öncelikle kendime ucundan dokunmayı görev sayıyorum size. 32 yaşında evli bir çocuk annesiyim. toplum içinde saygın bi işim istediğim şeyleri alabilecek kadar maddiyatım evim ve arabam.en önemlisi sağlığım. daha ne olsun dediğinizi duyar gibiyim. işte en acımasızi da bu yaaa. sürekli eleştiren beni seviyesi,ne çekmeye çalışan ailesi içi,n yaşayan bi eşim , sürekli can yakan bi geçmişim, sorunlu bi ailem. bu zaana kadar idare ettim. aman herkes mutlu olsun aman yetişeyim derken bi döndümki kendimi bitirmişim. sonuç mu hergün mide ağrısı kalpte ritim bozukluğu yüzde geçmeyen lekeler. başkalarını ağlayıp düşünmekten sigara üzerine sigara yakmaktan hastanelerde tek başına serumlar almaktan bıktım. bu kadarmış buraya kadarmış. simdi yaşama sırası bende.
sıraladım planlarımı. en önemlisi bu kafayı atıp kurtulmak.
var mı benm durumumda olan kurtulan berabner ilerlesek. nerde kim olursak olalım bu yolda yalnız kalmasak
sıraladım planlarımı. en önemlisi bu kafayı atıp kurtulmak.
var mı benm durumumda olan kurtulan berabner ilerlesek. nerde kim olursak olalım bu yolda yalnız kalmasak