Boşanan kadının psikolojisi

BULAMADIM .!.:

Sevgili neva bende boşanıyorum yarın ilk celsem görülücek.Ağlamaktan gözlerim şişti bugün.Bitmesi gerekiyor.Seninde düşündüğün gibi bende hep yalnız kalıcakmışım gibi geliyor.30 yaşındayım çalışmıyorum bunlarda cabası.Beni dahada umutsuzluğa itiyor.

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz79 .!.:

Merhaba, Ben de boşanma sürecini bugün başlattım. Eşimle severek evlendik. Hatta bugün evlilik yıl dönümümüz Eşim senelerdir iş açtı batırdı. Her seferinde dünya borçla geri döndü. Ben de her seferinde affettim. Bu işlerini de bana danışmadan haberim olmadan yaptı. Dünya kadar yalanlar söyledi. Artık Allah bir dediğine inanır oldum. 8 senelik evlilik hayatımızda eve hiç katkısı olamadı. Ben çalışan biriyim. Evin bütün sorumluluğu benim üzerimde. Bir kere kira bile ödememiştir. Bu arada problemlerimiz çoğaldı. Bir gün iyisek 5 gün kavgalıydık. Artık stresten helak olmaya başladım. Bir oğlum oldu. 5 sene sonra. Güvensizliğimden çocuk bile düşünemiyordum ki bana yeminler etti düzeleceğine dair. Artık boşanmaktan başka bir şey düşünemez oldum. 3 ay öncesi kendisini aldattığıma dair imalar da bulundu. Çıldırmıştım (((( kendisinde suç aramaktansa bana iftira atmayı daha kolay buldu sanırım. Artık büyükler işin içine girmeye başladı.En sonunda da kayınvalidem babamı arayıp kızın oğlumu aldatıyor dedi. Bir adamla gezdiğimi söyledi. Ben hayatımda bu kadar kendimi kötü hissetmemiştim. Boşanma davasını başlattım. Benden gelip af diledi. Annesinin böyle bir şeyi nasıl söylediğini kendisinin de annesine çok kızdığını söyledi. Benden af dieyince çocuğumun hatırı için ona süre verdim. Bundan sonra annesi ile görüşmeyeceğimi ailesini sildiğimi falan söyledim. Kadınlık gururumu ayaklar altına aldım ve süre verdim. Bu süre zarfında çocuğu aramasını borçlarını kapatmasını gerçekten düzelecekse tekrar devam edeceğimi söyledim hata tabiki (((( 1 aydır evden ayrı. Bir kere bile çocuğunu arayıp sormadı.Bu süre içinde iyice düşündüm. Atılan iftira beni kahrediyor. İftira olmasaydı belki mutsuzluğuma rağmen devam ederdim. Çok uzattım şimdiden kusura bakmayın Nasıl bu süreci atlatabilirim? Boşanmada çevrenin etkisi nasıl? Çocuk nasıl etkileniyor? Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

hoogle .!.:

Ben buraya ilk sevgililer gününden sonra yazmıştım. Eşimin depresyonda olduğu ortaya çıkmıştı. Psikoloğa ve aile terapisine gittik. Bana yaklaşık 1 ay evvel geldi ve boşanmak istediğini söyledi. Neden evliliğimiz iyi ama benim hareketlerim ona batıyormuş. Böyle soğumuş benden. Arkadaşları bile vazgeçiremiyor. Bile bile lades diyor anlayacağın. Biz bu arada sevgililer gününden beri ayrı yasıyoruz ve hafta sonları çocuğumuz için geliyor. Aslında ayrılık için sizinki kadar etkili nedenler yok. Burada bayan arkadaşların da bazılarının dediği gibi soğuk bir boşanma süreci ama hala sevdiğim ve çocuğumuzun babaya olan düşkünlüğünden dolayı mücadele veriyorum. Aramızdaki saygı kaybolmadan ya tekrar birleşeceğiz ya da ayrılacağız. Tabi ben bu olaylar olurken bir ev hanımıydım ve kendimize ait evimiz olmadığı için ne yapacağımı bilmiyordum. Şimdi 3 haftadır güzel bir işte çalışıyorum Allah devamını daim inşallah. Oğlumuz için güçlü olmam gerekiyor. Bu arada yaşadığım deneyimlere göre arkadaşım senin olayın giderek çirkinleşiyor ve kısa zamanda kesmezsen sana daha da dert çıkaracaklar tatlı dille ikna et üstüne bulaştırma inan ki huzursuz evde çocuk büyütmektense böylesi daha iyi. Evet herkes baba olamıyor maalesef. Beraberken ilgilenmeyenden sonrası içinde bir şey bekleme derim. Her şer de bir hayır vardır. Benim meselemin sonu daha belli değil ama kötü sona da hazırladım kendimi. Psikoloğumuza sordum, ne yaparsak ne kadar ilgilenirsek ilgilenelim, boşanma çocukta travma yaratırmış. Bundan kaçış yok muş. Şimdi de çıkabilirmiş belki orta yaşında da ama az ama çok. Belli değil. Babayı kötülemeden (burası önemli) çocuğunuzu karşınıza alıp onun anlayabileceği dilde konuşmanız ve senin de onun yüzüne bakarken ağlamaklı ifade takınmaman gerekiyormuş. Çünkü babaya veya anneye duyacağı öfke onun küçük ruhunu daha da yaralayabilirmiş. Az ve öz açıklamanız gerekiyor bu durumu. Bu şekilde evliliği sürdürmen seni de yıpratır. KEndine de acı ne kadar fazla verirsen o kadar fazla istiyorlar. Tamam evlilikte verici olmak iyidir ama bir yere kadar. Ben bu yüzden kaybettim. En azından yaptığım yanlışları gördüm bu bana kötü bir bedel oldu ama hayat böyle işte....Duygusalız biz kadınlar ama gerekiyorsa sakinleştirici al kendini de yıpratma derim.....

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz79 .!.:

Allah sizin de yardımcınız olsun. Gerçekten çok zor bir durumdayız. Tüm zor durumda olan iyi yürekli insanların hepimizin yar ve yardımcısı olsun. Dün eşimle mesajlaştık. Adam afmı diliyo yoksa kendinimi aklıyo ben hiçbişey anlamadım. Bana yazmış olduğu aşağılayıcı bir mesajı vardı ki onu paylaşamayacağım bile (( şuan kahvaltı bile edemeyecek kadar kötüyüm... Dün de evladımı babasıyla konuşturdum. Ayy babaa canım babam seni çok özledim seni çok seviyorum dedi Çok fena oldum. Sizin şimdi psik. size vermiş olduğu çocuk için tranva meselesi beni çok üzdü. Peki biz ne yapıcaz? Bu çocukları nasıl düzgün bir birey olarak yetiştiricez hayata hazırlıcaz? Eşim eminim ki benı hep yavruma kötüleyecek. Kendi sütten çıkmış ak kaşık gibi davranıyor. Kafam karman çorman ve çok üzgünüm. Şimdiden benı çocuğumdan ayırdın diyor. Bende çocuğundan değil annesinden ayırlıyosun diyorum ki hep öncesinde de ara bol bol ara çocuğunu gör onun mutluluğu çok önemli diye belirtiyodum. Kendini öyle sabitlemişki benı çocuğumdan ayırdınız baba sevgisinden mahrum ettiniz die beni ve ailemi suçluyor halbuki alakası yok...Bu aşamayı daha sağlıklı geçirmek isterdim...Çocuğun birgün bunun hesabını sana sorcak diyo varmı böyle bişeeeeey ya

Genişletmek için tıkla...