Biri bana normal desin

Stardust07

All iz well
Kayıtlı Üye
16 Nisan 2017
1.787
1.532
133
En başından söyleyeyim konum biraz uzun ve karışık olabilir.ama içimi dökmem lazım sanırım.
Kaç defa yazdım sildim hepsini anlatirsam konu çok uzun olacak galiba.ben özüne döneyim.sormak istediğiniz olursa içeriğini anlatırım.
Ne yaşadığımı ne hissettiğimi kimseye yansıtamıyorum.kötü bir psikolojideyim galiba.konuşmak istiyorum ama sanki birilerine anlatırsam aciz,güçsuz bir insan gibi görüneceğim ve üstelik beni anlamıcaklar gibi.ben mi anlatamıyorum bilmiyorum.ama mutlu değilim içimde başka bir insan var sanki.iyi olduğumu düşündüğüm zaman bile ağlama krizine girebilirim kendimi zor tutuyorum.hayat anlamsız ve boş geliyor.psikoloğa gitsem mi.ilaç verir diyorlar.onu da istemiyorum.


NOT:lisans mezunu is bulamayan,çocuk düşünüp kimyasal gebelik yaşayan(atlatamamış olabilirim bu durumu ) eşinin ailesi ile sıkıntılar yaşayıp etkisini son zamanlarda yaşayan birisiyim.bunlar sebep olabilir :110:
 
Sorunlarınızın farkındasınız.
Bence geçici bir durum hayatınızda dert ettiğiniz şeyleri yoluna koymaya başlayınca bu sıkıntılardan kurtulmaya başlarsınız.
 
Sorunlarınızın farkındasınız.
Bence geçici bir durum hayatınızda dert ettiğiniz şeyleri yoluna koymaya başlayınca bu sıkıntılardan kurtulmaya başlarsınız.
Farkındayım evet ama gücüm yok.burda çevrem de yok sürekli evdeyim ve sürekli düşünüyorum.nasıl baş edeceğimi bilmiyorum.
 
Piskolaga git ona anlat icini dok. Ilac verir belki gerek bile kalmaz derdini anlatarak atarsin icindekini belki
Eşime söyledim ama ciddiye almiyor beni.dışarıdan beni gören gayet rahat stressiz bir insan der.içim bir tuhaf:rolleyes:tekrardan konuşayım da kendisi bana randevu alsın
 
Uzman birinden yardım alabilirsiniz.
Sorununuzu biliyorsunuz bu bile iyi bir şey. Kendinizi açın lütfen.
Sevdiğiniz bir şeylere odaklaabilirseniz iyi gelebilir. Gezmek, yeni insanlar tanımak, hobi edinmek vs.
Bir süre başka işlerle meşgul olun.
 
En başından söyleyeyim konum biraz uzun ve karışık olabilir.ama içimi dökmem lazım sanırım.
Kaç defa yazdım sildim hepsini anlatirsam konu çok uzun olacak galiba.ben özüne döneyim.sormak istediğiniz olursa içeriğini anlatırım.
Ne yaşadığımı ne hissettiğimi kimseye yansıtamıyorum.kötü bir psikolojideyim galiba.konuşmak istiyorum ama sanki birilerine anlatırsam aciz,güçsuz bir insan gibi görüneceğim ve üstelik beni anlamıcaklar gibi.ben mi anlatamıyorum bilmiyorum.ama mutlu değilim içimde başka bir insan var sanki.iyi olduğumu düşündüğüm zaman bile ağlama krizine girebilirim kendimi zor tutuyorum.hayat anlamsız ve boş geliyor.psikoloğa gitsem mi.ilaç verir diyorlar.onu da istemiyorum.


NOT:lisans mezunu is bulamayan,çocuk düşünüp kimyasal gebelik yaşayan(atlatamamış olabilirim bu durumu ) eşinin ailesi ile sıkıntılar yaşayıp etkisini son zamanlarda yaşayan birisiyim.bunlar sebep olabilir :110:
Depresyondasiniz. Kendinize eglenecek bir hobi bulsaniz. Mesela spor insani cok guzel motive ediyor.
 
Ne kadar zamandır böyle?
Herkesin hayatında olmustur oyle zor donemler, hic geçmez sandığımız daraldigimiz bunaldigimiz aglama krizlerine girdigimiz.
Yaklasik 2 yil kadar yasadim o donemi. Agir bir depresyon gecirdim, uykulardan aglayarak uyandim yataktan çıkmadigim oldu gun boyu. Oglene kadar uyurdum ki gunler cabuk geçsin diye. Acikcasi bu donemin bu kadar uzun olmasinin sebebi benim istememdi. Takintili oldugumu biliyordum ve bu takintiyi aşmak istemiyordum. Bir nevi stockholm sendromu gibi.. velhasıl dibi gordugum bir gun karar aldim seneye bu zaman hayatim degisecek dedim Agustos 2016 da.
Ve gercekten Allaha bin sukur Agustos 2017de hayatim bambaskaydi.
Oyle degisti ki ben bile inanamadim.
Kurtulmak icin bir yerden baslamaniz lazim. Psikiyatri servisine gidin ilk adim bu oldun benimde ilk adimim buydu. Ama gercekten kurtulmak isteyin en onemlisi bu.
Oglene kadar uyuyan ben 6 da uyaniyorum ki gun bana kalsin diye.
Dilerim sizde de durum ayni olur.
 
