Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Bu durumun çirkin, güzel, meslek sahibi olup olmamak ya da ah almakla alakalı olduğunu düşünmüyorum. Bazı insanlar asla evlilik, ilişki insanı değildir sadık değildir ama onlara ne kısmetler çıkar o yüzden ben düşünmüyorum olursa olur olmazsa olmaz diyorum evlilik şakaya gelmiyor çünkü.
lutfen karamsar olmayın, inanin herkes yaşamadığı hayatın heveslisi oluyor. Her evlilik guzel degil herkes işi hemen bulmuyor kısacası şuan mevcut hayatinizi yasamak icin cok sey vermek isteyen iş güç sahibi de evli de nice kadın var. O iki yaşlı kafadar ile eglenceli guzel zamanlar gecirin 
birgun onlar gitse bile guzel hatiralari bir omur ayakta tutuyor merak etmeyin.
