- 16 Haziran 2014
- 71
- 28
- Konu Sahibi LesMistigris
- #1
Merhaba hanımlar, erkek arkadaşımla ilişkim uçurumun kenarında ve ne yapacağımı bilmiyorum. Ben biraz duygularını uç noktalarda yaşayan bir insan olduğum için yanlış karar almamak adına farklı bakış açılarına ihtiyaç duydum ve bu konuyu açıyorum. Uzatmayayım.
Erkek arkadaşımla 1.5 senelik bir ilişkimiz var. Ne yazık ki uzak mesafe ilişkisi ve bu yüzden x2 zor. Kendisi biraz düşüncesiz bir insandır ve ben artık buna tahammül edemiyorum. Ben aramasam beni aramaz. Mesajlaşıyoruz evet ama insan sevdiğinin sesini duymak istiyor. Bi kere 1 hafta boyunca aramadım bakalım napıcak diye. O süreç içerisinde mesajlaştık ama beni hiç telefonla aramadı. Kendisine bu konuyu açtığımda " zaten mesajlaşıyoruz telefonla konuşmaya ne gerek var ki" dedi. Halbuki bana göre ikisi apayrı şeyler. Zaten uzağız 5 dakika da olsa sesni duymak iyi geliyor bana ama o bunu anlamıyor.
Bir şey yapacağı zaman bana hiç haber vermez. "oyun oynayacağım bir süre yazmayabilirim" demez. Direkt oyun oynamaya başlar ben de bilmediğim için mesaj atarım ve o mesajıma saatlerce cevap gelmez. Bu duruma da sinirleniyorum. Halbuki işi olduğunu belirtse mesaj atıp cevap beklemem bunu defalarca rica ettim kendisine hep aynı.
Bana geçen hafta "senin yüzünden kendime zaman ayıramıyorm konuşmayı azaltalım" dedi. Ben de "peki, rahatsız ettim pardon" dedim. "Evet rahatsız ettin" dedi. Tabi bu lafının üstüne özür diledi sinirle söyledim filan dedi ama kırıldım bi kere. Her neyse son 2-3 aydır bu ve bunun gibi olaylar yüzünden geriliyoruz. Pazartesi akşamı aradım bi süre konuştuk sonr bi şey anlatıcaktım "canım tv izlicem yarın anlatsan olur mu" dedi. Kızdım kapattım o gün, gün içerisinde hiç konuşmamıştık akşam da 1-2 mesaj attık. Hani gündüz yoğun konuşsak bunu demesini anlarım ama hiç konuşmamışken böyle beni başından savması gururumu incitti. En son perşembe akşamı tartıştık ben "biraz özeleştiri yapmayı öğren. Özeleştiri yapmak hayatının her alanında sana katkı sağlar" dedim. Bana verdiği cevap "ben senden 7 yaş büyüğüm bana böle konuşamazsın haddini bil" dedi. Ben de "artık aramızdaki yaş da problem oldu demek ki daha fazla konuşmaya gerek yok" dedim kapattım, o günden beri konuşmuyoruz. Kendisi bana o akşam "beraber psikoloğa gidelim" lafını da söyledi. Beni obsesif buluyormuş. Aynı zamanda hoşgörüsüz vs. Ama kendisinde asla hata bulmuyor sürekli benim eksikliklerime odaklanıyor.
Çok uzun oldu ama ben artık çok yıprandım. Sizce abartıyor muyum? Ayrılırsam geri dönüşü olmaz, pire için yorgan yakmak istemiyorum. Ama bir şeylerin düzelmesini bekleyip hayal kırıklığına uğramaktan da sıkıldım. Sizce napmalıyım? Okuyup yorum yapanlara şimdiden teşekkürler.
Erkek arkadaşımla 1.5 senelik bir ilişkimiz var. Ne yazık ki uzak mesafe ilişkisi ve bu yüzden x2 zor. Kendisi biraz düşüncesiz bir insandır ve ben artık buna tahammül edemiyorum. Ben aramasam beni aramaz. Mesajlaşıyoruz evet ama insan sevdiğinin sesini duymak istiyor. Bi kere 1 hafta boyunca aramadım bakalım napıcak diye. O süreç içerisinde mesajlaştık ama beni hiç telefonla aramadı. Kendisine bu konuyu açtığımda " zaten mesajlaşıyoruz telefonla konuşmaya ne gerek var ki" dedi. Halbuki bana göre ikisi apayrı şeyler. Zaten uzağız 5 dakika da olsa sesni duymak iyi geliyor bana ama o bunu anlamıyor.
Bir şey yapacağı zaman bana hiç haber vermez. "oyun oynayacağım bir süre yazmayabilirim" demez. Direkt oyun oynamaya başlar ben de bilmediğim için mesaj atarım ve o mesajıma saatlerce cevap gelmez. Bu duruma da sinirleniyorum. Halbuki işi olduğunu belirtse mesaj atıp cevap beklemem bunu defalarca rica ettim kendisine hep aynı.
Bana geçen hafta "senin yüzünden kendime zaman ayıramıyorm konuşmayı azaltalım" dedi. Ben de "peki, rahatsız ettim pardon" dedim. "Evet rahatsız ettin" dedi. Tabi bu lafının üstüne özür diledi sinirle söyledim filan dedi ama kırıldım bi kere. Her neyse son 2-3 aydır bu ve bunun gibi olaylar yüzünden geriliyoruz. Pazartesi akşamı aradım bi süre konuştuk sonr bi şey anlatıcaktım "canım tv izlicem yarın anlatsan olur mu" dedi. Kızdım kapattım o gün, gün içerisinde hiç konuşmamıştık akşam da 1-2 mesaj attık. Hani gündüz yoğun konuşsak bunu demesini anlarım ama hiç konuşmamışken böyle beni başından savması gururumu incitti. En son perşembe akşamı tartıştık ben "biraz özeleştiri yapmayı öğren. Özeleştiri yapmak hayatının her alanında sana katkı sağlar" dedim. Bana verdiği cevap "ben senden 7 yaş büyüğüm bana böle konuşamazsın haddini bil" dedi. Ben de "artık aramızdaki yaş da problem oldu demek ki daha fazla konuşmaya gerek yok" dedim kapattım, o günden beri konuşmuyoruz. Kendisi bana o akşam "beraber psikoloğa gidelim" lafını da söyledi. Beni obsesif buluyormuş. Aynı zamanda hoşgörüsüz vs. Ama kendisinde asla hata bulmuyor sürekli benim eksikliklerime odaklanıyor.
Çok uzun oldu ama ben artık çok yıprandım. Sizce abartıyor muyum? Ayrılırsam geri dönüşü olmaz, pire için yorgan yakmak istemiyorum. Ama bir şeylerin düzelmesini bekleyip hayal kırıklığına uğramaktan da sıkıldım. Sizce napmalıyım? Okuyup yorum yapanlara şimdiden teşekkürler.
