- Konu Sahibi inziva1375
- #1
nerden başlasam ki...bende boşandım...üç çocuğum var...ailemle yaşıyorum ve onlara hiç anlaşamıyorum...beni o kadar çok kısıtlıyorlarki her fırsatta sen dulsun çocukların var hareketlerine dikkat et ve buna benzer laflarla iğneliyorlar...çalışıyordum eve 10 dak geç gelsem kimle takıldın sen se ne biçim insansın utanmıyomusun gibi laflar...halbuki hiç bişey yok treni kaçırdım ama açıklama fırsatı yok onlar hükmü verdi...sonra suratlar on karış bütün geceyi burnumdan getirirler...bir gün biri çıktı karşıma benle çıkmak istiyo olmaz dedim bana göre biri değildi...bırakmadı peşimi hatta manyak çıktı adamı şikayet bile ettim o kadar yani bu olayıda aileme anlattım bana ilk lafları şu oldu ya adam gibi otur ya bu evden git...şimdi ben nerde yanlış yaptım söylemeseydim dahamı ii olacaktı...he bide anneliğimi sorgulamaları var sen ne biçim annesin...böyle anne olmaz ...ama 9 sene ben baktım çocuklara onlar değil o kadar zaman anneydim şimdi boşandım 2 senedir ben nasıl bir anneyim...yorum yapın eleştirin dert değil ama ne yapmam lazım...söyleyin...
hele buralarda herkesin beni tanıdığı bir yerde...tanınıyorum çünkü kız kardeşim vaktinde öyle şeyler yaptıki başımıza öyle belalr açtıki buralar salandı resmen hala unutulmadı olalanlar...
yada bir kaç ev arkadaşı bide kızlara bakacak biri süper olurrr....