Piskolaga git ona anlat icini dok. Ilac verir belki gerek bile kalmaz derdini anlatarak atarsin icindekini belki
Psikolog ilaç veremez.

Konu sahibi, atama olana kadar herhangi bir işe veya hobi kurslarına başlayın. Kafanız dağılır terapi gibi olur.
Yapamıyorsanız psikolog işe yarayacaktır. İlaçlık bi durum varmış gibi gelmedi bana. Geçmiş olsun.
 
Farkındayım evet ama gücüm yok.burda çevrem de yok sürekli evdeyim ve sürekli düşünüyorum.nasıl baş edeceğimi bilmiyorum.
Şuan sizle aynı durumdayım. Sürekli evdeyim bi yere çıkmıyorum.
Sürekli canım sıkkın, mutsuz gibiyim.
Boş olmak, bişi yapmamak insanı bu düşüncelere sevk ediyor.
Ben başka şehire gidiyorum kışları o zaman daha mutlu oluyorum.
 
Psikiyatrist ilaç verir, psikolog ilaç vermez fakat doktora yönlendirme yapabilir gerekli durumlarda. İlaç kullanmak istemiyorsanız önceliğiniz terapi almak olsun, yani psikoloğa gidin. Ayrıca bu ruh halinizi lütfen güçsüzlük ve acizlik olarak görmeyin. Hepimiz yaşıyoruz bunları. Çevrenizin ve ailenizin desteğini görmek size iyi gelecektir. Anlatın, paylaşın..
 
Uzman birinden yardım alabilirsiniz.
Sorununuzu biliyorsunuz bu bile iyi bir şey. Kendinizi açın lütfen.
Sevdiğiniz bir şeylere odaklaabilirseniz iyi gelebilir. Gezmek, yeni insanlar tanımak, hobi edinmek vs.
Bir süre başka işlerle meşgul olun.
Küçük bir yerdeyim öyle çok yapabileceğim bişey yok.ders calismaya başladım.o kafamı dağıtıyor biraz.insanların yanında zaten biseyim yok unutuyorum o an.ama tekrardan kötü oluyorum
 
Ne kadar zamandır böyle?
Herkesin hayatında olmustur oyle zor donemler, hic geçmez sandığımız daraldigimiz bunaldigimiz aglama krizlerine girdigimiz.
Yaklasik 2 yil kadar yasadim o donemi. Agir bir depresyon gecirdim, uykulardan aglayarak uyandim yataktan çıkmadigim oldu gun boyu. Oglene kadar uyurdum ki gunler cabuk geçsin diye. Acikcasi bu donemin bu kadar uzun olmasinin sebebi benim istememdi. Takintili oldugumu biliyordum ve bu takintiyi aşmak istemiyordum. Bir nevi stockholm sendromu gibi.. velhasıl dibi gordugum bir gun karar aldim seneye bu zaman hayatim degisecek dedim Agustos 2016 da.
Ve gercekten Allaha bin sukur Agustos 2017de hayatim bambaskaydi.
Oyle degisti ki ben bile inanamadim.
Kurtulmak icin bir yerden baslamaniz lazim. Psikiyatri servisine gidin ilk adim bu oldun benimde ilk adimim buydu. Ama gercekten kurtulmak isteyin en onemlisi bu.
Oglene kadar uyuyan ben 6 da uyaniyorum ki gun bana kalsin diye.
Dilerim sizde de durum ayni olur.
En son lise döneminde böyle olmuştu.normalde kendim atlatirim her durumu.güçlüyümdür.kimseye ihtiyac duymazdım.ama bu aralar yolunda giden hiç bişey yok.insanlar beni çok yordu.iki yüzlü olamıyorum.aralarında bulunmak beni mutsuz ediyor.bilmiyorum abartıyor muyum.
 
Psikolog ilaç veremez.

Konu sahibi, atama olana kadar herhangi bir işe veya hobi kurslarına başlayın. Kafanız dağılır terapi gibi olur.
Yapamıyorsanız psikolog işe yarayacaktır. İlaçlık bi durum varmış gibi gelmedi bana. Geçmiş olsun.
Teşekkür ederim.bu yaşıma kadar ilk defa bunun üstesinden tek başıma gelebilecegime inanmıyorum.daha kötü durumlar yaşadım.ama bu ilk defa başıma geliyor
 
Şuan sizle aynı durumdayım. Sürekli evdeyim bi yere çıkmıyorum.
Sürekli canım sıkkın, mutsuz gibiyim.
Boş olmak, bişi yapmamak insanı bu düşüncelere sevk ediyor.
Ben başka şehire gidiyorum kışları o zaman daha mutlu oluyorum.
Fazla boş kalmaktan düşünmeye çok zaman olmasından bunlar.farkındayım.benim de normalde gelen gidenim çok olur kafam dağılırdı.kış olunca herkes evinde.bu da etkiliyor beni.
 
Back
X