Biraz dertleşme. Yalnızlık çekmem, boşluk.

bende seninle aynı durumdayım malesef bir çözüm bulamıyorum 😢
di mi ya :( Aslında bunlarla baş edevilmek için ruh sağlığımızın çok iyi olması lazım. Ama her şey tıkandığı için ruh sağlığımız da tıkanıyor maalesef. Psikiyatrden randevu aldım. Bir gideyim bakalım. O da çözüm mü bilmiyorum. En azından sakin kalırım.
 
Geçirdiğiniz ameliyat basit olsa da bulunduğu bölge gereği ağrı acı yapmaya çok müsait. O yüzden kendinize yüklenmeyin ameliyat sonrası ızdırap içinde olmanız üzücü .
Ağrılar insanın psikolojisini çok bozar . Sabırlı olun daha güzel günleriniz de olacak .
 
İnsan bazen gerçekten kendini mutsuz çaresiz güçsüz hissedebiliyor. Siz de böyle bir dönemden geçiyorsunuz sanırım. Yalnızlık zor evet işsizlik de öyle. Umarım gönlünüzce bir işiniz ve hayat arkadasınız olur. Evlilik kısmet işi, bazen ne kadar istersen iste olmuyor hep bir engel cıkıyor. Kendinizi olumsuzluklara kaptırıp yormamaya çalısın. Unutmayın her halimiz geçici. Bugünleri asla aramayacağınız cok cok güzel günler yaşamanızı diliyorum🌸
 
di mi ya :KK43: Aslında bunlarla baş edevilmek için ruh sağlığımızın çok iyi olması lazım. Ama her şey tıkandığı için ruh sağlığımız da tıkanıyor maalesef. Psikiyatrden randevu aldım. Bir gideyim bakalım. O da çözüm mü bilmiyorum. En azından sakin kalırım.
bende denemiştim onu ama artık devam etmiyorum malesef bu durumlar düzelmeden o da çözüm olmuyor
 
Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Çoğu kişi bence bu süreçlerden geçiyor.Allah sizi de ferahlığı çıkarır inşallah.
Bende öyleydim artık evlilik olmayacak galiba diyordum.o kadar çok adamla evlilik amaciyla tanistirildim ki.hepsi de bana uymayan tiplerdi.ben begenmeZ anlasamazdim. Sonra annem haberini alırdı evlenmiş. Sen beğenmiyorsun ama bu adamlar evleniyor diye 😂😂 sonra ben saldım kendimi nasıl olsa olmuyor bari gönül eğlendiriyim dedim.olmaz dediğim insanla oldu.esimle tanıştım nasıl olsa bu da olmaz dedim ama şükür beş yıl oldu hayatımda.bazen de kovalamayip Allah a bırakmak gerekiyor sanki.
 
di mi ya :KK43: Aslında bunlarla baş edevilmek için ruh sağlığımızın çok iyi olması lazım. Ama her şey tıkandığı için ruh sağlığımız da tıkanıyor maalesef. Psikiyatrden randevu aldım. Bir gideyim bakalım. O da çözüm mü bilmiyorum. En azından sakin kalırım.
Psikiyatr a neden gidiyorsun ki, özellikle devlet ise seni dinlemeyecek terapi yapmayacak. Sikintini sorup ilaç verecek. Misal , uyku bozuklugum var. Ve ya carpintim var vs gibi . Terapiye yönlendirilen hasta çok az .
 
Psikiyatr a neden gidiyorsun ki, özellikle devlet ise seni dinlemeyecek terapi yapmayacak. Sikintini sorup ilaç verecek. Misal , uyku bozuklugum var. Ve ya carpintim var vs gibi . Terapiye yönlendirilen hasta çok az .
annem ısrar etti diye gideceğim yoksa biliyorum. Neyse bir iki gideyim de sonra belki devam etmem
 
Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Sizinle aynı dertteyim tek farkım benim işim var yeterli mi tabiki hayır.Cunku bulundugum ilde ne arkadaş nede sevgili adına birşey var.Bazen sıkıntıdan ağladım zamanlar oluyor.Ama neticede inanan insanlarıZ ve bu dünyaya zevki sefa yaşamaya gelmedik.Sabredelim ve nimetlere şükredelim.Zira dünya eglenceden ibaret bir yer değil.
 
Sizinle aynı dertteyim tek farkım benim işim var yeterli mi tabiki hayır.Cunku bulundugum ilde ne arkadaş nede sevgili adına birşey var.Bazen sıkıntıdan ağladım zamanlar oluyor.Ama neticede inanan insanlarıZ ve bu dünyaya zevki sefa yaşamaya gelmedik.Sabredelim ve nimetlere şükredelim.Zira dünya eglenceden ibaret bir yer değil.
aynen öyle. Kendini bir yere koyamama durumum var. Bu da beni çok üzüyor maalesef
 
Çoğu kişi bence bu süreçlerden geçiyor.Allah sizi de ferahlığı çıkarır inşallah.
Bende öyleydim artık evlilik olmayacak galiba diyordum.o kadar çok adamla evlilik amaciyla tanistirildim ki.hepsi de bana uymayan tiplerdi.ben begenmeZ anlasamazdim. Sonra annem haberini alırdı evlenmiş. Sen beğenmiyorsun ama bu adamlar evleniyor diye 😂😂 sonra ben saldım kendimi nasıl olsa olmuyor bari gönül eğlendiriyim dedim.olmaz dediğim insanla oldu.esimle tanıştım nasıl olsa bu da olmaz dedim ama şükür beş yıl oldu hayatımda.bazen de kovalamayip Allah a bırakmak gerekiyor sanki.
yorumunuz için çok teşekkür ederim sağ olun :)
 
aynen öyle. Kendini bir yere koyamama durumum var. Bu da beni çok üzüyor maalesef
Haklısınız,iş yok eş yok insanların yaşın geldiği için belli beklentileri var.Ama herkesin takvimi aynı olmak zorunda değil.Ben mesela evlenmezsem diyorum fakir cocuklari okuturum belki bu sayede Allah'ın rızasını kazanırım.Neticede tek geldik tek gideceğiz.
 
Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Ailenin yanında olması büyük şans, seni koşulsuz seven tek onlar.. Evlilik, iş konularına takılı kalma gerçekten dualar bu süreçte insanın en büyük yardımcısı.

Ben de hayatımın çok yolunda gitmeyen bir dönemindeyim, ama hayatımda olanlara odaklanıp şükrediyorum.

Söylediğimi yanlıs anlama ama mesela kuran ın tefsirini okuyup anlamaya calısabilirsin, bazı kişisel gelisim kitapları var ruh halini dengelemen için, psikologa gidemeyebilirsin ama farklı videolar dinle youtube'dan, evde pilatese başlayabilirsin rahatsızlığını etkilemeyecek sekilde, annenle yürüyüşe çıkabilirsin, herşey bir şekilde olacağına varıyor, sen hayatında müdahale edebildiğin küçük alanlarla başla gelişmeye yaptıkça kendine güvenin gelecek. :KK66:
 
Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Yanliz geldik yanliz gidiyoruz _ onca dostum sevgilim ben yine benimleyim mi soyler oldum uzun zamandır ins is bulunur hersey gönlünce olur ama ülkenin su ekonomik durumunda is biraz zorlaştı evlilikte tamamen kısmet olur insAllah
 
Merhaba hanımlar. Bu konum biraz iç dökme olacak. Çok bunaldığım bir dönemdeyim. 28 yaşındayım, bekarım. Ailemle yaşıyorum. İki yıldır işsizim. Nereye gitsem olmadı işe almadılar. Çok basit bir işte bile tecrübe-referans isteniyor. Muhasebe kursuna gittim. Bir işe yaramadı. Sıcağı sıcağına iş bulamayınca öğrendiklerimi de unuttum maalesef.
Evleneyim diyorum, yaşım geldi. Yaşıtlarım gibi çoluk çocuğa karışayım diyorum. Ortada talibin talibi bile yok. Ayrıca evlilik çok basit bir şey değil sorumluluk istiyor. Sırf evlenmek için de evlenilmez. Bunun da farkındayım.
Uzun zamandır makat yırtığı ve makat darlığı sıkıntım vardı. Yaklaşık on gün önce ikinci ameliyatı oldum. Ama hala ağrılarım geçmedi. Aylarca bu ızdırabı çekmenin, ameliyattan sonra hala acımın olması hayattan bezdirdi beni. Bazen birinin mi canının yaktım, beddua mı aldım diyorum. Çok basit gibi görünen bir ameliyatta bu kadar ızdırap çekmem bir şeylerin göstergesi gibi. (Yanlış anlamayın ne ağır ameliyatlar var, bu operasyon daha önemsiz gibi)
Bu gün annem babam ve ben alışveriş merkezine gittik. Suratlarına şöyle bir baktım. Yorgunlar. Yaşlanmışlar. Artık benimle uğraşacak enerjileri yok. Kendi dertleri kendilerine yetiyor zaten. Ruhum daraldı. Yaşlanmış bir anne baba. Koca kadın olmuş ama kendine yer bulamamış ben. Onlar ölünce ne olacağım ben?
Bu aralar herkesle kavga eder, herkesle problemim varmış gibi hissediyorum kendimi. Öyle biri de değilim aslında. Kısa ve öz yazmaya çalıştım. Hatalarım varsa affola. Biraz daraldım, buraya yazmak istedim. Teşekkür ederim <3
Geçmiş olsun, Allah şifa versin.
Odak noktanı olmayana değil, var olana çevirirsen daha mutlu hissedersin. Misal anne-baban yaşlı bile olsa yanında ve birlikte yaşıyorsunuz, iş bulana kadar bu süreyi verimli kullanırsan hem ilerisi için birçok hatırlayacağın anın olur hem de paylaşım yaptıkça iyi hissedersiniz tüm aile. Bunun dışında kendi gelişiminize yatırım yapın bu da ileride hem işinize yarar hem de şuan bu bunalmışlığınızdan kurtarır.
Allah gönlünüze ferahlık, işlerinize kolaylık versin.
 
Sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynılarını yaşadım. Bence geçici olarak bir işe girin para kazanın yabancı dil ve muhasebe konusunda kendinize yatırım yapın. Belki ileride fikrinizi değiştirip farklı bir mesleğe de yonelebilirsiniz.

Marketlere başvuru yapın, part time işlere de bakabilirsiniz.

Ben şuan kasiyerlik yapıyorum çok yorucu ve yıpratıcı bir iş. Bu işten kurtulabilmek ve hayatta daha başarılı bir konumda olmak için kendime bir meslek seçtim, onun için çalışmalara başlayacağım. Tabii ki önümde uzun bir süreç var...
 
Back
X