- Konu Sahibi winefromtears
- #1
Ruhuma,beynime,bedenime,kalbime,tüm varlığıma kör bir bıçakla harakiri yapılıyor sanki...
Bittim ben...
En dipteyim,
berbat hissediyorum...
Ben böyle olacak insan değildim.Gözümde herkes toz zerresiydi.O'nu tanıdıktan sonra ayakları dibinde tüm varlığını bırakan,toz olan ben oldum.Bu acıyla günden güne daha çok tükeniyorum.Kaçmayı denedim,bitmesi çözüm olur nefes alırım sandım,ama o da olmuyor... Hücrelerime öyle derin işlenmiş ki aşkı,tüm kimyam değişmiş.Kimseyle konuşmak keyif vermiyor,kimse çekici değil,kimse eğlenceli değil,her vakit sıkılıyorum ,herkesi onunla karşılaştırıyorum,her yerde onun resmine bakıyorum,cüzdanımda taşıyorum hala.Beynimden bir an olsun gitmiyor,silemiyorum.
Öyle çok sahiplendi,öyle çok sevdi ki,kendinden dahi kıskanıyordu beni.Başta güzeldi bu,hoşuma gidiyordu ama cam fanusta gibi olduğumu zamanla nefes alamadıkça farkedebildim.Boğuluyordum.. Bana hiç güvenmeyen,paranoyak bir adam... Kimse beni bu kadar kendini tüketerek sevemezdi,o her şeyim oldu,ailem oldu en başta. Kendini de çok yordugu,tükettiği için bu kıskançlıklarıyla paranoyalarıyla,onu suçlayamıyorum,ona kızamıyorum hiç.Uyuduğum saatlerde bile gözünü kırpmadan beni izliyordu. Yokoluverecekmişim gibi her an ...
Ayrıyız şimdi bir aydır.İkimiz de çok yorulduk,tükendik resmen...
Dün 5. ayımızdı. Bana mesaj atmış. O da hala beni seviyor. Unuttu sanıyordum. Geçti gitti,yalanmış diyordum.Ne kolay koptu benden işte bu kadarmış kendini paralaması diyordum ama yanılmışım.
Attığı mesajı okuyunca sabaha kadar ağladım.beynim zonklayarak uyuyakalmışım.Sabah başağrısıyla uyandım yine.
Beni özgür,az ilgisiz bıraksaydı da ondan başkasının kıymeti olamayacağını görerek anlayabilseydi keşke.
Her dakika mesaj atılır mı? Her dakika mesaj atıp rapor vermenize de rağmen hala şüphe edilmesi normal mi?Ya yalan söylüyorsam diye şüphelenmek hiç sağlıklı değil ki..
Ne kadar hesabım varsa şifrelerini istemişti ilişkimizin ilk günlerinde.Hiç saklamadım her istedigini söyledim.Hesaplarımı tamamen sildi.Ne mail adresleri,ne face hesapları,ne msn hesapları,ne forum üyelikleri...
Cüzdanımdaki eski iş yerlerimin kartlarını bile aldı.Bana yavşayan patronum falan olmuş olabilir diye şüphelendi eminim.Bende duracak bunlar dedi.
Bi kere çantamın gözlerini kurcalamış içinde bi hat varmış haberim bile yoktu.Kıyameti koparttı şifresi ne bunun diye.Bilmiyorum haberim yok dyorum,biliyorsun dedi,inanmadı bana.Eve geldim anneme anlattım .Annemin eski hattıymış.Anlamıyor telefondan fazla.numarasını diğer operatöre taşıyınca o hat da lazım olur belki,kaybolmasın diye benim çantama atmış temizlik yaparken.Sonra bu ortaya çıkınca üzüldü barıştık falan ama böyle bana güvenmeyip her an arıza çıkartacak biri olması bende huzur bırakmadı.Bilgisayarımdaki mp3lerin bile özelliklerine tek tek girmiş bakmış kimin bilgisayarından gelmişler başkasını hatırlatan bişi var mı acaba dinlerken düşündüren bi parça falan diye.
Yaptığı sıradan olmayan çok fazla şey var aslında.Bunlar yazabildiklerim bikaç örnek.
Siz sevgilinizin telefonunu alıp kontrol eder misiniz?Bütün hesaplarının şifrelerini alıp,bilgisayarına bi programla girip neyi var napıyo hangi siteye giriyo neye tıklıyo her dakika izlemeye alır mıydınız ekranını? Sesi açıp evini dinler miydiniz o bilmeden? Çantasını cüzdanını karıştırır mıydınız? Bunlar saygısızlık değil mi?Hepsini yapmasına müsade ettim,içi rahat etsin istedim ama hiç yetmedi.
Siz olsaydınız ne yapardınız?
İlişki uzmanıyla falan görüşsek mi beraber gidip?
Birbirimizi hala anormal derecede fazla seviyoruz,sevgi de çok yetersiz bi tanım aslında.Tapmak bu.Bizim dinimiz birbirimize olan aşkımız.Bildiğim yegane güç o bana hükmeden tek varlık...
Lütfen yardım edin çok karmaşığım,içinden çıkamıyorum.
Siz ne yapardınız?Ve bu yazdığım durumlarda tepkiniz ne olurdu?
Bittim ben...
En dipteyim,
berbat hissediyorum...
