Bir yıllık evliyim mutsuzum

  • Konu Sahibi Konu Sahibi kub8
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
Arada kaçırmış olabilirim öyleyse kusura bakmayın ama sevgililik döneminde böyle değil miydi? Yani dışarıda buluşmuşsunuzdur illaki, ondan mı geldi bu buluşma teklifleri? Genelde hareketsiz, pasif aktiviteler mi yaptınız bu süreçte?
 
Arada kaçırmış olabilirim öyleyse kusura bakmayın ama sevgililik döneminde böyle değil miydi? Yani dışarıda buluşmuşsunuzdur illaki, ondan mı geldi bu buluşma teklifleri? Genelde hareketsiz, pasif aktiviteler mi yaptınız bu süreçte?
O kısımdan pek bahsetmemişim. Arkadaşlarımız sayesinde tanistik. Hep beraber bir şeyler yapardık toplu dolayısıyla pek bu kadar bu konu da gozlemleyememistim. Ama ortamlarda da durağan birisi tabii o zaman bu kadar rahatsız etmiyordur yalniz olmadığım için. Birde aşık olup sevince başı şeyler tolere edilir ya sanırım bu durumu biraz görmezden gelmişim aynı evin içine girince durum öyle olmadı tabii.
 
Bebeğim olduktan sonra fark ettim. Bebek yokken çıkmazda değiliz pek bence. Bebek olduktan sonra çok çok daha zor işler. İnşallah o andan sonra dank etmez. Şu an hiçbi şey geç değil ve çıkamazda değilsiniz. Eşiniz de değişmez. Zaten her şeyi bi bahaneye bağlamış öyle gidiyor
 
Bebeğim olduktan sonra fark ettim. Bebek yokken çıkmazda değiliz pek bence. Bebek olduktan sonra çok çok daha zor işler. İnşallah o andan sonra dank etmez. Şu an hiçbi şey geç değil ve çıkamazda değilsiniz. Eşiniz de değişmez. Zaten her şeyi bi bahaneye bağlamış öyle gidiyor
Çocukları çok severim, ama çocuk düşünmüyorum sırf bu yüzden. Psikolojim bozuldu çünkü bu sebeplerden kafama çok fazla takıyorum maalesef takan biriyim bu huyumu hiç sevmiyorum. 3 gün çok iyiyiz ama durup düşündüğümde gerçekten mutlu olmadığımı farkediyorum. İyiyiz dediğim de ben ne istersem onların yapıldığı günler herhalde. Hakkını yiyemem iyi birisi beni hiç kırmaz bir kere kötü söz söylemişliği yok. Ama
beni anlamıyor oluşu beni hircinlastiriyor ona karşı istemediğim şeyler yapıyorum bağırıp çağırıyorum sinirlendiğim zamanlar öfkemi kontrol edemiyorum.
 
Yani kusura bakmayin da 2 yil sevgililikte farketmeniz lazimdi. Surekli mi arkadaslarla bir arada bulustunuz, hic mi yalniz kalmadiniz?
Evli misiniz bilmiyorum ama sevgililik ve evlilik çok farklı sevgiliyken bir çok şeyi farketmek mümkün mü sizce? Mutluydum o zaman her şey güzel gidiyordu ve farketmemistim bazı şeyleri, tabii ki başbaşa da görüşüyorduk ama aynı evin içinde yaşama deneyimimiz olmamıştı. suanda beni rahatsız eden şeylerin farkında olsaydım sizce bu yazıyı yazmakla uğraşıyor olur muydum?
 
