• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Biraz iç döküş…

Herdaimgunes

Guru
Kayıtlı Üye
18 Mayıs 2011
682
263
303
İstanbul
Sağlık çalışanıyım ücretsiz iki yıllık iznim bitti işe geri döndüm bu hafta ama çok zorlanıyorum hem ortamdan uzak kaldım herşey ve herkes değişmiş hemde pandemi dolayısıyla iş yükü arşa çıkmış. Herkes bir işi diğerinin üstüne atıp kaçma derdinde. Covitli hasta alıyoruz henüz aşımı da olmadım olmaya korkuyorum yan etkilerinden. Diyeceksiniz ki virüsün kendisinden korkmuyor musun? Korkuyorum hemde çok. Oğlumu anneme bıraktım onlarada virüs taşımayayım diye. Oğlumun bağışık sorunu var annem kronik hasta. Bu zamana kadar çok dikkat ettik çok korunduk ama şimdi göbeğindeyim. İşten ayrılmam söz konusu bile değil. Evimiz yok borçlarımız var. Bir şekilde iki sene idare ettik ama ömür boyu yettiremeyiz kiraya sürekli zam geliyor herşey pahalanıyor. Keşke anneler istediği kadar ücretsiz hakkını kullanabilseydi hiç değilse virüs bitene kadar. Bu arada bende kronik hastayım. Çin aşısı şuan yok alman aşısı da kronik hastalarda daha çok yan etki yaptığı için çekiniyorum.

iş yerinde herkesin siniri bozuk kimsenin yüzü gülmüyor öğrenmek istediğim birşeyi binbir nazla öğretiyorlar. Diyeceksiniz ki mecbur mu? Evet söz konusu insan hayatıysa yeni olan birşeyi diğeri yeni gelene anlatmalı. Ama maalesef pandemiden dolayı herşey batık halde doktorlar bile covid odalarına girmemk istemiyor. Ne olacak nasıl olacak diye düşünmekten ağlamaktan gözlerim şişti bir haftada üç kilo vermişim. Ne hayallerle ne emeklerle okudum. Emeğinin karşılığı bile yok. Nerde o sağlıkçılar iki üç maaş alıyor diyenler…

velhasıl kendimi bir kafeste çırpınıypr gibi hissediyorum istifa etsem (ki oda yasak) tekrar atanmam çok zor çünkü hemşirelik okulındqn daha yüksek bir okul daha okuduğım için kamu kurumunda artk hemşire kadrosundan atanamıyorum zaten puanlarda çok yüksek.
benim derdimin çözümü yok öyle içimi dökmek istedim. Mutsuzum sanki hiçbişey eskisi gibi güzel heyecanlı olamayacakmış gibi… oğlumu çok özledim
 
Siz bilmediğiniz yeni bir şeyi öğrenmek için yardim beklerken yüzleri asik çalışkanların derken
Ordaki hastalar maalesef hic bir şey bilmiyor ve sizden bir şeyler bekliyor sizin yardımınıza muhtaclar
Anlıyorum covitliler zor ama maalesef sizin gibi bir sürü sağlık çalışanı var bir cana faydada olmak kadar mutluluk veren bir şey olamaz eğer ben girmek.istemiyorum derseniz diğer arkadaşlar da derse hastalar ne olucak
Zor zamanlar yaşıyoruz inşallah geçsin gitsin ama sizin mesleginiz de bu bunu yapmak durumundasınız
 
Özgüven sorununuz mu var acaba? Yapamam,beceremem gibi. Hani siz yokken herşey dğeişmiş dediniz ya. Yoksa izin dönüşü adapte olamama gibi bir sorun mu? Öyle ise 1-2 haftaya alışırsınız diycem ama istifadan bahsediyorsunuz.
 
