Yaklaşık olarak seninle aynı sorunları yaşıyoruz, bende 1,5 yıllık evliyim birbirimizi çok seviyoruz yada seviyordu..
Onun ailesinin karşı çıkmasına rağmen zar zor evlendik düğünümüzü yaptik eşyalarımızı aldık.
Onu o kadar çok seviyordum ki herşeyi göze almıştım.Fakat aynı evin içinde yaşamaya başlayınca birbirimizin değerini unuttuk.Ne o benimle ne de ben onunla ilgilendim.O hep futbolla ben hep ailemle geçirdim.O ailesiyle ki ailesi hiçbir zaman beni istemedi abisinin nişanından bile haberim olmadı eşim benden habersiz o nişana gitmişti.
Bu ve benzeri sebeplerden hep kavga ettik zaten benim yapım agresif..
En son yine birgun evde sıkıldığım için kavga ettik ve aileme götürüp onu boşanmak istiyorum dedim, eşim yol boyunca beni ikna etmeye çalıştı fakat ben ısrar ediyorum.Annemlerde konuyu açtım o yine beni ikna etmeye çalışyor ben ona bir ders vermek isterken o bana bir ders verdi. Evet biz boşanmak istiyoruz dedi.
Ertesi gun eve gittiğimde butun eşyalarını almıştı nasıl birşeydi bu..
Bende bir annemlerde bir evimde kaldım.
daha sonra onu aradım gel konuşalım evlilik için dedim geldi ve eşimi inanın tanıyamadım, kararlıydı ayrılacaktı. Resmen yalvardım hayır dedi beni herkese küçük düşürdün dedi, aradan 1 hafta geçti o beni çağırdı bende annemlerde kaldığım için gelemem dedim.Sabah olunca mahkemeye gidiyor ve boşanma dilekçesini veriyor. Konuştuğumuzda bu en hayırlısı diyor ileride daha da kötü olabilirdi en azından çocuk yok diyor, beni hiç mi sevmediğini soruyorum evliliğimizi tekrar gözden geçirelim diyorum asla diyor...Erkeklik gururuda diyebilirsin diyor..
Peki tamam o zaman dedim ve kapattım telefonu..
Bende senin gibi yıkıldım hemde güvendiğim insana neden yıkıldım doğalgazı kapattrımış kendi üzerine olduğu için bu nasıl erkeklik bu nasıl gurur diyorum bir insan eşim dediği seviyorum dediği bir insana bunları yapabilir mi diyorum..Yapıyorlar..
Ne yapacaksın hiçbişey zamana bırakacaksın sende benim gibi arkadaşlarınla ailenle zaman geçireceksin hayatın hala devam ettiğini unutmayacaksın belki bu senin için bir başlangıç olacak bunu düşüneceksin..
Zor bende yaşıyorum içimden neler geçiyor kimse bilemez ama yapacak başka bişeyimiz yok..
Allah'a bol bol dua et, hayırlısı ne ise o olsun..
Sabret..