- Konu Sahibi Herdaimgunes
- #1
Sağlık çalışanıyım ücretsiz iki yıllık iznim bitti işe geri döndüm bu hafta ama çok zorlanıyorum hem ortamdan uzak kaldım herşey ve herkes değişmiş hemde pandemi dolayısıyla iş yükü arşa çıkmış. Herkes bir işi diğerinin üstüne atıp kaçma derdinde. Covitli hasta alıyoruz henüz aşımı da olmadım olmaya korkuyorum yan etkilerinden. Diyeceksiniz ki virüsün kendisinden korkmuyor musun? Korkuyorum hemde çok. Oğlumu anneme bıraktım onlarada virüs taşımayayım diye. Oğlumun bağışık sorunu var annem kronik hasta. Bu zamana kadar çok dikkat ettik çok korunduk ama şimdi göbeğindeyim. İşten ayrılmam söz konusu bile değil. Evimiz yok borçlarımız var. Bir şekilde iki sene idare ettik ama ömür boyu yettiremeyiz kiraya sürekli zam geliyor herşey pahalanıyor. Keşke anneler istediği kadar ücretsiz hakkını kullanabilseydi hiç değilse virüs bitene kadar. Bu arada bende kronik hastayım. Çin aşısı şuan yok alman aşısı da kronik hastalarda daha çok yan etki yaptığı için çekiniyorum.
iş yerinde herkesin siniri bozuk kimsenin yüzü gülmüyor öğrenmek istediğim birşeyi binbir nazla öğretiyorlar. Diyeceksiniz ki mecbur mu? Evet söz konusu insan hayatıysa yeni olan birşeyi diğeri yeni gelene anlatmalı. Ama maalesef pandemiden dolayı herşey batık halde doktorlar bile covid odalarına girmemk istemiyor. Ne olacak nasıl olacak diye düşünmekten ağlamaktan gözlerim şişti bir haftada üç kilo vermişim. Ne hayallerle ne emeklerle okudum. Emeğinin karşılığı bile yok. Nerde o sağlıkçılar iki üç maaş alıyor diyenler…
velhasıl kendimi bir kafeste çırpınıypr gibi hissediyorum istifa etsem (ki oda yasak) tekrar atanmam çok zor çünkü hemşirelik okulındqn daha yüksek bir okul daha okuduğım için kamu kurumunda artk hemşire kadrosundan atanamıyorum zaten puanlarda çok yüksek.
benim derdimin çözümü yok öyle içimi dökmek istedim. Mutsuzum sanki hiçbişey eskisi gibi güzel heyecanlı olamayacakmış gibi… oğlumu çok özledim
iş yerinde herkesin siniri bozuk kimsenin yüzü gülmüyor öğrenmek istediğim birşeyi binbir nazla öğretiyorlar. Diyeceksiniz ki mecbur mu? Evet söz konusu insan hayatıysa yeni olan birşeyi diğeri yeni gelene anlatmalı. Ama maalesef pandemiden dolayı herşey batık halde doktorlar bile covid odalarına girmemk istemiyor. Ne olacak nasıl olacak diye düşünmekten ağlamaktan gözlerim şişti bir haftada üç kilo vermişim. Ne hayallerle ne emeklerle okudum. Emeğinin karşılığı bile yok. Nerde o sağlıkçılar iki üç maaş alıyor diyenler…
velhasıl kendimi bir kafeste çırpınıypr gibi hissediyorum istifa etsem (ki oda yasak) tekrar atanmam çok zor çünkü hemşirelik okulındqn daha yüksek bir okul daha okuduğım için kamu kurumunda artk hemşire kadrosundan atanamıyorum zaten puanlarda çok yüksek.
benim derdimin çözümü yok öyle içimi dökmek istedim. Mutsuzum sanki hiçbişey eskisi gibi güzel heyecanlı olamayacakmış gibi… oğlumu çok özledim