Borderline/bipolar olan var mı

2,5 sene önce borderline teşhisi aldım. Bir süre antiepileptik kullandım yoğun duygu değişimleri için sonra bıraktım. Şu an sadece psikoterapi alıyorum. Benim en büyük sıkıntım ilişkilerimde oluyor işin özü terkedilme korkusu, onun dışında öfke sorunlarım ve dürtü bozukluğum da var.
Bipolar duygudurum bozukluğudur borderline kişilik bozukluğudur ikisi farklı şeyler. Bipolarda duygu değişimleri daha uzun periyotlarda olurken borderlineda genelde ilişki yaşadığınız insana göre modunuz şekillenir ve gün içerisinde aşırı mutluyken 1-2 saat içinde intihara sürüklenebilirsiniz. Bipolar ilaçla kontrol altına alınabilir ama borderline için onaylanmış ilaç tedavisi yok terapi şart. Muhtemelen sizde de duygudurum bozukluğu mevcut zaman zaman depresif bir mizacınız oluyor. Doktorunuzun dediklerini uygularsanız hayatınız daha yaşanılabilir hale gelecektir bipolar borderlinedan çok daha kolay yönetilebilen bir hastalık.
 
düşünce, düşünce olarak kaldığı sürece sorun yok. Düşüncenin akıp gitmesine izin vermek lazım üstünde takılıp kalmadan. borderline tanılıyım. ilaçları kullandığım sürece sorun yok. sadece yoğun bir güvensizlik ve sevgi açlığının pençesine düştüğüm çok olur, sevgiye doymuyorum tatmin olmuyorum.
 
Bana borderline eğlimlerin var demişlerdi. Üzerine çok çalıştım ama hala ani ve öfkeyle alınmış kararlarımın maduru olabiliyorum. HalA tüm duygularımı uçlarda yaşıyorum.. herşey ya ak ya kara, pek grilerim yok.. ilaç tedavisi uygulamadılar bana. Henüz bir suça bulaşmışta değilim 😋 zaten söz konusu insan psikolojisi olunca kimse direkt sende şu var diyemiyor. Şuna eğilimin var gibiyle başlıyorlar zamanla emin oluyorlar. Sakin kalmakta fayda var. Geçmiş olsun. Bu arada sheldon Cooper favori karakterimdir. Bence o da asperger olabilir😃
 
2,5 sene önce borderline teşhisi aldım. Bir süre antiepileptik kullandım yoğun duygu değişimleri için sonra bıraktım. Şu an sadece psikoterapi alıyorum. Benim en büyük sıkıntım ilişkilerimde oluyor işin özü terkedilme korkusu, onun dışında öfke sorunlarım ve dürtü bozukluğum da var.
Bipolar duygudurum bozukluğudur borderline kişilik bozukluğudur ikisi farklı şeyler. Bipolarda duygu değişimleri daha uzun periyotlarda olurken borderlineda genelde ilişki yaşadığınız insana göre modunuz şekillenir ve gün içerisinde aşırı mutluyken 1-2 saat içinde intihara sürüklenebilirsiniz. Bipolar ilaçla kontrol altına alınabilir ama borderline için onaylanmış ilaç tedavisi yok terapi şart. Muhtemelen sizde de duygudurum bozukluğu mevcut zaman zaman depresif bir mizacınız oluyor. Doktorunuzun dediklerini uygularsanız hayatınız daha yaşanılabilir hale gelecektir bipolar borderlinedan çok daha kolay yönetilebilen bir hastalık.
Öfke ve dürtüsellik bende de var. İlişkilerimde de bir insana çok çabuk bağlanıyorum kaybetmekten korkuyorum acaba bununla mı ilgili onu unuttum doktora söylemeyi. Ama bende 1-2 saatlik çok sık değişimler olmuyor, günlerce sürüyor bende girdiğim ruh halleri.
Bir de kimi borderline daha zor diyor kimi bipolar daha ağır. O yüzden ona çok takılmayalım bence çünkü bildiğim kadarıyla ikisi de çözümsüz şeyler değil ve kişiden kişiye de değişir sanırım ağırlığı.
 
