internette borderline yazdığınızda, forumlarda insanlar "kaçın" der:) ama ben kendimden kaçamıyorum. okuduklarım içinde bence en isabetli borderline tarifi "ya cehennemde yada cennette yaşamak". cehennemden ya da cennetten çıkıp dünyada yaşamak, sağlıklı ilişkiler kurmak, öfkemi yönetmek o kadar ama o kadar zor ki benim için. kendimden kaçabilmeyi çok isterdim.
uzun zamandır anneme olan öfkemle mücadele ediyorum. bu arada annem bir canavar değil tabiki, sıradan bir anne. ama beni ve kardeşlerimi babamla olan mutsuz, şiddet dolu, kavga gürültü eksik olmayan evliliklerinin bir parçası yaptılar ve omuzlarımıza yükledikleri yükü hiç farketmediler bence. annem hep mağduru oynadı. galiba güçlü olmakla, işkenceye dayanmayı karıştırdı. hep dayandı ama ne düzeltmek için bişey yaptı ne de kurtulmak için. sadece dayandı. babamdan şu an için bahsetmicem çünkü o da uzun bir konu. yani mutsuz insanların mutsuz çocuklarıyız ben ve kardeşlerim.
annem için eleştiri oklarını yönlendirdiği hedeften başka bişey ifade ettiğimi hiç sanmıyorum. çocukluğumdan beri asi, burnunun dikine giden, hayal kırıklığı tabirleriyle anar adımı. yaptığım hiçbirşey iyi ya da doğru değildir onun için. annem aklıma gelince aklıma gelen diğer şey hep "mücadele" olur. çünkü bana hiç destek olmadığı gibi yapmak istediğim şeylerin hep önünde durdu. üniversiteye gitmek istedim, karşı çıktı. gittim. memleketimin dışında çalışmama karşı çıktı. çalıştım. çalıştığım dönemde yurt dışında dil eğitimi almak istedim, karşı çıktı. gittim. bunları yaparken bana yaşattığı diğer şeyin adı suçluluk duygusuydu. acaba yanlış mı yapıyordum, acaba annem haklımıydı, acaba ben gerçekten kötü bir evlatmıydım.bir de bunlarla mücadele ederek yaptım hayatta herşeyi. bu örnekler hayati kararlar ama günlük hayatın her durumunda aynı şeyi yaşadım. ben babasının kızıyımdır her durumda. onun bakış açısından babam gibi olmak çok kötü birşeydir yani. oysa kardeşlerim de ben de en çok anneme benzeriz bir çok yönden. herneyse, bence t
*******************************************
İnsanın çocuğunu anlaması gerek anlamasa dinlemesi sayması önemli. hep ben demek ben anneyim demek hata. Bir insan bir birey o. Allahtan siz iyi biri ile evlenmişsiniz. ya devm etseydi öylece? tabi ki zor küçüklük gençlik yıllarında yapmak istediklerini yapamamak, daha ileri gitmek varken gidememek ama şimdi iyilikler var ve devamını diliyorum ruhunun, benliğinin acıları azalarak. unutmak zor belki ama daha öteye bırakmalı. bundan sonraki yaşamını anneyi kendini öfke, keşke, üzüntü ile anma. artık dizginler sende sen varsın faydası yok çünkü üzülmenin değişmez. anne benim çocuğu diye çocuğu kendine hapsetmemeli. ayrı kişilik karekter genelde... ben iyi bir eş ile hayatı sürdürmene sevindim... gerek aile anne baba ile gerekse eşle hayatı zehit olanlar çokk... tabiki bunları biliyorsun ama yapmakta zorlanabilirsin. bu yüzden paylaşmak güzel... yarınlar var mı bilinmez üzülme artık. insan eğer duygusalsa anne babası kardeşleri ile bağları iyi olsun istiyor. bazıları ise sadece arkadaş, eş ister onların aileleri belki daha uymludur. şans, kısmet ve bizde genelde böyle oluyor bide

( hayat işte...