biraz morale ihtiyacım var

Canımsın içten güzel duyguların için çok teşekkür ederim arkadaşım.
Ben iyi olmaya çalışıyorum .Sanki değirmen taşında unufak ediliyormuşum gibi hissediyorum.Yüreğimde bir taş.Geceleri uyuyamıyorum.Annemden daha büyük bir derdim var.Annem iyiye doğru gidiyor çok şükür.Biyopsisi yapıldı bir aya sonuç çıkar dediler.Fizyoterapist ufak ufak hareket ettirmeye adım attırmaya çalışın dedi.Çok şükür canı yansada oturabiliyor az bir süre ,daha iyi olacak inşallah.

Küçüğüm yine hastalandı yoğun bakımda. 8 Martta akşam acile diye gittik kendimizi yoğun bakımda bulduk.

Nefes almakta zorlandığı için entübe ettiler.Makineyle nefes alıyor.Böyle bir ayı bulabilir dediler.Sonra tek başına nefes alabiliyormu diye makineden çıkartıp deniyecekler.Olmazsa boğazından açaçağız evde solunum makinesine bağlanacak dediler.

Şimdi benden uzakta hastanede tek başına .Onu düşünmeden duramıyorum,uyuyamıyorum.Geçen sene yanındaydım içim rahattı.

Umarım herşey zamanla yoluna girer.Dualarınıza çok ihtiyacım var .Oğlum için dua edin bana geri gelsin.Öğlen görüyoruz boncuk gözleriyle bizi görünce seviniyor anne beni buradan al der gibi bakıyor .Hayırlısıyla çıksın.Yine eskisi gibi koynumda yatırayım sarılayım.

Sende öylesin.Allaha emanet ol.
Rabbim bu cuma günü hürmetine ona ve bütün ailene saglık versin . küçügün hiç hastalanmamaıs gibi hayırla kalksın saglıkla dolandın hayırlı bir insan ve evlat oldun .Allah yaradımvın olsun kimsenin evladınaada göstermeain rabbbim
 
Annen icin gecmisler olsun,

Meleğin icin cok cok gecmis olsun.

Okuyunca ne kadar uzuldum, nasıl bir agri saplandı mideme kelimeler yetmez anlatmama...

Inşallah makina destegi olmadan nefes alabilecek, bu zor gunlerde gececek.. Dualarim güzel meleginle birlikte.

Allah yardimciniz olsun.


Beni en iyi sen anlarsın.

En çok istediğim o:dua:Kendi kendine nefesi yetsin başka bir şey istemiyorum.

Amin.
 
Allah şifalar versin penceremden. Sen ne kadar güçlü bir kadınsın. Seni gördükçe kendi dertlerimle hemen yıkılışlarımdan utanıyorum. Bunu da atlatacaksınız. Her şey çok güzel olacak. Dualarımızdasın.

Çok teşekkür ederim .Seninde yakınlığını desteğini her zaman hissettim.Umarım bu seferde atlatacağız.

Bazen tükendiğimi hissediyorum ama yine ayaktayım çok şükür.Geçen hafta entübe edildiğini düşündükçe o halini gördükçe deliriyordum gözyaşlarımı tutamıyordum.Eşimle hastaneye gittik sakinleştirici aldım.Belki psikiyatriye başlarım.Şimdi öncesine göre daha iyiyim sanırım kabulleniş sürecine geçiyorum.Bu hastalığın çaresi yok tedavisi yok.Ölüm kaçınılmaz.Bir yerde ya kalbi duracak ya solunumu duracak.Solunum kasları zayıf.Biz onu yaşatabildiğimiz kadar yaşatmaya çalışıyoruz.Sanki kalbimi söküyorlar.

Bazen tam ümitleniyorsun tamam şimdi yürüyecek diyorsun çözüm yolları arıyorsun v.s biraz iyi olunca başka bir bozguna uğruyorsun.Her defasında yeniden ayağa kalkıyorsun.Bazen kendimi iki ileri bir geri bazende yerimde debelendikçe çabaladıkça aşağı doğru gidiyormuş gibi hissediyorum.

Ne yapsanda kaderden kaçamıyorsun.Bir yerde tıkanıyorsun.

Bir yerdende huzursuzum.Çocuğumun hastalığı metabolik.Acildeki doktor solunumu öncelikli diyerek risk alamadığından ve burada yoğun bakım dolu olduğundan özel bir hastaneye sevk etti.Burada da metabolizma doktoru yok.

Daha büyük kapsamlı bir hastaneye almak istiyorum ne yapacağımı bilmiyorum.

Doktora soruyorum milyonda görülen bir hastalık ,bende ilk defa görüyorum bizde bakarak araştırarak yapıyoruz diyor buda beni huzursuz hissettiriyor.
 
Çapa ya da Cerrahpaşa ya da Kanuni hastanesinde olması gerekiyor diye düşünüyorum.Birkaç doktorun birbirinden fikir aldığı bir yer olmalı.Vücutta herşey biribiriyle bağlantılı.
 