Evet cok zor ama imkansiz değil. Yaşın kaç su an? Terapi hayatinin bir parcasi olmali. Ben de bipolarim 40yasina yaklasirken önemli ölçüde azaldi mani ataklarim. 20li yaslarin ilk yarısı en zoruydu. Hicbi zaman major depresyona girmedim. Her insan kadar depresiftim ama mani ataklarim cok yogundu. Her bipolar illa ki major depresyona da girer diye bisey yok ölçülü bir depresyon seyretti bende. Yani o yuzden boyle hayatin anlamini sorgulayip intihar etme egilimi degil de sinirlendigimde ya da coskuyla düşünmeden yaptığım eylemler o raddeye getirdi beni hep. Araba kazalari, fiziksel kavgalar, sevgiliyle tartışirken balkondan atlama, kendini yaralama, ulke değiştirme orda basina türlü isler gelmesi vs vs dusununce bu yasa nasi gelmisim diye düşünüyorum :KK70: ama mesela işten yana hic sikintim olmadi. Ben de 6 defa falan ayni is kolunda ozel sektor kamu kendi firmam seklinde değişik denemelerim oldu hepsi de beni cok daha güzel yerlere getirdi normal bi insanin yapamayacağı bir azimle ve yaraticilikla çalıştım. Etrafımda ailem bile yapma etme derken yaptim ve hep daha guzel oldu. Standart insanlardan farkli olmak her zaman kötü degil. Bence bipolar olmanin tadını çıkarmayı ogrenmek cok guzel bisey. Emin ol bi yerden sonra dengeyi bulacaksin. Ha evet hala uyuyamadigimda ilacima dikkat etmem gerekio kendimi mani dunyasinda bulmamam icin ama hastaligim hic biseye engel degil. Genetik gecis yuksek evet benim de teyzem bipolar mesela anneannem de oyle bence de tanisi konmus degil. Isler cirkinlesmeden bu hastaliklarin tanısı konmaz çünkü. Ben cocuk sahibi olmayi hic istemedigim icin bu kisma takilmadim ama istemememde bi etken olabilir bilincaltimda pek tabi. Evliliğimde de bipolar oldugumdan ötürü sıkıntı yaşamadım size destek bir insanla olmak çok çok önemli bir sey. Kanserin varsa herkes acır yardima koşar ama bu tip ruhsal hastaliklarda insanlar yok biseyi simariyor edasiyla yaklasir o yuzden anlayan biriyle olmak cok onemli. İşin, maddi gücün, hobilerin, aile iliskilerin, özel hayatin gibi belli basli seyleri rayina oturtunca korkmana da gerek kalmiyor. 30larin ilk yarisina gelmis ve biseyleri oturtamamis bir bipolarsan iste o zaman dusunmeye başlıyorsun hayatin anlamini ve intihar kacinilmaz olabiliyor. Hayatina emek verip kendini tanırsan sana neyin iyi geldigini neyin gelmedigini bilirsen cok keyifli anlar bile yaşarsın bu yolculukta.
Merhaba kusura bakmayın ben sanırım sizin yorumunuzu atlamışım. Cevap verdiğimi hatırlamıyorum o yüzden yazmak istedim.
Yaşım 21. Sinirlendiğimde kontrolsüz kötü düşünceler, o düşünceler aklıma geldiğinden dolayı inanılmaz bir pişmanlık duyma, kendimi cezalandırma, bazen fiziksel zarar verme, değersizlik ve hiçbir şeyi hiç kimseyi hak etmiyorum duygusu, içe kapanma insanlarla konuşmama, birine zarar vermekten veya birinin bana zarar vermesinden korkma gibi şeyler yaşıyorum depresif dönemde.
Sonraki dönemde de aşırı bir coşku hali, 2 gün önce bir kaşık suda boğma isteğimin geldiği insanı bağrıma basıp sevme isteği, sürekli insanlarla gülüp eğlenme şakalaşma ve enerjik olma hali, 2 saatlik uykuyla bile günü geçirebilme, hiçbir şeye odaklanamama bir sürü yeni şey yapma isteği hareketlilik gibi durumlar yaşıyorum.
Birine hiç fiziksel bir zarar verdiğim olmadı ama sözel bir şekilde bile isteye canını acıttığım 2 kere oldu ki biri çok kötüydü ve bana çok değer veren birine yapmıştım, bundan o yüzden çok çok utandım. Neyse ki o insanı kaybetmedim de aklım çok geç de olsa başıma gelince gönlünü ayrıca aldım. O zaman 17 yaşındaydım ve bu davranış veya düşünce biçiminin bir sorun olabileceğine çok da kafa yormuyordum. Bir diğeri ise daha hafifti ve bunu yaptığım insan benimle inanılmaz derecede uğraşıyordu. Ama hayatımdan çıkarmak yerine ergenleştiğim için yine kendimden utandım.
"O benim canımı yaktı, o yüzden dersini vermeliyim" "Yaşasın kötülük" mentalitesinin çok çok büyük bir kötülük görüp ona orantılı bir şekilde cevap vermedikçe normal bir şey olmadığını son 1-2 yıl içinde idrak ettim. Sonra da kimseye sözel de olsa hiçbir zarar vermedim ama hâlâ kendi içimde de olsa öfke krizi geçirebiliyorum durduk yere. Bu da depresif dönemi tetikliyor. Depresif dönemde de hep uyumak ve ağlamak istiyorum.
 