Merhaba arkadaşlar, mutsuzum. Geçtiğimiz eylülde evlendik. Öncesinde 2 yıl falan süren sevgililik sürecimiz oldu. Eşim panik atak hastası ama konumuzun bununla alakası yok. Evlilikten olan beklentimi karşılamıyor maalesef ve ben çok mutsuz çok yalnız hissediyorum kendimi. Ben çok hareketli çok aktif bir insanım çocukla çocuk olan büyükle büyük olan bir yapıya sahibim her şeye ayak uydururum. Ama eşim dümdüz biri durağan ve ben bu durumdan cok sıkılıyorum. Aktif bir çalışma hayatı yok yorulmuyor, ama sürekli hasta sürekli yatmak istiyor. Ben de tam tersiyim. Birbirimize ayak uyduramiyoruz. Tüm bunların dışında gerçekten iyi birisi ne istersem yapar ama benim istemem gerekiyor. Yönetmem gerekiyor surekli kontrol etmem gerekiyor onun hayatını bundan da bir süre sonra cok sıkıldığımı farketttim. İlgisiz birisi dolayısıyla sürekli bir şeyler için ittirmem gerekiyor onu. Ben söylemeden bana bir kere bile bir şey yapmışlığı yok. Ben söyledikten sonrada pek bir anlamı olmuyor zaten. Ben düşünülmek onemsilmek istiyorum ama asla yok. Eve gelir koltuğa uzanır sabahtan akşama kadar telefona bakar. Ben de yanında mal gibi otururum tabiri caizse. Asla uzun uzun konuşamıyoruz. Kalabalık arkadaş ortamlarımız var zaman zaman oturuyoruz öyle ortamlarda da sıfır ilgi bana herhangi bir arkadaşıymışım gibi davranıyor. Panik hastası olduğunu söylemiştim ya sürekli bunu da one sürüyor durumla alakalı. İlaç kullanıyor 7 yıldır böyle olmasında etkisi var mı bilmiyorum ama inanılmaz rahat gamsız birisi. Bazı zamanlar çok bunalıyorum canıma tak ediyor. Kendimi koskocaman bir evde yapayalnız hissediyorum.
Ailemle aynı şehirde yaşıyorum zaman zaman onlarla görüşüyorum ama sıkıntılarımdan onlara asla bahsetmem beni anlayacaklarını da zannetmiyorum. Kocam çalışıyor mu çalışıyor eve ekmek getiriyor mu getiriyor bana şiddet uyguluyor mu hayır. Aileme göre her şey mükemmel demek. Ben öyle düşünmüyorum ama. 1 yıllık evliyiz cinsellikte de inanılmaz isteksiz kendisi. Çok nadir ilişkiye giriyoruz haftada bir bazen 2 haftada bir çünkü istemiyor hissediyorum. Ben de o istemediği için istemiyorum sinirlerim bozuluyor. Bu konuyu da defalarca konuştuk kullandığı ilaçlarla alakalı olabileceğini söyledi durumunun çünkü bildiğim kadarıyla yeni evli bir çift için bu durum normal değil. Doktora gideceğini söyledi ama tamamen beni geçiştirmek için. Asla hiçbir icraat yok benimle alakalı. Ben susan birisi değilim her şeyi apaçık konuşurum konuşarak çözmeye çalışırım ama karşımda resmen bir duvar var ve ben tosluyorum her seferinde. Aldatma vs gibi bi durum söz konusu değil her şeyini bilirim telefonunu çok rahat elime alırım çok şeffaf o konuda ama böyle genel olarak hayattan bezmiş bir hali var ve bu da benim enerjimi aşagı çekiyor resmen. Cinsellik konusunda bu kadar isteksiz oluşu da benim çok kafama takılıyor açıkçası çok bakımlı biriyim her gün duş alırım her gün saçlarımı yaparım markete dahi bakımlı giden cinstenim. Çevrem tarafından da beğenilen biriyim ama sorun tam olarak ne asla çözemiyorum. Kendimi suanda çıkmazda hissediyorum. Belki buraya yazmak dertleşmek iyi gelir diye açtım bu başlığı çünkü çevremde kimseye bahsedemiyorum.
Tamamını okumadan soruyorum, nikahta mı tanıştınız?
 
Evli misiniz bilmiyorum ama sevgililik ve evlilik çok farklı sevgiliyken bir çok şeyi farketmek mümkün mü sizce? Mutluydum o zaman her şey güzel gidiyordu ve farketmemistim bazı şeyleri, tabii ki başbaşa da görüşüyorduk ama aynı evin içinde yaşama deneyimimiz olmamıştı. suanda beni rahatsız eden şeylerin farkında olsaydım sizce bu yazıyı yazmakla uğraşıyor olur muydum?
Anlattığınız şeylerin büyük kısmı adamın temel özellikleri. Yani beraber yaşamadan anlaşılabilecek şeyler. Bence çok da önemli değil, bunlar büyük bir sorun değil diye düşünmüşsünüz. Veya görmezden gelmişsiniz o özelliklerini. Yoksa öyle evlenmeden anlaşılamayacak şeyler değil anlattıklarınızın çoğu.
 