Özgüven sorununuz mu var acaba? Yapamam,beceremem gibi. Hani siz yokken herşey dğeişmiş dediniz ya. Yoksa izin dönüşü adapte olamama gibi bir sorun mu? Öyle ise 1-2 haftaya alışırsınız diycem ama istifadan bahsediyorsunuz.
Burada özgüven sorunu değil canı burnuna tak etmis, belki evladını doğru düzgün göremeyen bir anne, ve doğrusu primleri bile ödenmemis emekci saglıkcılardan bahsediyoruz sahsen ben olsam bu sürecte calısmazdım
 
Burada özgüven sorunu değil canı burnuna tak etmis, belki evladını doğru düzgün göremeyen bir anne, ve doğrusu primleri bile ödenmemis emekci saglıkcılardan bahsediyoruz sahsen ben olsam bu sürecte calısmazdım
Arkadaşım izni yeni bitmiş ve bir haftadır göreve başlamış
2 yıl sonra yeniden ise başlamakta belki odaklanma problemi yaşadı iki yılda bir sürü şey değişti zaten covit belası dünyanın dengesini bozdu
Çalışma şartları primler tabiki olmalı ama ben covitlierin odasına giremem yapamam bilmiyorum aşı olmam gibi gibi şeylerde doğru değil ha aşı kendi secimi ama oraya kimse.keyfinden covit olup gitmiyor o hastalarda bakıma muhtaç
 
Siz bilmediğiniz yeni bir şeyi öğrenmek için yardim beklerken yüzleri asik çalışkanların derken
Ordaki hastalar maalesef hic bir şey bilmiyor ve sizden bir şeyler bekliyor sizin yardımınıza muhtaclar
Anlıyorum covitliler zor ama maalesef sizin gibi bir sürü sağlık çalışanı var bir cana faydada olmak kadar mutluluk veren bir şey olamaz eğer ben girmek.istemiyorum derseniz diğer arkadaşlar da derse hastalar ne olucak
Zor zamanlar yaşıyoruz inşallah geçsin gitsin ama sizin mesleginiz de bu bunu yapmak durumundasınız
Ben girmek istemiyorum diye bir cümle kullanmadım yalnız
 
Burada özgüven sorunu değil canı burnuna tak etmis, belki evladını doğru düzgün göremeyen bir anne, ve doğrusu primleri bile ödenmemis emekci saglıkcılardan bahsediyoruz sahsen ben olsam bu sürecte calısmazdım
Çalışmama gibi şansım yok maalesef zaten kovid yüzünden ücretsiz kullandım çok zorlandk
 
Arkadaşım izni yeni bitmiş ve bir haftadır göreve başlamış
2 yıl sonra yeniden ise başlamakta belki odaklanma problemi yaşadı iki yılda bir sürü şey değişti zaten covit belası dünyanın dengesini bozdu
Çalışma şartları primler tabiki olmalı ama ben covitlierin odasına giremem yapamam bilmiyorum aşı olmam gibi gibi şeylerde doğru değil ha aşı kendi secimi ama oraya kimse.keyfinden covit olup gitmiyor o hastalarda bakıma muhtaç
Yanlış okumuşsunuz konuyu hasta bakmam bilmiyorum gibi şeyler yazmadım oraya ben. Aksine öğrenmek yapmak istiyorum onlar öğretmek istemiyor
 
Ben girmek istemiyorum diye bir cümle kullanmadım yalnız
Covit odalarına doktorlar bile.girmek istemiyor nasıl olucak diye ağladım yazmışsınız benden bundan dolayı dedim maalesef o hastaların sizlere.ihtiyaci var diye size.karsi sahsinizamkarsi değil genel.olarak dedim kardeşimin eşi demhemsire ve yoğun bakimda pandemi hastanesin de iki çocuğu var ne izin verdiler ne tayin neler yasadilar telefonda konusurken aglardin biliyorum durumu fakat maalesef ki böyle zor bir durum var
Inşallah geçer ve herkes eski duzenine döner
 