Bipolar kadar borderline da tehlikeli çünkü gaslighting eylemler ile yakın çevresini bile istismar edebilir..
 
Merhaba kusura bakmayın ben sanırım sizin yorumunuzu atlamışım. Cevap verdiğimi hatırlamıyorum o yüzden yazmak istedim.
Yaşım 21. Sinirlendiğimde kontrolsüz kötü düşünceler, o düşünceler aklıma geldiğinden dolayı inanılmaz bir pişmanlık duyma, kendimi cezalandırma, bazen fiziksel zarar verme, değersizlik ve hiçbir şeyi hiç kimseyi hak etmiyorum duygusu, içe kapanma insanlarla konuşmama, birine zarar vermekten veya birinin bana zarar vermesinden korkma gibi şeyler yaşıyorum depresif dönemde.
Sonraki dönemde de aşırı bir coşku hali, 2 gün önce bir kaşık suda boğma isteğimin geldiği insanı bağrıma basıp sevme isteği, sürekli insanlarla gülüp eğlenme şakalaşma ve enerjik olma hali, 2 saatlik uykuyla bile günü geçirebilme, hiçbir şeye odaklanamama bir sürü yeni şey yapma isteği hareketlilik gibi durumlar yaşıyorum.
Birine hiç fiziksel bir zarar verdiğim olmadı ama sözel bir şekilde bile isteye canını acıttığım 2 kere oldu ki biri çok kötüydü ve bana çok değer veren birine yapmıştım, bundan o yüzden çok çok utandım. Neyse ki o insanı kaybetmedim de aklım çok geç de olsa başıma gelince gönlünü ayrıca aldım. O zaman 17 yaşındaydım ve bu davranış veya düşünce biçiminin bir sorun olabileceğine çok da kafa yormuyordum. Bir diğeri ise daha hafifti ve bunu yaptığım insan benimle inanılmaz derecede uğraşıyordu. Ama hayatımdan çıkarmak yerine ergenleştiğim için yine kendimden utandım.
"O benim canımı yaktı, o yüzden dersini vermeliyim" "Yaşasın kötülük" mentalitesinin çok çok büyük bir kötülük görüp ona orantılı bir şekilde cevap vermedikçe normal bir şey olmadığını son 1-2 yıl içinde idrak ettim. Sonra da kimseye sözel de olsa hiçbir zarar vermedim ama hâlâ kendi içimde de olsa öfke krizi geçirebiliyorum durduk yere. Bu da depresif dönemi tetikliyor. Depresif dönemde de hep uyumak ve ağlamak istiyorum.
Daha yeni yeni belirtiler göstermissin gibi. Endiselendirmeni gerektirecek bisey yasamamissin da. Sorunların sadece bunlarsa sanslisin yani. Okulun ne alemde? Kendini gelistirmeye vakit ayirabilio musun?
 
Daha yeni yeni belirtiler göstermissin gibi. Endiselendirmeni gerektirecek bisey yasamamissin da. Sorunların sadece bunlarsa sanslisin yani. Okulun ne alemde? Kendini gelistirmeye vakit ayirabilio musun?
Evet kendime vakit ayırabiliyorum ama depresifken hiçbir şey yapamıyorum içimden gelmiyor o bana engel oluyor. Mutluyken de odaklanamıyorum hoplayıp zıplayasım geliyor :D
Daha yeni yeni sayılır aslında evet, kendimi bildim bileli bu tarz özelliklerim vardı ama çok hafiftir, asıl son 2 yılda başladı, birkaç aydır veya yaklaşık 1 yıldır ise sıklaştı ve tam bu şeklini aldı.
 
