Her ayrilik acitir. Hani bazilari diyor ya otobusde gorup aşik olduğum biri sonraki durakda inince bile insan uzuluyor) ayriliği acisiyla kabul etmek gerekiyor. Onun kabullenmesi aslinda ne kadar senin için hayirli bir bilsen keşke. O yuzden acini kafanda fazla buyutme, dunyanin sonu, hayallerinin ve dunyanin yikildigini dusunme. Her insanin başina gelen bir olay. Kolay birsey ya da hemen gul eğlen demiyorum. Mumkun de değil. Ama kafanda eski gunleri dusunup, sanki dunyanin en bedbaht insaniymişsin gibi dusunup dramatiklesdirme. Güçlü ve iradeli ol. Benim teyzem eşini kaybetti daha bir senesi dolmadan oğlunu kaybetti. Uzerinde yillar geçti. O zaman aklini kaybeden kadin içindeki aciyi hafifletip gule biliyor. Bu hayatin kanunu. Acilar zamanla kabuklanicak. Sadece iradene yenik duşmemen gerekli. O insandan belki arkadaş olur ama eş olmaz. Bu arada yillar omce hatirliyorum haberlerde madde bagimlisi anne ve babanin çocuklari doğmuşdu. Çocuk insana bile benzemiyordu. Allah korusun. Kaninda madde olan birinde çocuk yapmak da riskli. Sigara bile uremede bu kadar zararliyken maddeyi dusunemiyorum bile
