- Konu Sahibi scrolllock
- #1
Arkadaşlar Merhaba,
Daha önceki konularımı okuyanlar bilirler,
Sorunlu bir eşim ve evliliğim 1 yaşında da bebeğim var.
Henüz diğer problemlerimi çözememişken, ve daha düne kadar çözüm bulmak için burada ki arkadaşlarımdan fikir almaya uğraşırken dün akşam hamile olduğumu öğrendim.
Üstelik bebek emziriyorum (prolaktin hormonum yüksek) bunun yanında da çift korunma yöntemi kullanıyoruz.(hem eşim hem ben korunuyoruz)
Rabbimin hikmetinden sual olmaz ya..
Tutamıyorum kendimi, çığlık çığlığa bağırmak istiyorum.
Ne düşüneceğimi, nasıl karar alabileceğimi bile bilmiyorum.
Tamamen kendimi kaybetmiş durumdayım,
Bu evliliğe bu eşe.. bi bebek daha verme düşüncesi beni kahrediyor.
Diğer taraftan yıllarca uğraşmasına rağmen bebeği olamayan ablalarımı, kardeşlerimi düşünüyorum.
Onlara haksızlık ediyormuşum düşüncesine kapılıyorum.
Dün gece sabaha kadar eşimle omuz omuza verip hüngür hüngür ağladık.
"Eğer sağlık açısından sorun olmazsa doğur (1yıl önce sezeryan doğum yaptım) ben elimden gelen desteğin fazlasını veririm dedi, yok sorun olur doğuramam dersen anlarım seni" dedi.
Ne maddiyat var, ne geçim var..
Eşim gün geliyor melek gün geliyor şeytan.
Gün geliyor çok iyi bi eş, müthiş bir aile babası, gün geliyor paçasından tutup sokağa atılası..
Ne yapacağımı şaşırdım.
Akıl verin desem bu konuda kim ne diyebilir ki?
Kimden ne isteyebilirim?
Rabbim en doğru kararı alabilmemi nasip etsin inşallah.
Dua edin bana hanımlar.
Daha önceki konularımı okuyanlar bilirler,
Sorunlu bir eşim ve evliliğim 1 yaşında da bebeğim var.
Henüz diğer problemlerimi çözememişken, ve daha düne kadar çözüm bulmak için burada ki arkadaşlarımdan fikir almaya uğraşırken dün akşam hamile olduğumu öğrendim.
Üstelik bebek emziriyorum (prolaktin hormonum yüksek) bunun yanında da çift korunma yöntemi kullanıyoruz.(hem eşim hem ben korunuyoruz)
Rabbimin hikmetinden sual olmaz ya..
Tutamıyorum kendimi, çığlık çığlığa bağırmak istiyorum.
Ne düşüneceğimi, nasıl karar alabileceğimi bile bilmiyorum.
Tamamen kendimi kaybetmiş durumdayım,
Bu evliliğe bu eşe.. bi bebek daha verme düşüncesi beni kahrediyor.
Diğer taraftan yıllarca uğraşmasına rağmen bebeği olamayan ablalarımı, kardeşlerimi düşünüyorum.
Onlara haksızlık ediyormuşum düşüncesine kapılıyorum.
Dün gece sabaha kadar eşimle omuz omuza verip hüngür hüngür ağladık.
"Eğer sağlık açısından sorun olmazsa doğur (1yıl önce sezeryan doğum yaptım) ben elimden gelen desteğin fazlasını veririm dedi, yok sorun olur doğuramam dersen anlarım seni" dedi.
Ne maddiyat var, ne geçim var..
Eşim gün geliyor melek gün geliyor şeytan.
Gün geliyor çok iyi bi eş, müthiş bir aile babası, gün geliyor paçasından tutup sokağa atılası..
Ne yapacağımı şaşırdım.
Akıl verin desem bu konuda kim ne diyebilir ki?
Kimden ne isteyebilirim?
Rabbim en doğru kararı alabilmemi nasip etsin inşallah.
Dua edin bana hanımlar.