Ben böyle olacak insan değildim.Gözümde herkes toz zerresiydi.O'nu tanıdıktan sonra ayakları dibinde tüm varlığını bırakan,toz olan ben oldum.Bu acıyla günden güne daha çok tükeniyorum.Kaçmayı denedim,bitmesi çözüm olur nefes alırım sandım,ama o da olmuyor... Hücrelerime öyle derin işlenmiş ki aşkı,tüm kimyam değişmiş.Kimseyle konuşmak keyif vermiyor,kimse çekici değil,kimse eğlenceli değil,her vakit sıkılıyorum ,herkesi onunla karşılaştırıyorum,her yerde onun resmine bakıyorum,cüzdanımda taşıyorum hala.Beynimden bir an olsun gitmiyor,silemiyorum.
Öyle çok sahiplendi,öyle çok sevdi ki,kendinden dahi kıskanıyordu beni.Başta güzeldi bu,hoşuma gidiyordu ama cam fanusta gibi olduğumu zamanla nefes alamadıkça farkedebildim.Boğuluyordum.. Bana hiç güvenmeyen,paranoyak bir adam... Kimse beni bu kadar kendini tüketerek sevemezdi,o her şeyim oldu,ailem oldu en başta. Kendini de çok yordugu,tükettiği için bu kıskançlıklarıyla paranoyalarıyla,onu suçlayamıyorum,ona kızamıyorum hiç.Uyuduğum saatlerde bile gözünü kırpmadan beni izliyordu. Yokoluverecekmişim gibi her an ...
Ayrıyız şimdi bir aydır.İkimiz de çok yorulduk,tükendik resmen...
Dün 5. ayımızdı. Bana mesaj atmış. O da hala beni seviyor. Unuttu sanıyordum. Geçti gitti,yalanmış diyordum.Ne kolay koptu benden işte bu kadarmış kendini paralaması diyordum ama yanılmışım.
Attığı mesajı okuyunca sabaha kadar ağladım.beynim zonklayarak uyuyakalmışım.Sabah başağrısıyla uyandım yine.
Beni özgür,az ilgisiz bıraksaydı da ondan başkasının kıymeti olamayacağını görerek anlayabilseydi keşke.
Her dakika mesaj atılır mı? Her dakika mesaj atıp rapor vermenize de rağmen hala şüphe edilmesi normal mi?Ya yalan söylüyorsam diye şüphelenmek hiç sağlıklı değil ki..
Ne kadar hesabım varsa şifrelerini istemişti ilişkimizin ilk günlerinde.Hiç saklamadım her istedigini söyledim.Hesaplarımı tamamen sildi.Ne mail adresleri,ne face hesapları,ne msn hesapları,ne forum üyelikleri...
Cüzdanımdaki eski iş yerlerimin kartlarını bile aldı.Bana yavşayan patronum falan olmuş olabilir diye şüphelendi eminim.Bende duracak bunlar dedi.
Bi kere çantamın gözlerini kurcalamış içinde bi hat varmış haberim bile yoktu.Kıyameti koparttı şifresi ne bunun diye.Bilmiyorum haberim yok dyorum,biliyorsun dedi,inanmadı bana.Eve geldim anneme anlattım .Annemin eski hattıymış.Anlamıyor telefondan fazla.numarasını diğer operatöre taşıyınca o hat da lazım olur belki,kaybolmasın diye benim çantama atmış temizlik yaparken.Sonra bu ortaya çıkınca üzüldü barıştık falan ama böyle bana güvenmeyip her an arıza çıkartacak biri olması bende huzur bırakmadı.Bilgisayarımdaki mp3lerin bile özelliklerine tek tek girmiş bakmış kimin bilgisayarından gelmişler başkasını hatırlatan bişi var mı acaba dinlerken düşündüren bi parça falan diye.
Yaptığı sıradan olmayan çok fazla şey var aslında.Bunlar yazabildiklerim bikaç örnek.
Siz sevgilinizin telefonunu alıp kontrol eder misiniz?Bütün hesaplarının şifrelerini alıp,bilgisayarına bi programla girip neyi var napıyo hangi siteye giriyo neye tıklıyo her dakika izlemeye alır mıydınız ekranını? Sesi açıp evini dinler miydiniz o bilmeden? Çantasını cüzdanını karıştırır mıydınız? Bunlar saygısızlık değil mi?Hepsini yapmasına müsade ettim,içi rahat etsin istedim ama hiç yetmedi.
Siz olsaydınız ne yapardınız?
İlişki uzmanıyla falan görüşsek mi beraber gidip?
Birbirimizi hala anormal derecede fazla seviyoruz,sevgi de çok yetersiz bi tanım aslında.Tapmak bu.Bizim dinimiz birbirimize olan aşkımız.Bildiğim yegane güç o bana hükmeden tek varlık...
Lütfen yardım edin çok karmaşığım,içinden çıkamıyorum.
Siz ne yapardınız?Ve bu yazdığım durumlarda tepkiniz ne olurdu?
İnan ki unutuluyo. O boşluktan illa ki çekip kurtaran birileri olucak. Aile, arkadaş, sevgili. Daha sonra ki ilişkinde okadar sağlam oluyosun ki. sınırları çizmeyi öğretiyo eski ilişkin. Umarım hakkında hayırlısı olur. Seni çok iyi anlıyorum. Allah yardımcın olsun.
