Birinin kalbini kırdım ... :(

gizlikimlikli · 7 Temmuz 2013

Merhaba ben duygularımdan emin olamadığım için galiba istemeden birinin kalbini kırdım. 3 aydır kendimi yiyip bitiriyorum. Onu çok sevdim ama bunu kendime itiraf edemedim bu süre içindede onu çok kırdım. Yanına gittiğimden artık seni sevmiyorum dedi ve başka bir kızla konuştuğunu öğrendim. Bana ne yeminler etmişti oysaki. Canım çok acıyor anlatamayacağım kadar. En son konuşmamızda bana demediğini bırakmadı hakaret derecesindeydi. Yine de haklı mı ben mi suçluyum diye kendimi sorguluyorum.Çok üzgünüm Allaha karşı suçlu hissediyorum kendimi çok ağladım dua ettim rabbimden özür diledim . Ama içimde yine bir korku var. Ondan da gidip kaçkere özür diledim bu olanlardan sonra ama bana nefret duyuyor yüzüme bile bakmıyor acaba çok mu hatalıyım bir yardım edebilir misiniz?

Novamber wind · 7 Temmuz 2013

Duygularından emin olamaman zamana bırakman çok normal bunun için sana öfke duyması hakaret etmesi kadar saçma bir şey olamaz.
Sen tekrar gidince egosu kabarmış bu kadar. Bırak bence en iyi cevabı susarak ver.
Tabi bu anlattıklarına göre yorumladım. Neden o kadar düşman oldu başka bir şey varmı bilemem.

gizlikimlikli · 7 Temmuz 2013

İlk sevgilimdi kötü bir dönemdeydim birilerinin duymasını istemiyordum o yüzden başkalrına hep sevmiyormuşum gibi davrandım.Yani çevremdeki herkes öyle biliyordu öyle anlatıyordum ama bunu ona açıklamıştım birinden bir şey duyarsan gel bana sor çevreme böyle söylüyorum diye en başlarda ben uzaklaşsın diye başkasını seviyorum demiştim ama açıkladım ona her şeyi o da her şeyi anlayışla karşılayacağını söyledi bana. Babam kalp hastasıydı duysa bir şey olur diye çok korktum ama yinede kabul ettim sonra beni rahatsız eden hareketler yapmaya başladı gerçekten kendimi huzursuz hissediyordum onu 3 kez uyardım hareketlerine devam etti öpmek sarılmak istedi hata bende mi bilmiyorum ama eve geldiğimde kendimi ailemin yüzüne bakarken çok rahatsız hissediyordum en sonunda ayrılmak zorunda kaldım. Sonra dayanamadım onun yanına gittim tekrardan işte en sonunda da bu durumdayız.

Novamber wind · 7 Temmuz 2013

gizlikimlikli .!.:
İlk sevgilimdi kötü bir dönemdeydim birilerinin duymasını istemiyordum o yüzden başkalrına hep sevmiyormuşum gibi davrandım.Yani çevremdeki herkes öyle biliyordu öyle anlatıyordum ama bunu ona açıklamıştım birinden bir şey duyarsan gel bana sor çevreme böyle söylüyorum diye en başlarda ben uzaklaşsın diye başkasını seviyorum demiştim ama açıkladım ona her şeyi o da her şeyi anlayışla karşılayacağını söyledi bana. Babam kalp hastasıydı duysa bir şey olur diye çok korktum ama yinede kabul ettim sonra beni rahatsız eden hareketler yapmaya başladı gerçekten kendimi huzursuz hissediyordum onu 3 kez uyardım hareketlerine devam etti öpmek sarılmak istedi hata bende mi bilmiyorum ama eve geldiğimde kendimi ailemin yüzüne bakarken çok rahatsız hissediyordum en sonunda ayrılmak zorunda kaldım. Sonra dayanamadım onun yanına gittim tekrardan işte en sonunda da bu durumdayız.

hmmm mevzu daha anlaşılır oldu. Anlayışla karşılarım demiş ama baştan sonradan sana öyle davranması abes olmuş. Belli ki kendince gurur yapmış. Beraber olsanız bile sürekli aynı konular açılabilir kırılabilirsiniz. Bence görüşmeyin bir daha özür de dilemeyin. Ailenizi düşünmeniz suç değil sonuçta.

Birinin kalbini kırdım ... :(

Ayrıntılı Düzenleme

gizlikimlikli

Üye

Novamber wind

🧿 March, 2019 👑

gizlikimlikli

Üye

Novamber wind

🧿 March, 2019 👑

Benzer Konular