Bipolar kadar borderline da tehlikeli çünkü gaslighting eylemler ile yakın çevresini bile istismar edebilir..
Hiçbir insan ilişkimde böyle şeyler yapmadım. Yani tamam çok yanlış şeyler söylediğim yaptığım zamanlar oldu ama anlık şeylerdi, hiçbir zaman planlı veya uzun süreli bir şekilde kimseye kötülük ya da manipülasyon yapmadım. Bana yapıldı ama ben anlıyordum karşımdakinin niyetini.
 
Bende bipolarim ama bi kendime gelemedim Sürekli yatmak oturmak iş yapmak istemiyorum telefona oynuyorum çok düşünüyorum kaygılarım var bana yardimci olur musunuz
Bir anda tüm düşünceleri durdurun , hiçbir şey hissetmemeye ve düşnmemeye çalışın beyaz bir boşukta gibi. Telefonu bırakın o anda. Aniden ayaga fırlayın ve hiçbir şey hesap etmeden düşnmeden meseka süpürgeyle evi süpürmeye başlayn. Bir yerden başlayınca gerisi geliyor, düşünmemek ve hissetmemek önemli.
 
Bende bipolarim ama bi kendime gelemedim Sürekli yatmak oturmak iş yapmak istemiyorum telefona oynuyorum çok düşünüyorum kaygılarım var bana yardimci olur musunuz
Kaygılar için de nefes egzersizi yapın yani derin nefes alın ama koşmuş da nefes nefese kalmış gibi verin, nefesi 8 parçaya bölerek verin
 
Sürekli uyuma isteği intihar düşüncesi ve ağır kaygı var. Ama ilaç alınca ciddi anlamda hafifliyordu
 
Daha önce yazacaktım ama hadi dedim ne gerçekten tanıyorum ne gerçek bir tıp eğitimim var haddim olmayan bir yorum yapmayayım. Ama dayanamadım. En doğru kararı kurur verir tabiki ama ben bipolar olduğunu hiç zannetmiyorum senin. Uzun süreli üyelerin iyi kötü iç dünyalarını, düşünce akışlarını vs görüyoruz burada. Az çok konularını yorumlarını bildiğim kadarıyla ne bipolar tarzı düşünce örüntün var senin ne de zaman zaman ortaya çıkan karakterine aykırı uç hareketlerin, inançların vs.

Uzun süredir devam ettiğin bir psikiyatrist bu teşhisi koyduysa benim yorumumu hiç kaale alma. Ama ilk defa gittiğin bir psikiyatrist kısa süreli değerlendirmeden sonra sana böyle bir teşhiste bulunduysa bu teşhisi hemen etiket gibi üzerinde taşıma bence ve farklı değerlendirmeler al.
 
Daha önce yazacaktım ama hadi dedim ne gerçekten tanıyorum ne gerçek bir tıp eğitimim var haddim olmayan bir yorum yapmayayım. Ama dayanamadım. En doğru kararı kurur verir tabiki ama ben bipolar olduğunu hiç zannetmiyorum senin. Uzun süreli üyelerin iyi kötü iç dünyalarını, düşünce akışlarını vs görüyoruz burada. Az çok konularını yorumlarını bildiğim kadarıyla ne bipolar tarzı düşünce örüntün var senin ne de zaman zaman ortaya çıkan karakterine aykırı uç hareketlerin, inançların vs.

Uzun süredir devam ettiğin bir psikiyatrist bu teşhisi koyduysa benim yorumumu hiç kaale alma. Ama ilk defa gittiğin bir psikiyatrist kısa süreli değerlendirmeden sonra sana böyle bir teşhiste bulunduysa bu teşhisi hemen etiket gibi üzerinde taşıma bence ve farklı değerlendirmeler al.
Buraya yazdığın düşünce akışımın en fazla %5'i :D İlk seferde psikiyatrlar bu tarz teşhisler koymazlar ama çok uzun süredir takip etmiyor hatta yeni sayılır şu an bir ilaç kullanıyorum buna olan cevabımı değerlendirecek.
Daha önce gittiğim bir uzman da benzer şeyler söyledi ama o zaman anksiyete için gitmiştim bu tarz sebepsiz ve aşırı ruh hali değişimlerim azdı nadiren olurdu sonradan sıklaştı.
 