Yanlış okumuşsunuz konuyu hasta bakmam bilmiyorum gibi şeyler yazmadım oraya ben. Aksine öğrenmek yapmak istiyorum onlar öğretmek istemiyor
Bende hasta bakmasını bilmiyorsunuz demedim ki

Yukarda yazdım doktorlar bile odalra giremem diyor diye yazan sizsiniz buna istinaden yazdım
 
Son düzenleme:
Yani mesleğinizin doğasında var bu. Süreç gereği bi de ara verdiğiniz için zorlanıyorsunuz muhtemelen. Bi an önce siz de annenizde aşınızı olun. Bi sağlık çalışanının aşı olmayı ihmal ediyor olması akıl tutulması geliyor bana. Kronik hasta olan çevremden bi çok kişi oldu biontech hiçbir sorun yaşamadılar. Olun aşınızı daha rahat olursunuz eminim.
 
Sağlık çalışanıyım ücretsiz iki yıllık iznim bitti işe geri döndüm bu hafta ama çok zorlanıyorum hem ortamdan uzak kaldım herşey ve herkes değişmiş hemde pandemi dolayısıyla iş yükü arşa çıkmış. Herkes bir işi diğerinin üstüne atıp kaçma derdinde. Covitli hasta alıyoruz henüz aşımı da olmadım olmaya korkuyorum yan etkilerinden. Diyeceksiniz ki virüsün kendisinden korkmuyor musun? Korkuyorum hemde çok. Oğlumu anneme bıraktım onlarada virüs taşımayayım diye. Oğlumun bağışık sorunu var annem kronik hasta. Bu zamana kadar çok dikkat ettik çok korunduk ama şimdi göbeğindeyim. İşten ayrılmam söz konusu bile değil. Evimiz yok borçlarımız var. Bir şekilde iki sene idare ettik ama ömür boyu yettiremeyiz kiraya sürekli zam geliyor herşey pahalanıyor. Keşke anneler istediği kadar ücretsiz hakkını kullanabilseydi hiç değilse virüs bitene kadar. Bu arada bende kronik hastayım. Çin aşısı şuan yok alman aşısı da kronik hastalarda daha çok yan etki yaptığı için çekiniyorum.

iş yerinde herkesin siniri bozuk kimsenin yüzü gülmüyor öğrenmek istediğim birşeyi binbir nazla öğretiyorlar. Diyeceksiniz ki mecbur mu? Evet söz konusu insan hayatıysa yeni olan birşeyi diğeri yeni gelene anlatmalı. Ama maalesef pandemiden dolayı herşey batık halde doktorlar bile covid odalarına girmemk istemiyor. Ne olacak nasıl olacak diye düşünmekten ağlamaktan gözlerim şişti bir haftada üç kilo vermişim. Ne hayallerle ne emeklerle okudum. Emeğinin karşılığı bile yok. Nerde o sağlıkçılar iki üç maaş alıyor diyenler…

velhasıl kendimi bir kafeste çırpınıypr gibi hissediyorum istifa etsem (ki oda yasak) tekrar atanmam çok zor çünkü hemşirelik okulındqn daha yüksek bir okul daha okuduğım için kamu kurumunda artk hemşire kadrosundan atanamıyorum zaten puanlarda çok yüksek.
benim derdimin çözümü yok öyle içimi dökmek istedim. Mutsuzum sanki hiçbişey eskisi gibi güzel heyecanlı olamayacakmış gibi… oğlumu çok özledim
Yukarda yazdığınız cümle için dedim
 
Pandeminin başında doktor olan kuzenimle konuşmuştum, çok stresliydi, yeni ve yoğun çalışma düzeni, virüsün bulaşma ihtimali vs.derken ciddi sıkıntı yaşamıştı birçok sağlık çalışanı gibi. Zamanla normale döndü bu yaşadıkları onlar için.
Sizde adaptasyon sorunu yaşıyorsunuz bence. Çocuğunuzdan ayrı olmanız derken fazla gelmiş hepsi. Alışırsınız bir süre sonra.