Evli misiniz bilmiyorum ama sevgililik ve evlilik çok farklı sevgiliyken bir çok şeyi farketmek mümkün mü sizce? Mutluydum o zaman her şey güzel gidiyordu ve farketmemistim bazı şeyleri, tabii ki başbaşa da görüşüyorduk ama aynı evin içinde yaşama deneyimimiz olmamıştı. suanda beni rahatsız eden şeylerin farkında olsaydım sizce bu yazıyı yazmakla uğraşıyor olur muydum?
Sonuçta beraber şehir dışı gezilerine gitme, konser, sinema, avm dolaşması, değişik restoranlar deneme gibi aktiviteler bunları evlenmeden önce yapmanız gerekirdi. Dümdüz cafede buluşan adam evlenince farklı bir şey yapmaz, siz sevgiliyken de evden işe işten eve, arada bir cafelerde takılmış belli ki. Üyelere kızıyorsunuz ama pek paylaşım olmadan evlenmişsiniz adamın pasifliği belliydi bence hep.
 
Vurdumduymazlık ve isteksizlik ilaçlardan kaynaklanıyor bence . Bı de 7 yıl çok uzun bı sure değil mi. Doktora gidip ilaçları değiştirmesi gerekiyor sanırım ya da bırakmayı düşünmüyor mu
 
Merhaba arkadaşlar, mutsuzum. Geçtiğimiz eylülde evlendik. Öncesinde 2 yıl falan süren sevgililik sürecimiz oldu. Eşim panik atak hastası ama konumuzun bununla alakası yok. Evlilikten olan beklentimi karşılamıyor maalesef ve ben çok mutsuz çok yalnız hissediyorum kendimi. Ben çok hareketli çok aktif bir insanım çocukla çocuk olan büyükle büyük olan bir yapıya sahibim her şeye ayak uydururum. Ama eşim dümdüz biri durağan ve ben bu durumdan cok sıkılıyorum. Aktif bir çalışma hayatı yok yorulmuyor, ama sürekli hasta sürekli yatmak istiyor. Ben de tam tersiyim. Birbirimize ayak uyduramiyoruz. Tüm bunların dışında gerçekten iyi birisi ne istersem yapar ama benim istemem gerekiyor. Yönetmem gerekiyor surekli kontrol etmem gerekiyor onun hayatını bundan da bir süre sonra cok sıkıldığımı farketttim. İlgisiz birisi dolayısıyla sürekli bir şeyler için ittirmem gerekiyor onu. Ben söylemeden bana bir kere bile bir şey yapmışlığı yok. Ben söyledikten sonrada pek bir anlamı olmuyor zaten. Ben düşünülmek onemsilmek istiyorum ama asla yok. Eve gelir koltuğa uzanır sabahtan akşama kadar telefona bakar. Ben de yanında mal gibi otururum tabiri caizse. Asla uzun uzun konuşamıyoruz. Kalabalık arkadaş ortamlarımız var zaman zaman oturuyoruz öyle ortamlarda da sıfır ilgi bana herhangi bir arkadaşıymışım gibi davranıyor. Panik hastası olduğunu söylemiştim ya sürekli bunu da one sürüyor durumla alakalı. İlaç kullanıyor 7 yıldır böyle olmasında etkisi var mı bilmiyorum ama inanılmaz rahat gamsız birisi. Bazı zamanlar çok bunalıyorum canıma tak ediyor. Kendimi koskocaman bir evde yapayalnız hissediyorum.
Ailemle aynı şehirde yaşıyorum zaman zaman onlarla görüşüyorum ama sıkıntılarımdan onlara asla bahsetmem beni anlayacaklarını da zannetmiyorum. Kocam çalışıyor mu çalışıyor eve ekmek getiriyor mu getiriyor bana şiddet uyguluyor mu hayır. Aileme göre her şey mükemmel demek. Ben öyle düşünmüyorum ama. 1 yıllık evliyiz cinsellikte de inanılmaz isteksiz kendisi. Çok nadir ilişkiye giriyoruz haftada bir bazen 2 haftada bir çünkü istemiyor hissediyorum. Ben de o istemediği için istemiyorum sinirlerim bozuluyor. Bu konuyu da defalarca konuştuk kullandığı ilaçlarla alakalı olabileceğini söyledi durumunun çünkü bildiğim kadarıyla yeni evli bir çift için bu durum normal değil. Doktora gideceğini söyledi ama tamamen beni geçiştirmek için. Asla hiçbir icraat yok benimle alakalı. Ben susan birisi değilim her şeyi apaçık konuşurum konuşarak çözmeye çalışırım ama karşımda resmen bir duvar var ve ben tosluyorum her seferinde. Aldatma vs gibi bi durum söz konusu değil her şeyini bilirim telefonunu çok rahat elime alırım çok şeffaf o konuda ama böyle genel olarak hayattan bezmiş bir hali var ve bu da benim enerjimi aşagı çekiyor resmen. Cinsellik konusunda bu kadar isteksiz oluşu da benim çok kafama takılıyor açıkçası çok bakımlı biriyim her gün duş alırım her gün saçlarımı yaparım markete dahi bakımlı giden cinstenim. Çevrem tarafından da beğenilen biriyim ama sorun tam olarak ne asla çözemiyorum. Kendimi suanda çıkmazda hissediyorum. Belki buraya yazmak dertleşmek iyi gelir diye açtım bu başlığı çünkü çevremde kimseye bahsedemiyorum.
Keşke evlenmeden önce bu durumu farketseydiniz, görücü usulü mu evlendiniz
 
