- 18 Mart 2013
- 3.854
- 12.419
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Merhaba arkadaşlar, belki bu konunun yeri bdv değil, çünkü aslında tam olarak dert sayılmaz ama az önce birkaç karar aldım ve burada açılan konularla da ilişkili konularda (duygularla ilgili filan) olduğu için bu kararlarım sizinle paylaşmak istedim. Hem belki de konunun altında tartışma döner, fikir alış verişi yaparız bir şekilde birbirmize faydamız olur.
Şimdi öncelikle belirteyim ki bu mesajımın ana teması kesinlikle şu değil: "Erkekleri mutlu edelim, aşırı anlayışlı olalım, ilişkimizde "sorunsuz" olmak adına her şeye evet diyelim, her isteneni yapalım." Bir kere şu erkeklerin "sorunsuz kadın" algısından, yani bu tür idealleştirmelerden, "kadın dediğin erkeğini mutlu edecek!" tarzı genellemelerden tiksinirim, onu belirteyim. Hepimiz insanız, duygularımızın inişi çıkışı var, hepimizin kendi hayatı var, ancak konsomatrisler, anneler ve psikologlar koşulsuz şartsız kendi benliklerini sıfırlayarak erkekleri dinler ve yol gösterir. Bizim eş ve sevgili olarak görevimiz bu değil bence.
Gel gelelim ki "sorunsuz" ve mutlu bir insan olmayı kim istemez? Böyle bir insan hem kendi mutlu olur hem de sevgilisini mutlu eder.
Neyse sadede geleyim, ben aşırı tipik bir Yengeç burcuyum, sevgilimle ilgili konularda aşırı geçmişe takıntılıyım. Her şey iyi giderken aklıma gelen düşünceler: "O bana şunu yapmıştı, bunu demişti, ne hakkı var, onun telefonlarına cevap vermeyeceğim, üzülsün bakalım, görsün bana bunu yapmak neymiş." Çocuk oysaki o konuda defalarca özür dilemiş oluyor. Geçmişte bir kız buna yazıyordu, o da birkaç kez kıza izin vermiş (gece birlikte dolaşmalar, konuşmalar, abi gibi dinlemeler) aklıma hep o kız geliyor, o kız geldikçe de ondan soğuyorum. Oysaki mantıklı düşündüğümde affettim aslında. Çünkü bana çok kesin ve net dedi ki "Ben o yaşta bir kıza bakmam. Ben sübyancı değilim". Neyse zaten iki sçeneğin var: ya unutacaksın ya ayrılacaksın. Ama ben onu terk edemezdim, aşık olduğum için, ama her sinirlendiğimde bunu ona karşı kullanıyordum. Onun da bana karşı kullanabileceği bazı hatalarım oldu geçmişte ama o bir Kova burcu olduğu için gelecek odaklı. Çok kırıldığı şeyleri bile bana söylemiyor, hatırlatmıyor.
Neyse benim bir ev arkadaşım var Yay burcu, bir de sevgilisi var Terazi burcu. Onların ilişkisine bakıyorum, saf sevgi var tamam mı. ne kıskançlık, ne hesap sorma, ne terk etme fantezileri, hiçbir şey. Sadece güzel bir iletişim var, art niyet yok, ama ev arkadaşım ezik filan bir kız da değil, gayet kişilikli, kendini ezdirmez, isteklerini açıkça söyler. Dedim abi ben neden böyle değilim? benim ilişkim neden böyle değil?
Sonra kendi kendime kararlar aldım. Dedim ki ben artık hep mağdur hep mağdur olmicam. Ben artık böyle daha rahat, daha sevgi dolu olucam. Ve de sizin huzurlarınızda bunu yazıyorum. Artık ne işinize yarar bilmem ama belki benim gibi Yengeç burçları fikirlerini paylaşmak ister.
Şimdi öncelikle belirteyim ki bu mesajımın ana teması kesinlikle şu değil: "Erkekleri mutlu edelim, aşırı anlayışlı olalım, ilişkimizde "sorunsuz" olmak adına her şeye evet diyelim, her isteneni yapalım." Bir kere şu erkeklerin "sorunsuz kadın" algısından, yani bu tür idealleştirmelerden, "kadın dediğin erkeğini mutlu edecek!" tarzı genellemelerden tiksinirim, onu belirteyim. Hepimiz insanız, duygularımızın inişi çıkışı var, hepimizin kendi hayatı var, ancak konsomatrisler, anneler ve psikologlar koşulsuz şartsız kendi benliklerini sıfırlayarak erkekleri dinler ve yol gösterir. Bizim eş ve sevgili olarak görevimiz bu değil bence.
Gel gelelim ki "sorunsuz" ve mutlu bir insan olmayı kim istemez? Böyle bir insan hem kendi mutlu olur hem de sevgilisini mutlu eder.
Neyse sadede geleyim, ben aşırı tipik bir Yengeç burcuyum, sevgilimle ilgili konularda aşırı geçmişe takıntılıyım. Her şey iyi giderken aklıma gelen düşünceler: "O bana şunu yapmıştı, bunu demişti, ne hakkı var, onun telefonlarına cevap vermeyeceğim, üzülsün bakalım, görsün bana bunu yapmak neymiş." Çocuk oysaki o konuda defalarca özür dilemiş oluyor. Geçmişte bir kız buna yazıyordu, o da birkaç kez kıza izin vermiş (gece birlikte dolaşmalar, konuşmalar, abi gibi dinlemeler) aklıma hep o kız geliyor, o kız geldikçe de ondan soğuyorum. Oysaki mantıklı düşündüğümde affettim aslında. Çünkü bana çok kesin ve net dedi ki "Ben o yaşta bir kıza bakmam. Ben sübyancı değilim". Neyse zaten iki sçeneğin var: ya unutacaksın ya ayrılacaksın. Ama ben onu terk edemezdim, aşık olduğum için, ama her sinirlendiğimde bunu ona karşı kullanıyordum. Onun da bana karşı kullanabileceği bazı hatalarım oldu geçmişte ama o bir Kova burcu olduğu için gelecek odaklı. Çok kırıldığı şeyleri bile bana söylemiyor, hatırlatmıyor.
Neyse benim bir ev arkadaşım var Yay burcu, bir de sevgilisi var Terazi burcu. Onların ilişkisine bakıyorum, saf sevgi var tamam mı. ne kıskançlık, ne hesap sorma, ne terk etme fantezileri, hiçbir şey. Sadece güzel bir iletişim var, art niyet yok, ama ev arkadaşım ezik filan bir kız da değil, gayet kişilikli, kendini ezdirmez, isteklerini açıkça söyler. Dedim abi ben neden böyle değilim? benim ilişkim neden böyle değil?
Sonra kendi kendime kararlar aldım. Dedim ki ben artık hep mağdur hep mağdur olmicam. Ben artık böyle daha rahat, daha sevgi dolu olucam. Ve de sizin huzurlarınızda bunu yazıyorum. Artık ne işinize yarar bilmem ama belki benim gibi Yengeç burçları fikirlerini paylaşmak ister.
sapına kadar 
,mutkala etkisi vardır fakat tamamiyle herşeyin sebebi burçlar değil ya.