Aşı konusunda zaman kaybetmemeniz lazım özellikle bir sağlık çalışanı olarak orayı pek aklım almadı açıkçası.
 
Benim doktor arkadaşlarım hergün küfürlerle işe gidiyorlar. Aşırı bir yoğunlukları var, insanlıktan çıktılar. Ama gidiyorlar, yapacak birşey yok.

Milyonlarca insan mrna aşısı oluyor, kaçının başına birşey gelmiş. Bu kdr korkmaya ne lüzum var.

Sizin temel sorununuz uzun süre işten uzak kalınca, birden bire de bir yoğun tempoya girince sürece alışamamak herhalde. Hani stres olursunuz, nefret edersiniz de ağlayıp sızlamak niye.
 
Sağlık çalışanıyım ücretsiz iki yıllık iznim bitti işe geri döndüm bu hafta ama çok zorlanıyorum hem ortamdan uzak kaldım herşey ve herkes değişmiş hemde pandemi dolayısıyla iş yükü arşa çıkmış. Herkes bir işi diğerinin üstüne atıp kaçma derdinde. Covitli hasta alıyoruz henüz aşımı da olmadım olmaya korkuyorum yan etkilerinden. Diyeceksiniz ki virüsün kendisinden korkmuyor musun? Korkuyorum hemde çok. Oğlumu anneme bıraktım onlarada virüs taşımayayım diye. Oğlumun bağışık sorunu var annem kronik hasta. Bu zamana kadar çok dikkat ettik çok korunduk ama şimdi göbeğindeyim. İşten ayrılmam söz konusu bile değil. Evimiz yok borçlarımız var. Bir şekilde iki sene idare ettik ama ömür boyu yettiremeyiz kiraya sürekli zam geliyor herşey pahalanıyor. Keşke anneler istediği kadar ücretsiz hakkını kullanabilseydi hiç değilse virüs bitene kadar. Bu arada bende kronik hastayım. Çin aşısı şuan yok alman aşısı da kronik hastalarda daha çok yan etki yaptığı için çekiniyorum.

iş yerinde herkesin siniri bozuk kimsenin yüzü gülmüyor öğrenmek istediğim birşeyi binbir nazla öğretiyorlar. Diyeceksiniz ki mecbur mu? Evet söz konusu insan hayatıysa yeni olan birşeyi diğeri yeni gelene anlatmalı. Ama maalesef pandemiden dolayı herşey batık halde doktorlar bile covid odalarına girmemk istemiyor. Ne olacak nasıl olacak diye düşünmekten ağlamaktan gözlerim şişti bir haftada üç kilo vermişim. Ne hayallerle ne emeklerle okudum. Emeğinin karşılığı bile yok. Nerde o sağlıkçılar iki üç maaş alıyor diyenler…

velhasıl kendimi bir kafeste çırpınıypr gibi hissediyorum istifa etsem (ki oda yasak) tekrar atanmam çok zor çünkü hemşirelik okulındqn daha yüksek bir okul daha okuduğım için kamu kurumunda artk hemşire kadrosundan atanamıyorum zaten puanlarda çok yüksek.
benim derdimin çözümü yok öyle içimi dökmek istedim. Mutsuzum sanki hiçbişey eskisi gibi güzel heyecanlı olamayacakmış gibi… oğlumu çok özledim
bir sağlık çalışanı olarak insanlara yanlış mesajlar veriyorsunuz.bunu okuyan ve aşı olmaktan vazgeçenler olabilir.aşıların yan etkisi herhangi bir aşının yan etkisi gibi.sağlık çalışanları pandemi de en çok çalışan en çok fedakarlık eden grup.ama siz zaten pandeminin başından beri yokmuşsunuz izinliymişsiniz yeni başlamışsınız hele bir durun.her mesleği severek yapan insanlar yapmalı diyorum ve susuyorummm
 
Back
X