Canımsın içten güzel duyguların için çok teşekkür ederim arkadaşım.
Ben iyi olmaya çalışıyorum .Sanki değirmen taşında unufak ediliyormuşum gibi hissediyorum.Yüreğimde bir taş.Geceleri uyuyamıyorum.Annemden daha büyük bir derdim var.Annem iyiye doğru gidiyor çok şükür.Biyopsisi yapıldı bir aya sonuç çıkar dediler.Fizyoterapist ufak ufak hareket ettirmeye adım attırmaya çalışın dedi.Çok şükür canı yansada oturabiliyor az bir süre ,daha iyi olacak inşallah.

Küçüğüm yine hastalandı yoğun bakımda. 8 Martta akşam acile diye gittik kendimizi yoğun bakımda bulduk.

Nefes almakta zorlandığı için entübe ettiler.Makineyle nefes alıyor.Böyle bir ayı bulabilir dediler.Sonra tek başına nefes alabiliyormu diye makineden çıkartıp deniyecekler.Olmazsa boğazından açaçağız evde solunum makinesine bağlanacak dediler.

Şimdi benden uzakta hastanede tek başına .Onu düşünmeden duramıyorum,uyuyamıyorum.Geçen sene yanındaydım içim rahattı.

Umarım herşey zamanla yoluna girer.Dualarınıza çok ihtiyacım var .Oğlum için dua edin bana geri gelsin.Öğlen görüyoruz boncuk gözleriyle bizi görünce seviniyor anne beni buradan al der gibi bakıyor .Hayırlısıyla çıksın.Yine eskisi gibi koynumda yatırayım sarılayım.

Sende öylesin.Allaha emanet ol.

Yemin ederim ki kendi oğlum hastalanmış gibi içim yandı, çok çok üzüldüm. Allah yardımcın olsun ve şifa versin.

Evlatlarımızın tırnağının acısını bile göstermesin bize. Duacı olacağım ve evim Kanuni'ye çok yakın, şayet gidecek bir yere, bir şeye ihtiyacın olursa, çok samimi söylüyorum seve seve ağırlamaya ve yardıma hazırım.

İnşallah oğlun da tez vakitte senin kollarına kavuşur.
 
Çok teşekkür ederim .Seninde yakınlığını desteğini her zaman hissettim.Umarım bu seferde atlatacağız.

Bazen tükendiğimi hissediyorum ama yine ayaktayım çok şükür.Geçen hafta entübe edildiğini düşündükçe o halini gördükçe deliriyordum gözyaşlarımı tutamıyordum.Eşimle hastaneye gittik sakinleştirici aldım.Belki psikiyatriye başlarım.Şimdi öncesine göre daha iyiyim sanırım kabulleniş sürecine geçiyorum.Bu hastalığın çaresi yok tedavisi yok.Ölüm kaçınılmaz.Bir yerde ya kalbi duracak ya solunumu duracak.Solunum kasları zayıf.Biz onu yaşatabildiğimiz kadar yaşatmaya çalışıyoruz.Sanki kalbimi söküyorlar.

Bazen tam ümitleniyorsun tamam şimdi yürüyecek diyorsun çözüm yolları arıyorsun v.s biraz iyi olunca başka bir bozguna uğruyorsun.Her defasında yeniden ayağa kalkıyorsun.Bazen kendimi iki ileri bir geri bazende yerimde debelendikçe çabaladıkça aşağı doğru gidiyormuş gibi hissediyorum.

Ne yapsanda kaderden kaçamıyorsun.Bir yerde tıkanıyorsun.

Bir yerdende huzursuzum.Çocuğumun hastalığı metabolik.Acildeki doktor solunumu öncelikli diyerek risk alamadığından ve burada yoğun bakım dolu olduğundan özel bir hastaneye sevk etti.Burada da metabolizma doktoru yok.

Daha büyük kapsamlı bir hastaneye almak istiyorum ne yapacağımı bilmiyorum.

Doktora soruyorum milyonda görülen bir hastalık ,bende ilk defa görüyorum bizde bakarak araştırarak yapıyoruz diyor buda beni huzursuz hissettiriyor.
Bu mesajı biraz geç okudum. Okumasaydım keşke. Gerçekten çok üzüldüm.

Ne yazacağımı bilmiyorum, bu dünyada iyi-kötü her şey bizler için. Bazen bize hiçbir şey olmaz diyoruz, ummadığımız şey başımıza geliyor; bazen de başımıza gelen bir müsibetle ümitsizlik yaşarken, beklemediğimiz şekilde bir çıkar yol görünüyor.

Demem o ki, her şeye rağmen içini ferah tutmaya çalış, iyi olana inan. İnşallah her şeyin sonunda her şey çok çok iyi olur, tüm bu günler geçer gider.
 
Back
X