Önceki konularımı görenler az çok eşimi kvyi ve beni hatırlar.hiç değişen birşey olmadı.biliyosunuzki karsilikli apartmanlarda oturuyoruz.ve karismadigi hic birseyimiz yok.esimle ortak karar verip yaptigimiz herseyi elestirip beni sucladi beni azarladi.esimde annesi beni azarlarken hic ses cikarmayip sadece dinledi sanki ben kafama gore karar verip uygulamisim gibi.destek olmadigi gibi bana yapilanlari sadece seyretti.bardagi tasiran son damla, esim askere gittiginde gelip bizde kalcaksin dedi.bende kabul etmedim.o surecte esimi hergun arayip beni kotuledi.yaptigim yapmadigim ne varsa konustu doldurdu.esimle ortak arabimizi kapimizdan caldilar.geri istedim sanane oglumuzun arabasi sen kimsin gibi cevaplar aldim.esim askerden donunce yine ailesine hak verdi.yine arkamda durmadi.ve ben o askere gitmeden bi ruya gormustum.dedemin evindeydik orda annesi ve babasi bana bagiriyodu esimde annem hakli bosaniyoriz diyip gitmisti.uyandim aglya aglaya anlattim.korkma ben senin arkandayim dedi.ama dedemin öldüğü gün o sozleri soyleyip evi terk etti.kvnin bana yaptiklarini cok detayli anlatmadim.cunku midem bulaniyo artik.benim icin en buyuk hayal kirikligi ben bu evlilik icin emek vermistim arkadaslar.cok sustum cok hirpalandim ama devam etmistim.hic bi kabahatim yokken elimde patladi. Ben allaha havale ediyorum
