel bir konu, paylaşımlarınızı keyifle okudum..
Benim annecimde baskıcı değildi. Son derece akılcı yöntemler izlerdi.
Çok anlayışlı ve sabırlıydı.
Hiç yüz göz olmazdı bizimle hani derler ya büyüklüğünü bilirdi..
Hayatımızı hep kolaylaştırmaya çalışırdı her anlamda. Ben ve ablam ev hayatında bir aşırılık görmeyince ölçülü bir yaşantısı yaşadık zannediyorum..

Gelgelelim..
Fakat annecim azcık mükemmeliyetçiydi diyebilirim..
Hep kontrollüydü, son derece kontrollü..Zayflıklarını göstermemek onun için çok önemliydi..
Hastalansa belli etmez, bir çok sıkıntısını gizlediğini sanırdı..Sanırdı diyorum çünkü gözümden kaçmazdı..
Bir şey olduğunu bilir ama anlayamazdım.
Bir tek bu konuda sıkıntı yaşadım annemle ilişkimde..
Kendi iç dünyasını hiç paylaşmadığı için, ben de özel hayatımla ilgili mesafeliyimdir herkesle..
Ama gizli gizli iş çevirmek gibi düşünülmesin. Yani biz arkadaş değil anne-kız gibiyiz.

Haddim olmayarak tavsiyem zayıf görünmekten korkmadan onun gelişim evresine göre yeri gelince problemlerinizi de paylaşmanız yönünde olacaktır...a.s.
 
Son düzenleme:
Son derece güzel bir konu, paylaşımlarınızı keyifle okudum..
Benim annecimde baskıcı değildi. Son derece akılcı yöntemler izlerdi.
Çok anlayışlı ve sabırlıydı.
Hiç yüz göz olmazdı bizimle hani derler ya büyüklüğünü bilirdi..
Hayatımızı hep kolaylaştırmaya çalışırdı her anlamda. Ben ve ablam ev hayatında bir aşırılık görmeyince ölçülü bir yaşantısı yaşadık zannediyorum..

Gelgelelim..
Fakat annecim azcık mükemmeliyetçiydi diyebilirim..
Hep kontrollüydü, son derece kontrollü..Zayflıklarını göstermemek onun için çok önemliydi..
Hastalansa belli etmez, bir çok sıkıntısını gizlediğini sanırdı..Sanırdı diyorum çünkü gözümden kaçmazdı..
Bir şey olduğunu bilir ama anlayamazdım.
Bir tek bu konuda sıkıntı yaşadım annemle ilişkimde..
Kendi iç dünyasını hiç paylaşmadığı için, ben de özel hayatımla ilgili mesafeliyimdir herkesle..
Ama gizli gizli iş çevirmek gibi düşünülmesin. Yani biz arkadaş değil anne-kız gibiyiz.

Haddim olmayarak tavsiyem zayıf görünmekten korkmadan onun gelişim evresine göre yeri gelince problemlerinizi de paylaşmanız yönünde olacaktır...a.s.






Çok güzel anlatmışsınız,teşekkürler.
ama her anne her sıkıntıyı çocuğuna anlatmaz,
anlatmamasının nedenide üzmemek içindir,onlarıda kafasına takmaması içindir..
ben kızıma bilmesi gerekenleri anlatıyorum,
sonradan neden anlatmadın deyip bana tavır almasın diye...
 
Ben ergenlik döneminde babamı kaybettim.
Annem babamın eksikliğini hissettirmemeye çalıştı hep.
Bizi okuttu ve çok iyi yetiştirdi.Hep anlayışlı ve arkadaş oldu ablamla bana.
Annem bana örnek oldu hep güçlü ayakta dimdik duruşuyla.Onun sayesinde özgüvenim yüksek.Annem anlayışlıdır.Zaten biz mutlu olalım diye çabalar.
Annem sırtımı güvenle dayayabileceğim bir dağ benim için.Aklıma hiç kötü birşey gelmiyo çocukluğumu falanda düşündümde.
Annem bana kızmaz yanlış yaptığımda yada hata yaptığımda doğrusunu anlatır zaten bende bir daha yanlış yapmam.Çocukluğumu doya doya yaşadım gençliğimide yaşıyorum annem kısıtlamıyo.Annemi çok seviyorumopuyorumnanaktan
Bir tek ANNEM olsun bana bişi olmazboshayallersmile
 
çok olmasada annemin baskısı vardı ayıpları vardı
örneğin bana makyaj yaptırmazdı çok açık kıyafetler giydirmezdi arkadaşlarımın evine gitmeme kolay kolay izin vermezdi vs
benim 3 kızım var daha küçükler ama baskıcı yetiştirmek istemiyorum
bana herşeylerini anlatmalarını isterim.o güveni onlara vermeye çalışacağım
annem bunu duysa çok kızar gibi bir düşünce zihinlerinde ouşturmamaya çalışıcağım.çünkü yalan gizlilik bu noktada başlıyor.
kısacası anlayışlı paylaşımcı bir anne olmaya çalışıyorum
umarım bunu başarabilirim.kız annesi olmak hele şu devirde çok zormuşakannehir
 
ailem hiçbir şeyime karışmadı ALLAH'ıma şükürler olsun ergenliğe girdiğimde de çok biliçnliydim hala da bilinçli olduğumu düşünüyorum.
 
baskı altında büyümedik biz.
ama ne ayıp ne değil bunu öğrendik.
zaten ben sessiz bir çocuktum.
misafirlikte annemin yanından ayrılmazdık.
kimsenin evinde yaramazlık yapıp ortalığı karıştırmazdık.
ergenlikte ise yaşıma uygun olmayan hiçbir şeyi yapmaya özenmedim.
bir tek kaşlarımı almıştım lisede annem kızmıştı.:utangac:
onun dışında makyaj, saç gibi özentilerimiz olmadı zaten.
ergenlikte yaşadığımız değişimlerle ilgili hep bilgi verdi, hep yol gösterdi.
bu tarz şeyleri ayıp olarak göstermedi bize.
gayet normal, anneyle konuşulması gereken şeyler olduğunu öğrendik.
lisede erkek arkadaşım vardı annem biliyordu ama okul dışında görüşmemi istemezdi.
kız arkadaşlarımla gezmelerime karışmazdı.
bir de kimseye her şeyinizi anlatmayın, gelin bana anlatın derdi.
 
Back
X