Boşandık ama boşanamadık...

Leylaleyla12

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Ekim 2016
22
21
3
40
Herkese iyi akşamlar. 6 aylık hamileyim ve 3,5 yaşında ikiz oğullarım var. Eşim iş gezisindeyken tek gecelik ilişki yaşadığı için her ne kadar alkollü olduğunu söylese de yalvarsa da bu durum midemi bulandırdığı ve zaten hassas bir dönemimde bana bunları yaşattığı için eninde sonunda ayrılma kararı aldık ve boşandık.Çocukları da alıp anneme yakın eşimden yaklaşık 3 saat uzaklıka bir yere taşındım.

Sorunum şu ki; çocukların düzenini bozmak istemediğim ve onlardan ayrı kalmaya dayanamadığım için eski eşim haftasonları gelip bizde çocukların yanında kalıyor. İlk başlarda mümkün olduğunca o gelince onları yalnız bırakıyordum ama bu durum gittikçe tuhaflaşmaya başladı. Sanki hiç boşanmamışız gibi ama bir yanım da o kadar kızgın ve yorgun ki. Zaten doğuma da 3 ayım kaldı iyice hassasım ve sağlıklı karar verebildiğimi sanmıyorum.

Kızlar ben yapacağım? Kafam o kadar karışık ki...
 
eğer gerçekten bitirmek gibi bir derdiniz varsa eski eşiniz geldiği zaman annenizde kalın ya da alsın çocukları bir otelde kalsınlar
Dediğim gibi otele gitmelerine gönlüm razı olmaz ama annemde kalma fikri daha iyi gibi. Gece gider sabah erken gelebilirim. Peki siz benim yerimde olsanız ne yaparsınız?
 
Neden sizde kalıyor ne saçma.
Çocuklar ona gitsin haftasonu?
Düzenleri bozulmasından kastınız nedir?
Haftada 2 gün hiç boşanmamışsınız gibi yaşayınca mı düzenleri bozulmayacak?
Aksine artık ayrıldığınızı idrak etmeleri gerek, gerekirse pedagog yardımı alın.
Boşanmanın ne anlamı kaldı böyle?
 
Boşandığınıza pişman mısınız? Bence duygusal bir dönemdesiniz ne doğru ne yanlıştan ziyade biraz akışına bırakabilirsiniz. Durumdan rahatsızsanız söyleyin çocuklarını dışarda görsün ama rahatsız değilseniz çok da kasmayın yanlış mı yapıyorum diye. Hayat sizin , nasıl isterseniz öyle yaşayın
 
Herkese iyi akşamlar. 6 aylık hamileyim ve 3,5 yaşında ikiz oğullarım var. Eşim iş gezisindeyken tek gecelik ilişki yaşadığı için her ne kadar alkollü olduğunu söylese de yalvarsa da bu durum midemi bulandırdığı ve zaten hassas bir dönemimde bana bunları yaşattığı için eninde sonunda ayrılma kararı aldık ve boşandık.Çocukları da alıp anneme yakın eşimden yaklaşık 3 saat uzaklıka bir yere taşındım.

Sorunum şu ki; çocukların düzenini bozmak istemediğim ve onlardan ayrı kalmaya dayanamadığım için eski eşim haftasonları gelip bizde çocukların yanında kalıyor. İlk başlarda mümkün olduğunca o gelince onları yalnız bırakıyordum ama bu durum gittikçe tuhaflaşmaya başladı. Sanki hiç boşanmamışız gibi ama bir yanım da o kadar kızgın ve yorgun ki. Zaten doğuma da 3 ayım kaldı iyice hassasım ve sağlıklı karar verebildiğimi sanmıyorum.

Kızlar ben yapacağım? Kafam o kadar karışık ki...
bu adamı seviyorsunuz, bakın birçocuğunuz daha olacak, evlenin bence
 
Neden sizde kalıyor ne saçma.
Çocuklar ona gitsin haftasonu?
Düzenleri bozulmasından kastınız nedir?
Haftada 2 gün hiç boşanmamışsınız gibi yaşayınca mı düzenleri bozulmayacak?
Aksine artık ayrıldığınızı idrak etmeleri gerek, gerekirse pedagog yardımı alın.
Boşanmanın ne anlamı kaldı böyle?
Anlıyorum dediğinizi bana da tuhaf gelmeye başladı işte ama daha çok küçükler oradan oraya atılmaları ne kadar sağlıklı olabilir ki? Belirli bir düzenleri var ben yokken 2 çocuğun düzeni korunabilecek mi? Çok zor çok...
 
