- 24 Temmuz 2010
- 870
- 86
- 73
Kızlar,
Son günlerde bu çok gözüme batmaya başladı. Uzun süredir görüşmediğim arkadaşlarımla görüşüyorum diyelim, önceden olsa saatler su gibi akardı zaman yetmezdi. Şimdi iki üç konuşuluyor herkes eline cep telefonunu alıyor, garsona wi-fi şifresi soruluyor ve herkes facebook, twiter dalıp gidiyor. Ben hiç sevmem öyle şeyleri seyrediyorum biraz sonra sıkılmaya başlıyorum. Bazen uyarıyorum kırk yılın başı buluşuyoruz bırakın şu telefonları diye. Beş dakika bırakılıyor sonra yine devam!
Geçenlerde bir kafeye gittik yanımıza iki genç çocuk oturdu. Birer kahve söylediler biri kulaklığını taktı öbürü oyun oynamaya başladı tam bir saat bir kelime etmeden oturdular kahvelerini içtiler ve kalktılar. Hani bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardı? Bundan bir tek ben mi rahatsız oluyorum?
Küçücük çocukları görüyorum. Önceden bizler bir yere giderken annemiz kırk kere tembihlerdi aman gürültü yapmayın diye çünkü üç çocuk bir araya geldik mi yıkardık evi de kurtulamayıp sokağa gönderirlerdi. Şimdi çocukların ellerine tabletler, cep telefonları veriliyor, çıt çıkarmayan nefes alan cesetlere dönüyorlar. Soruyorsun ne içersin diye gözlerini bile ayırmıyor baktığı ekrandan.
Ben kafayı yemek üzereyim siz bundan rahatsız olmuyor musunuz?
Son günlerde bu çok gözüme batmaya başladı. Uzun süredir görüşmediğim arkadaşlarımla görüşüyorum diyelim, önceden olsa saatler su gibi akardı zaman yetmezdi. Şimdi iki üç konuşuluyor herkes eline cep telefonunu alıyor, garsona wi-fi şifresi soruluyor ve herkes facebook, twiter dalıp gidiyor. Ben hiç sevmem öyle şeyleri seyrediyorum biraz sonra sıkılmaya başlıyorum. Bazen uyarıyorum kırk yılın başı buluşuyoruz bırakın şu telefonları diye. Beş dakika bırakılıyor sonra yine devam!
Geçenlerde bir kafeye gittik yanımıza iki genç çocuk oturdu. Birer kahve söylediler biri kulaklığını taktı öbürü oyun oynamaya başladı tam bir saat bir kelime etmeden oturdular kahvelerini içtiler ve kalktılar. Hani bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardı? Bundan bir tek ben mi rahatsız oluyorum?
Küçücük çocukları görüyorum. Önceden bizler bir yere giderken annemiz kırk kere tembihlerdi aman gürültü yapmayın diye çünkü üç çocuk bir araya geldik mi yıkardık evi de kurtulamayıp sokağa gönderirlerdi. Şimdi çocukların ellerine tabletler, cep telefonları veriliyor, çıt çıkarmayan nefes alan cesetlere dönüyorlar. Soruyorsun ne içersin diye gözlerini bile ayırmıyor baktığı ekrandan.
Ben kafayı yemek üzereyim siz bundan rahatsız olmuyor musunuz?
bu durum benide çok rahatsız ediyodu.heşeki eşim son model akıllı telefonunu aldıgında bi idiota dönüşmüştü.sonra bi kural koyduk.ewe girer girmez telefonları gardropta anahtarlığa bırakıyoruz.we yatana kadarda almıyoruz böylece beraber yemek yiyoruz beraber film izliyoruz çok şükür. Arkadaşlarımdada war böyle bi kaç telefon takıntılı hatun. Açıkçası çok fzla görüşmüyorum masada beni benmle başbaşa bırakan dosta ihtiyacm yok
sosyallik öyle olmuyor iki kelam iki muhabbet nerede kaldı o sohbetlerimiz gerçekten önemseyerek konuştuğumuz insanlar
ya ergenler herkes her anını çekmek zorunda mı vallahi lavaboda bile kendini etiketler bu insanlar bir zaman sonra göreceğim diye korkuyorum