merhaba...
kendime tanisini koyamadığım nedenlerim var..
doktora bişey anlatamam o derece...
hiç de sağlıklı düşünemediğimi son zamanlarda iyice sıyrıldığımı sürekli kendi kendime konuşarak ifade ettiğimi. ve kendi kendime sinirlendiğimi çok düşünerek ne yapacagimi bilemeyen bir migim...
evet bu olay 2015 senesi çocuğunu kaybetmesinden sonra evde 4 ay boyunca tek başıma bunu yaşadim..
ve toparlamam 5 senemi aldi.. 2. çocuktan sonra anca toparlamaya çalıştım..
narşişt miyim bilmiyorum.. yaptığım hatalarimi kabullenmem zor oluyor.. hayır ben doğru olani yapıyorum diyorum..
bagiriyorum sinirleniyorum.. teee dişardan komşulara kadar gidiyor sesim...
çok düşünerek tirnaklarimi kemiriyorum... ne yapacagimi bende bilmiyorum..bu bordeline mi?
biporlar mi hiç bilmiyorum..
psikyatirye gittim ankiyeste denildi. ama ankiyeste olan sabaha kadar uyumazmiş.. ama ben iki dk da hemen uyuyorum.. bunun alakasi var miydi.. lütfen bilen yazsin...
 
İlaç kullanmak çok önemli.

İlaçsız tedavi olmuyor bunda.

Benim bir arkadaşım hastalığını ve ilaç kullanmayı reddediyordu. Bu yüzden de çok tuhaf davranışları vardı. En son arkadaşlığımızı bitirdik. İlaç kullansaydı böyle olmazdı.

O yüzden ilaç ve doğru terapi ile devam ederseniz çok iyi olur.

Ailenizden de saklamayın...
 
merhaba...
kendime tanisini koyamadığım nedenlerim var..
doktora bişey anlatamam o derece...
hiç de sağlıklı düşünemediğimi son zamanlarda iyice sıyrıldığımı sürekli kendi kendime konuşarak ifade ettiğimi. ve kendi kendime sinirlendiğimi çok düşünerek ne yapacagimi bilemeyen bir migim...
evet bu olay 2015 senesi çocuğunu kaybetmesinden sonra evde 4 ay boyunca tek başıma bunu yaşadim..
ve toparlamam 5 senemi aldi.. 2. çocuktan sonra anca toparlamaya çalıştım..
narşişt miyim bilmiyorum.. yaptığım hatalarimi kabullenmem zor oluyor.. hayır ben doğru olani yapıyorum diyorum..
bagiriyorum sinirleniyorum.. teee dişardan komşulara kadar gidiyor sesim...
çok düşünerek tirnaklarimi kemiriyorum... ne yapacagimi bende bilmiyorum..bu bordeline mi?
biporlar mi hiç bilmiyorum..
psikyatirye gittim ankiyeste denildi. ama ankiyeste olan sabaha kadar uyumazmiş.. ama ben iki dk da hemen uyuyorum.. bunun alakasi var miydi.. lütfen bilen yazsin...
Geçmiş olsun, buradan size kimse tanı koyamaz ama narsist olan birinin kendini sorgulayacağını pek düşünmüyorum.
Tekrar görünün isterseniz doktora.
 
Geçmiş olsun, buradan size kimse tanı koyamaz ama narsist olan birinin kendini sorgulayacağını pek düşünmüyorum.
Tekrar görünün isterseniz doktora.
ben kendimi anlayamam için ebey yıllarimi aldi..
neyimi yanlış yapıyorum diye sorguladığım oluyor.
hiç bir taniyi bilmiyorum hepsi farklı bişey söylüyor.
doktora gitsem anlatamam.
 
ben kendimi anlayamam için ebey yıllarimi aldi..
neyimi yanlış yapıyorum diye sorguladığım oluyor.
hiç bir taniyi bilmiyorum hepsi farklı bişey söylüyor.
doktora gitsem anlatamam.
Üstü kapalı da olsa anlatın onlara her türlü insan gidiyor bir şey olmaz. Kendi kendinize tanı koyamazsınız.
 
Back
X