Kendine istediklerini yapacagin bir grup bul. O istemiyor diye hayatini kisitlama. Hayatina aynen devam et. Zorlama da yapma. Zamana birak ve Zaman ne getiriyor, tekrar herseyi gozden gecirirsin
 
Evli misiniz bilmiyorum ama sevgililik ve evlilik çok farklı sevgiliyken bir çok şeyi farketmek mümkün mü sizce? Mutluydum o zaman her şey güzel gidiyordu ve farketmemistim bazı şeyleri, tabii ki başbaşa da görüşüyorduk ama aynı evin içinde yaşama deneyimimiz olmamıştı. suanda beni rahatsız eden şeylerin farkında olsaydım sizce bu yazıyı yazmakla uğraşıyor olur muydum?
Evliyim, esinizle bu kadar uyumsuz oldugunuzu anlamak icin ayni evde yasamaniza gerek yok.
 
Şimdi ilişkilerin ilk zamanları harikadır. Dümdüz duvara aşık olsanız yine size heyecan verir tutku dolu olursunuz ama sevgi azaldıkça o eksiği başka şeylerle örtmeye çalışır insanlar. Siz o eksileri kapatacak bir şey, sizi tekrar alevlendirecek bir sebep bulamıyorsunuz bu adamda, sevginizin azaldığını veya bittiğini düşünüyorum
 
