- Konu Sahibi _butterfly
- #1
Merhaba herkese.ara ara girer bakinirim foruma,yorum yaparim konulara.bir suredir gelmiyordum,ama icimdekileri bir yere akitmazsam rahat edemeyegim gibi geliyor..
Lütfen kendinizi benim yerime koyarak okuyun ve yorum yapın.
Uzun süreli bir ilişkim var.okul devam ederken başladık,çok emek harcadık.ilişki yürütmek kolay degil..o yüzden sona erdirmekte de bir o kadar zorlanıyorum.ama artık bir karar vermem lazım.
Simdiye kadar erkek arkadaşımın evlilikten yana korkuları oldugunu biliyordum.bunu açık bir şekilde söylemese de bana,hissediyordum.konu açıldıgında bunalıyordu,bu konu genelde erteleniyordu.
İşte şimdiye kadar,bunu pek önemsememeye çalıştim.çünkü o işe girmemişti,aynı şekilde ben de.
şimdi koşullar degişti.hala engellerimiz var önümüzde ama,en azından evlilik yolunda ilerledigimizi bilmek ve bununla yaşamak istiyorum ben.
Evlilik konusunda çok bunalttım onu,istedigim icin ne zaman olcak diye sordum durdum.
İstedigimi cok dile getirdim.en son kesin konusmak istedigimi soyledim bu konuda.o da dusunmek istedi,bu durumda ben evliligi çok istiyomuşum da, o karar aşamasındaymış gibi bir hal oluştu.evlilige hazır olmadıgını hissediyormuş.ben şimdiye kadar yaşadıgım her şeyde,hissettigim her duyguda onunla bir gelecegim olacakmiş gibi devam ettim hayatıma.sanki beni gerçekten istemiyormuş ve ben zorluyormuşum gibi bir durum var şuanda.benden kopamadigini söyledi,ama olumlu ya da olumsuz anlamda pişman olacagi bir karar vermek istemedigini de söyledi.benim bu noktada her şeyi göze alıp ya ilişkimi bitirmem gerekiyor ya da onun beni ve evliligi gercekten istedigi anı beklemem gerekiyor.iki durumda da kendimi cesaretli göremiyorum.iki tarafa gitsem de iyi olmayacagim,ama başka seçenegim de yok...ah bi deseydi ki bana,ben evlilikten korkuyorum ama seninle kavgalarımıza ragmen ve evliligin bütün prosedürlerine ragmen bunu gerçekleştirmek istiyorum...onu anlamaya çalışıyorum ama işin ucunda ben oldugum için,ona çok öfkeliyim.bana bu duyguyu yaşatmasaydı keşke..
Lütfen kendinizi benim yerime koyarak okuyun ve yorum yapın.
Uzun süreli bir ilişkim var.okul devam ederken başladık,çok emek harcadık.ilişki yürütmek kolay degil..o yüzden sona erdirmekte de bir o kadar zorlanıyorum.ama artık bir karar vermem lazım.
Simdiye kadar erkek arkadaşımın evlilikten yana korkuları oldugunu biliyordum.bunu açık bir şekilde söylemese de bana,hissediyordum.konu açıldıgında bunalıyordu,bu konu genelde erteleniyordu.
İşte şimdiye kadar,bunu pek önemsememeye çalıştim.çünkü o işe girmemişti,aynı şekilde ben de.
şimdi koşullar degişti.hala engellerimiz var önümüzde ama,en azından evlilik yolunda ilerledigimizi bilmek ve bununla yaşamak istiyorum ben.
Evlilik konusunda çok bunalttım onu,istedigim icin ne zaman olcak diye sordum durdum.
İstedigimi cok dile getirdim.en son kesin konusmak istedigimi soyledim bu konuda.o da dusunmek istedi,bu durumda ben evliligi çok istiyomuşum da, o karar aşamasındaymış gibi bir hal oluştu.evlilige hazır olmadıgını hissediyormuş.ben şimdiye kadar yaşadıgım her şeyde,hissettigim her duyguda onunla bir gelecegim olacakmiş gibi devam ettim hayatıma.sanki beni gerçekten istemiyormuş ve ben zorluyormuşum gibi bir durum var şuanda.benden kopamadigini söyledi,ama olumlu ya da olumsuz anlamda pişman olacagi bir karar vermek istemedigini de söyledi.benim bu noktada her şeyi göze alıp ya ilişkimi bitirmem gerekiyor ya da onun beni ve evliligi gercekten istedigi anı beklemem gerekiyor.iki durumda da kendimi cesaretli göremiyorum.iki tarafa gitsem de iyi olmayacagim,ama başka seçenegim de yok...ah bi deseydi ki bana,ben evlilikten korkuyorum ama seninle kavgalarımıza ragmen ve evliligin bütün prosedürlerine ragmen bunu gerçekleştirmek istiyorum...onu anlamaya çalışıyorum ama işin ucunda ben oldugum için,ona çok öfkeliyim.bana bu duyguyu yaşatmasaydı keşke..
