Bir insan bunu kendine neden yapar? O...u lafına nasıl susar?

Snyaz29

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
21 Ekim 2021
75
21
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
 
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Evli değilsiniz ki "yuvamı dağıtmak istemiyorum" sözüne sığınasınız. Daha sevgiliyken bunları size yapan adamla bir gelecek kurmayı düşünmeyin bile. Adam sizi maniple etmiş ve ediyor bir an önce kurtulmaya bakın ki ilk adımı atmışsınız zaten. Lütfen dik durun bu adama karşı
 
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Ayrilin, sevgiliyken bu kadar saygisizligi yapan evlenince neler yapar inanamazsiniz
 
Hatanın neresinden dönülürse kardır. Geçmişi hiç düşünmeyin önünüze bakın ve gelecek her türlü barışma teklifini reddedin. Sakın tekrar barışmak gibi bir hata yapmayın. Şiddet bu
 
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
En sonunda miden bulandığına göre kurtuldun demektir. İyi iyi.
 
Psikopat bir tiple yasamıs ve uyanmıssınız hata mı bunlar demissiniz elbette hata.Ama yasandı ve siz suan hatalarınızla ve dogrularınızla bulundugunuz kisisiniz.Yıpranmıslık incinmislikleriniz icin destek alin yolunuza bakın.Bundan sonra kim olursa olsun ne kadar severseniz sevin size psikolojik siddet uygulamasina izin vermezsiniz dememe gerek yok herhalde 👍
 
Herkese merhaba. Ne yapacağımı, ne anlatacağımı kimden beni tutup silkeleyip kendime getirmesini isteyebilirim bilmiyorum. Bu yaşıma kadar istediğim, inandığım, savunduğum ne varsa tersi bir durumdayım, psikolojik ve fiziksel olarak tükendiğimi hissediyorum. 1.5 senelik bir erkek arkadaşım var. 2 gün mutluysam 10 gün ağladığım bir ilişki. Daha dışarıya çıktığımız ilk gün birine uzun uzun bakmamı yakaladığını iddia ettiği, sonrasında da asla ardı arkası kesilmeyen ithamlarda bulunduğu ve 2 senedir iş yerindeki çalışana taktığı rezil, dışarıdan duysam anlatana zerre saygı duymayacağım iğrenç bir durum var sadece ortada.
Birlikte çalışıyoruz. Kahve alsam o adam var diye ordan aldın bu saatte kahve içmezsin, fotokopi çeksem sen mi kaldın fotokopi çekecek onun için burda sürtüyorsun, bakışlarından mı tahrik oluyorsun, adamı süzerek mi tatmin oluyorsun vs vs bir sürü rezillik. Kıyafetim adam için, tuvalete gitsem ona mı denk getirdin, rujum o öper diye, dışarıda otobüse binsem kimi süzdün sen ve tabiiki senin ruhun oro.. u. Ben de hırs yaptım galiba o dedi odamdan çıkmadım, kendimi kanıtlamaya çalıştım aptal gibi olmadı inat ettim bak bir şey yok diye adamın içine girdim olmadı, fırsat kolluyorsun dedi.. Giderek hakaretler başladı, şimdi de küfür canım gibi bir şey oldu. Ve ben artık üzülmüyorum bile, aşırı yorgun ve tükenmiş hissediyorum.
10 gün önce yine adamın arkasından odadan çıktığımı görünce seke seke peşinden neyine koşuyorsun diyince kavga ettik engellemişti, döndü özür dilerim dedi 1 gün sonra artık seni kucağında da görsem benden bir şey çıkmaz, beklentin olmasın dedi ve yine onun için etrafta gezdiğimi ima ederek milyonuncu kez ayrıldı. Her yerden engelledim ama hiçbir şey hissetmemek beni korkutuyor. Söylediklerini duymuyormuşum gibi artık tepki bile vermiyorum. Her türlü küfür edildi, imalar laflar mide bulandırıcı.
Nasıl bir insanım bilmiyorum, neden izin verdim ne tuttu bu kadar bu adamda beni bilmiyorum ve kendimden iğreniyorum mesajları okuyunca. Normal bir insan susmazdı diyorum bunlara, kendimde arıyorum sürekli hatayı, o küfrediyor ben özür diliyorum. Yardım alacağım ama bu yaşadıklarım ve pişmanlıklarım nasıl geçecek, ya da geçecek mi? hata mı bunlar
Göre göre mi yaptım inat mı, hırs mı bilmiyorum. Ve giderek onun söylediği gibi biri olduğumu düşünmeye başlıyorum. 2 senedir kimseye anlatamadım, içimi dökmek istedim sadece..
Senin babanla ilişkin nasıl. Sana değer veriyor mu
 
Evli değilsiniz ki "yuvamı dağıtmak istemiyorum" sözüne sığınasınız. Daha sevgiliyken bunları size yapan adamla bir gelecek kurmayı düşünmeyin bile. Adam sizi maniple etmiş ve ediyor bir an önce kurtulmaya bakın ki ilk adımı atmışsınız zaten. Lütfen dik durun bu adama karşı
Hiçbir mecburiyetim yok kendisine karşı. O kadar dengesiz tavırlarla çıktı ki karşıma. Bana o..u dedikten 15 dk sonra hiçbir şey olmamış gibi sen seversin diyip önüme tatlı getiriyor, peşimden geliyor benim seni kaybetme korkum var ondan bu kadar öfkeleniyorum diyor, ben de sanki uzaktan kumandayla hareket ediyorum o nereye isterse. İnanın böyle bir insan değildim.
 
Şizofren ruh hastası.
Suclamayin kendinizi en azından geç de olsa farkına varmışsınız bence bu da başarı.
Bu durumu yaşayıp sevildiğini kiskanildigini sanan yüzbinlerce kadın var.
O kadar net konuşuyor ki ben bir ara gerçekten o adamdan mı hoşlanıyorum diye düşündüm hasta olan benmişim çünkü gözüm erkeğe doymuyormuş. Her şeyimi onun için mi yapıyorum gerçekten diye? O kadar şey kaybettirmiş gibi geliyor ki bana bu süre içinde.
 
hatanizin farkındasınız fazla düşünüp kendinizi daha da yıpratmayin. Kurtulmuşsunuz letişim kurmaya çalışırsa aynı hatayı yapmayın yeter. :)
 
Ben o..pu isem sen nesin diyemediniz mi?
O ilk lafı duyduğunuzda nasıl ortalığı yıkmadınız? O lafı ona yedirip ağzını nasıl yırtmadınız ya?
Çok ağır bir manipülasyon uygulanmış size. Ama artık uyanma vakti. Lütfen kendinize gelin artık ve susmayın artık.
İlk başlarda ben öyle biri değilim dedim ağladım, hayır öylesin dedi. Sonra 3 5 o bir dediyse ben 3 dedim yine sen öylesin dedi ben biliyorum bir tek aklından geçeni dedi. Üstüne gurur yaptı bana öyle diyemezsin diye ama maksimum 3 gün sonra bir şey olmamış gibi geldi yine.
 
X