Merhaba arkadaşlar, mutsuzum. Geçtiğimiz eylülde evlendik. Öncesinde 2 yıl falan süren sevgililik sürecimiz oldu. Eşim panik atak hastası ama konumuzun bununla alakası yok. Evlilikten olan beklentimi karşılamıyor maalesef ve ben çok mutsuz çok yalnız hissediyorum kendimi. Ben çok hareketli çok aktif bir insanım çocukla çocuk olan büyükle büyük olan bir yapıya sahibim her şeye ayak uydururum. Ama eşim dümdüz biri durağan ve ben bu durumdan cok sıkılıyorum. Aktif bir çalışma hayatı yok yorulmuyor, ama sürekli hasta sürekli yatmak istiyor. Ben de tam tersiyim. Birbirimize ayak uyduramiyoruz. Tüm bunların dışında gerçekten iyi birisi ne istersem yapar ama benim istemem gerekiyor. Yönetmem gerekiyor surekli kontrol etmem gerekiyor onun hayatını bundan da bir süre sonra cok sıkıldığımı farketttim. İlgisiz birisi dolayısıyla sürekli bir şeyler için ittirmem gerekiyor onu. Ben söylemeden bana bir kere bile bir şey yapmışlığı yok. Ben söyledikten sonrada pek bir anlamı olmuyor zaten. Ben düşünülmek onemsilmek istiyorum ama asla yok. Eve gelir koltuğa uzanır sabahtan akşama kadar telefona bakar. Ben de yanında mal gibi otururum tabiri caizse. Asla uzun uzun konuşamıyoruz. Kalabalık arkadaş ortamlarımız var zaman zaman oturuyoruz öyle ortamlarda da sıfır ilgi bana herhangi bir arkadaşıymışım gibi davranıyor. Panik hastası olduğunu söylemiştim ya sürekli bunu da one sürüyor durumla alakalı. İlaç kullanıyor 7 yıldır böyle olmasında etkisi var mı bilmiyorum ama inanılmaz rahat gamsız birisi. Bazı zamanlar çok bunalıyorum canıma tak ediyor. Kendimi koskocaman bir evde yapayalnız hissediyorum.
Ailemle aynı şehirde yaşıyorum zaman zaman onlarla görüşüyorum ama sıkıntılarımdan onlara asla bahsetmem beni anlayacaklarını da zannetmiyorum. Kocam çalışıyor mu çalışıyor eve ekmek getiriyor mu getiriyor bana şiddet uyguluyor mu hayır. Aileme göre her şey mükemmel demek. Ben öyle düşünmüyorum ama. 1 yıllık evliyiz cinsellikte de inanılmaz isteksiz kendisi. Çok nadir ilişkiye giriyoruz haftada bir bazen 2 haftada bir çünkü istemiyor hissediyorum. Ben de o istemediği için istemiyorum sinirlerim bozuluyor. Bu konuyu da defalarca konuştuk kullandığı ilaçlarla alakalı olabileceğini söyledi durumunun çünkü bildiğim kadarıyla yeni evli bir çift için bu durum normal değil. Doktora gideceğini söyledi ama tamamen beni geçiştirmek için. Asla hiçbir icraat yok benimle alakalı. Ben susan birisi değilim her şeyi apaçık konuşurum konuşarak çözmeye çalışırım ama karşımda resmen bir duvar var ve ben tosluyorum her seferinde. Aldatma vs gibi bi durum söz konusu değil her şeyini bilirim telefonunu çok rahat elime alırım çok şeffaf o konuda ama böyle genel olarak hayattan bezmiş bir hali var ve bu da benim enerjimi aşagı çekiyor resmen. Cinsellik konusunda bu kadar isteksiz oluşu da benim çok kafama takılıyor açıkçası çok bakımlı biriyim her gün duş alırım her gün saçlarımı yaparım markete dahi bakımlı giden cinstenim. Çevrem tarafından da beğenilen biriyim ama sorun tam olarak ne asla çözemiyorum. Kendimi suanda çıkmazda hissediyorum. Belki buraya yazmak dertleşmek iyi gelir diye açtım bu başlığı çünkü çevremde kimseye bahsedemiyorum.
Yedi yıldır ilaç kullandığından bahsetmissiniz. Benim annemde panik atak hastası bes yıldır ilaç kullanıyor. İlaç kullanmaya başladığından beri o kadar gamsız, dünya yansa içimde yorganım yok tarzında düşünen bi insan oldu . Sizin söylediklerinizin aynısı. Asla kendisi düşünüp bisey yapmaz bu herhangi bi konuda yani .
Bence ilaçlar eşinizin böyle olmasını çok fazla tetikliyor olabilir
 
Panik atak ağır bir hastalık ve en başından beri biliyormuşsun. Ben de atlattım ordan biliyorum. Adam değişmemiş aslında. Sadece sen kabul ettiğin durumu aynı eve girince kabullenememişsin.
Ben ağır evlilik travması yaşadığım için bunlar boşanılacak şeyler gibime gelmedi.
Terapi alın birlikte belki orta noktada buluşursunuz. Zaten uyumlu biriymiş eşin teklif et terapiyi
 
Back
X