Çocuğunuz olunca da bu devam edecek. Neticede bebeği daha sık görmek isteyecektir. Belki konuşup biraz sınır koyabilirsiniz. Akşam kalmaması yönünde misal. Ama çocuklar için sanki haftasonları beraber durmanız daha sağlıklı duruyor.
Boşanmak demek her ne kadar karşı taraftan ölümüne nefret etmek gibi dursa da arada çocuklar olunca öyle olmaması gerekli aslında. Belki de normal olanı sizin şu an yaptığınızdır :)
 
Neden kalmasına izin verdiğini anlamadım çocuklarını çok seven adam zaten bunu yapmazdı. Sevsin oynasın dışarıçıkarsın sinemaya şuraya buraya götürsün uyku saatlerine yakın bir zamanda da gelip eve bıraksın sonrada defolup gitsin hiç yüz verme bence. Hassas duygusal bir dönemdesin bunu kullandırtma. Seni en zor anında yalnız bıraktı boş ver.
 
Boşandığınıza pişman mısınız? Bence duygusal bir dönemdesiniz ne doğru ne yanlıştan ziyade biraz akışına bırakabilirsiniz. Durumdan rahatsızsanız söyleyin çocuklarını dışarda görsün ama rahatsız değilseniz çok da kasmayın yanlış mı yapıyorum diye. Hayat sizin , nasıl isterseniz öyle yaşayın
Tam olarak pişman değilim ama bir yandan da öyle. Nasıl anlatabilirim ki bu durumu. Seviyorum ama beni aldatması gerçeğini kabullenemiyorum bir türlü, zoruma gidiyor işte :(
 
Anlıyorum dediğinizi bana da tuhaf gelmeye başladı işte ama daha çok küçükler oradan oraya atılmaları ne kadar sağlıklı olabilir ki? Belirli bir düzenleri var ben yokken 2 çocuğun düzeni korunabilecek mi? Çok zor çok...
Yok mu babaanneleri? Nerde kalıyor babaları? Alsın oraya götürsün. Kalacak yeri yoksa gelip almasın çocukları.
Küçük olabilirler ama ordan oraya savrulmasınlar diye abartmayın, babalarıyla gezmeye gidiyorlar alt tarafı. Kollarından tutup çekiştirmiyorsunuz ya neticede.
 
Bana boşandığınıza pişman oldunuz ve affetmek istiyorsunuz gibi geldi.
Ve yadırgamadım nedense... Bilemiyorum...
Yeniden evlenseniz iyi olurmuş gibi geldi.
Şu düşünceme kendim bile inanamadım ama öyle..

Üzücü... Keşke yaşanmasaydı,eşi dışında birine uçkur çözen şu adamlar!
Mahvediyor herşeyi.. Yazık yahu
 
Tam olarak pişman değilim ama bir yandan da öyle. Nasıl anlatabilirim ki bu durumu. Seviyorum ama beni aldatması gerçeğini kabullenemiyorum bir türlü, zoruma gidiyor işte :KK43:
Tabiki haklısınız... ama şu an 6 aylık hamile halinizle hiçbirşeye karar vermek zorunda değilsiniz.. şimdilik sadece nasıl istiyorsanız öyle yaşayın, doğumdan sonra kafanızı toparladığınızda çizgilerinizi netleştirirsiniz hangi yönde isterseniz..
 
Canım oldukça hassas bi dönemdesin. Sana affet affetme demekten ziyade, bence kendine zaman ver ve bi şans daha vermek istiyorsan bunu yapabilirsin. Kimsenin bu kararını yargılama hakkı yok eşini sen tanıyorsun, buna değer mi değmez mi sen biliyorsun.

Umarım hakkında hayırlısı olur.
 
bence çocukların da bu aşamayı kabullenmesi için uygun bir yol uyguluyorsunuz bence. Ben olsam, defolsun, gebersin sözlerini duymazdan gelirim. Elbet kızgınsınız ama çocuklar neden öfkeli büyüsün. en azından alışma evreleri böyle geçer. Hamilesiniz üstelik, bunları düşünmeyin bence. Önceliğiniz çocuklar ve kendiniz.
 
Back
X