öyle bi geceyi ben de geçirdim.. allah ım aklımı koru deliriyorum diye diye sabahı acilde zor ettim..sonrasında gidilen psikiyatrist ve teşhis "kaygı bozukluğu" .ve yaşadığım panik nöbetin sonunda gelişen "panik bozukluk". yani ya bi daha olursa korkusu. içim içime sığmıyor,evde duramıyorum ama dışarda da insanlar üstüme üstüme geliyor.en sevdiğim şey alışveriş ama reyonlar raflar dönüyo gözümün etrafında kalbim sanki 1500. zorla atıyorum kendimi dışarı eve gitmek istiyorum ama dolmuşta boğulacam az kaldı ölüyorum..
off off tam 1sene önceydi. Geçerli çok büyük nedenlerim yoktu,sadece cok yalnızdım,çok kurdum kaldırdım.Hastalıklarla çok boğuştuk ailecek ben durumu kaldıramadım.Bi süre çok agır oldugum için ilaç kullandım ve iyi bir psikolog tan terapi aldım şimdi 6 ay oldu evleneni içmicem dedim içmiyorum ilaç falan. Gayet de iyiyim. aslında anlatacak cok sey var da yazıyla çok olmuyor maalesef :) tek söylemek istediğim; bunların hepsi beyninin sana oyunu.artık beni kaale al diyor,bana zaman ayır benimle ilgilen diyor eğer beni dikkate almazsan kendimi sana böyle hatırlatırım diyor :) Kendin aşmaya çalışman çok güzel ama doktora gitmen için geç olabilecek seviyeye gelmezsin inşallah. ben doktora korkularımı anlatırken "hiç geçmicek gibi sanki ömür boyu bununla yaşıcam gibi geliyor " demiştim o da bana dedi ki "iyi ki erkenden gelmişsin kemikleşince hayatının devamını etkileme riski artıyor" demişti.
Umarım çarçabuk atarsın kara bulutları.